Η ευγενής μας αντίφαση…

  Όλες οι αντιφάσεις μιας κοινωνικής εξέλιξης αποτυπώθηκαν με τον πιο ευκρινή τρόπο στους τελευταίους μήνες σε σχέση με τις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού.

            Εσωτερικές αντιφάσεις, δημαγωγικές  κορώνες, αναντιστοιχία λόγων και έργων. Το πλήθος των αντιφάσεων πάει πολύ πίσω:

  1. Η ευρωπαϊκή πορεία δεν ήταν κατάκτηση μιας ώριμης κοινωνίας για ώριμα βήματα προς τα εμπρός. Οι μεγάλοι σταθμοί ήταν «εισαγόμενοι» (Κρανιδιώτης, Πάγκαλος, Σημίτης, Παπανδρέου). Η κυπριακή παρουσία ήταν αξιοπρόσεκτα συμπληρωματική (κυρίως εναρμόνιση).Απλά σήμερα στις πρώτες δυσκολίες για όλα φταίει η ΕΕ. Ας κάνουμε , λοιπόν, και ένα δημοψήφισμαγια την ένταξη…Για να δούμε τι θα δούμε…

  1. Η δεκαετία της προεδρίας Γ. Κληρίδη γέννησε πλήθος από αντιφάσεις. Ο πρόεδρος Κληρίδης εκφραστής της μετριοπαθούς γραμμής. Αλλά στο Υπουργείο Παιδείας οι δυο βασικοί υπουργοί του (Κλ. Αγγελίδου, Ουρ. Ιωαννίδης) ψήφισαν τα αντίθετα από τον ιδρυτή του ΔΗΣΥ.

            Τι σημαίνει αυτό; Οι υπουργοί αυτοί ηγήθηκαν μιας εποχής που σήμερα σε εκπληκτικά ποσοστά ψηφίζει στο χώρο της νεολαίας «μη λύση», «δεν με κόφτει», «κανένας Τ/Κ μπροστά μου»… Αυτές είναι οι εκδοχές που δίνει η νέα γενιά σε σχέση με τη λύση του κυπριακού. Μια πολιτική στο Υπουργείο  Παιδείας που και σήμερα είναι αντιμέτωπη με τις πολιτικές των ηχηρών λόγων, της κενολογίας ως πατριωτικής πράξης, της επίκλησης του παρελθόντος ως άλλοθι για όσα δεν μπορούσαν να γίνουν σήμερα.

  1. Το κομματικό σύστημα σε κάθε κρίσιμο σημείο για την επιδίωξη μιας συμβιβαστικής φόρμουλας στο κυπριακό, έδειχνε το πραγματικό του πρόσωπο. Αμετροέπεια (επίκληση της προγονικής αρετής) επιδιώξεις που δεν συνοδεύονται από εφικτές δράσεις (ευρωπαϊκές συμμαχίες) επαρχιώτικοςμικρομεγαλισμός  (S300), ταύτιση κάθε έννοιας διαλόγου για συμβιβαστική λύση  με τον ενδοτισμό (λ.χ Σχέδια  Λύσης από τον ΟΗΕ). Ταυτόχρονα σε κάθε  μας δυσκολία ,επίκληση του ΟΗΕ , ίσως ,έτσι από συνήθεια…

  1. Η προσπάθεια να τεθούν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής με ένα διαφορετικό τρόπο, δεν βρήκε το πιο αποτελεσματικό έδαφος εξαιτίας της άνθισης ενός κυπριακού λαϊκισμού από την πλειοψηφία των κομματικών ηγεσιών.

            Απίθανοι πολιτευτές που όλη την ημέρα ρουσφετολογούν, και εξυπηρετούν  καθημερινά τα «δικά τους παιδιά» , την ίδια ώρα αισθάνονται ότι θίγεται η «αξιοπρέπεια» τους γιατί  ένας ευρωπαίος αξιωματούχος λέει  αυτό που πιστεύει.

            Δέσμιοι μικροκομματικών υπολογισμών, ανήμποροι να προβλέψουν στοιχειωδώς τις κινήσεις της Άγκυρας, (έβλεπαν διαρκώς τεχνάσματα της Άγκυρας) τώρα δεν έχουν τίποτε να πουν που η πρόβλεψη τους έχει πλήρως διαψευσθεί. Ποιος κύπριος πολιτικός   πρόβλεψε στοιχειωδώς την κόντρα Ερντογάν – Ντενκτάς;

            Εκείνοι που πήγαιναν στη Νέα Υόρκη (14/2) πιστεύοντας ότι ο Ντενκτάς θα ήταν ο παραδοσιακός Ντενκτάς;

  1. Με διαφορά η έκπληξη αυτή της περιόδου παραμένουν οι αντιφάσεις του ΑΚΕΛ. Με δεδηλωμένη προσαρμογή σε μια παιδεία συμβιβαστικών συμπεριφορών ήδη από τη δεκαετία του ’40 και ’50, έκανετην αρνητική έκπληξη τόσο με τα διαδικαστικά τεχνάσματα (ναι, όχι, κλπ), όσο και επί της ουσίας του κυπριακού.

            Ο Δ. Χριστόφιας έθεσε εκ των υστέρων θέματα γύρω από την ασφάλεια της λύσης, κάτι που άνετα μπορούσε να το διεκδικήσει στη Λουκέρνη και θα το έπαιρνε μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

            Το αίτημα για επιπρόσθετη ασφάλεια – έστω και εκ των υστέρων – πώς τέθηκε από το ΑΚΕΛ; Υπάρχει κάποιο γραπτό κείμενο που να αναφέρει το ακριβές περιεχόμενο του αιτήματος; Εάν λέχθηκε προφορικά είναι ένα, εάν γραπτά είναι άλλο. Είναι απλά η διαφορά ανάμεσα στη σοβαροφάνεια και τη σοβαρότητα (ο χρόνος που ζητάς κάτι, και ο τρόπος επίσης).

            Ούτε και σήμερα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τι ακριβώς επιδιώκει το ΑΚΕΛ . Ο Δ. Χριστόφιας έχασε μια μοναδική ευκαιρία να ηγηθεί μιας διαφορετικής  εποχής, να ανοίξει νέους δρόμους. Ορισμένες δημοσκοπήσεις μπορεί να δημιούργησαν φοβίες και ερωτηματικά στην ηγεσία του ΑΚΕΛ. Αλλά δεν είναι έτσι η μεγάλη πολιτική. Έκανε κάτι ο Δ. Χριστόφιας έγκαιρα για να υπάρξει ισορροπημένη ενημέρωση των πολιτών; Αυτό που μετρά τελικά είναι οι στόχοι που έχεις για την πολιτική εξέλιξη, οι προτεραιότητες που θέτεις, με ποιο πολιτικό προσωπικό τις υλοποιείς με ποιες κοινωνικές δυνάμεις ανοίγεις νέες σελίδες.