Γενοκτονία και εκρήξεις

Πολύ σωστά το Κογκρέσο ενέκρινε ψήφισμα στις 10/10/07 αναγνωρίζοντας ως ιστορικό γεγονός τη γενοκτονία των Αρμενίων (27-21 οι ψήφοι…). Γιατί όμως αντιδρά έτσι η Τουρκία φθάνοντας μέχρι και την ανάκκληση του πρεσβευτή της στην Ουάγιγκτον;

Θα μπορούμε η σημερινή τουρκική ηγεσία να πει ότι για τα ιστορικά αίτια ευθύνεται το οθωμανικό κράτος (1915) και ότι η Τουρκική Δημοκρατία έγινε το 1923.

Τίποτα από τα πιο πάνω δεν λέγεται γιατί το ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων -όπως και το κουρδικό- έχουν διαποτίσει με τον πιο φοβικό τρόπο όλόκληρο την πολιτική τάξη στη σύγχρονη Τουρκία. Στο σύνολό της κλείνει τα μάτια στο αυτονόητο, ουδείς τολμά να πει κάτι παραπάνω από τη σιωπή. Ο Τ. Ερντογάν κάποτε συζήτησε με τον Γ. Σρέντερ το ζήτημα της δημιουργίας μιας «Επιτροπής Ιστορικών» που θα αναζητούσε κρίσεις στα τότε γεγονότα. Τώρα τίποτα.

Ασφαλώς το αρμενικό ζημιώνει τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας γιατί, εκτός άλλων, η Άγκυρα σε διάφορες πρωτεύουσες κυνηγά την ουρά της για να αποφεύγει παρόμοια ψηφίσματα. Από το Παρίσι στην Ουάσιγκτον, από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες. Στο ζήτημα της γενοκτονίας μια και μόνη λύση υπάρχει. Η αναγνώρισή της από το τουρκικό κράτος ως μια πράξη σεβασμού απέναντι στην ιστορική αλήθεια αλλά και ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού απέναντι στα θύματά της.