Η κρίση και το ΓΕΣΥ

Είναι γενικά παραδεκτό ότι ο τομέας της παροχή υγείας από το κυπριακό κράτος παραμένει αναχρονιστικός, στην ουσία είναι για δεκαετίες μια ανοικτή πληγή. Όλοι αναγνωρίζουν ότι κάτι πρέπει να γίνει. Το ΓΕΣΥ θωρητικά αποτελεί την απάντηση στο πρόβλημα. Μερικοί Υπουργοί δούλεψαν πάνω σε αυτό και προσέφεραν βήματα προόδου (λχ. Χ. Χαραλάμπους). Ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας επίσης έχει δουλέψει με επιτυχία τη δική του αποστολη κάτω από το συντονισμό του Κ. Χριστοφή. Σήμερα οι συνθήκες απαιτούσαν επιτάχυνση και ολοκλήρωση της διαδικασίας. Ωστόσο, το ΓΕΣΥ στην πράξη έχει μπει στο ράφι εν μέσω δηλώσεων υπέρ της σημασίας του. Ο Υπουργός Υγείας Χ. Πατσαλίδης ανέλαβε να μετατρέψει το ράφι σε «επιχείρημα». Ομιλώντας στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Υγείας στις 9 Δεκεμβρίου 2010 υποστήριξε ότι «όταν μιλάμε για την υιοθέτηση ενός νέου συστήματος υγείας, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι δεν μιλάμε για κάτι απλό, το οποίο μπορούμε να υλοποιήσουμε αβασάνιστα και χωρίς τις σωστές βάσεις. Η θέση της Κυβέρνησης είναι πως θα πρέπει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να βρούμε τους τρόπους μετάβασης σε ένα καινούριο σύστημα υγείας, το οποίο να είναι οικονομικά βιώσιμο… για αυτόν ακριβώς το λόγο το Υπουργείο Οικονομικών θέλει να αξιολογήσει τα επόμενα βήματα, το κόστος, αλλά και τα νέα δεδομένα που θα διαμορφωθούν, έτσι ώστε να υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για τη βιωσιμότητα ή όχι του νέου συστήματος υγείας…η μελέτη του Υπουργείου Οικονομικών έχει ολοκληρωθεί…θα πρέπει να αξιολογηθεί και να τύχει ανάλυσης από το ίδιο το Υπουργείο Υγείας».

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μιλάμε για παιχνίδι λέξεων με στόχο να τοποθετηθεί «πειστικότερα»  στις καλένδες. Οι μελέτες έχουν γίνει -μάλλον έχουμε κατανάλωση από μελέτες- για να αποφύγουμε να μιλήσουμε για τη ταμπακέρα.  Η πραγματική σοβαρότητα απαιτεί να έχουμε καθαρή άποψη στα πράγματα, η μια κυβέρνηση να αξιοποιεί τις εμπειρίες της προηγούμενης και έτσι να φτάσουμε κάπου.

Δεν μπορεί να βρει κανείς μια πειστική εξήγηση για την τοποθέτηση του ΓΕΣΥ στο πιο ψηλό ράφι της ακινησίας. Το ζήτημα της αυτονόμησης των νοσοκομείων που απαιτεί λιγότερο κόστος αλλά πάνω της οικοδομείς ένα ισχυρό κομμάτι του ΓΕΣΥ, ούτε και αυτό έχει προχωρήσει.  Εάν κάποιοι εκτιμούν ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων, προσφέρει τη δυνατότητα για μικροδιευθετήσεις, μεταθέσεις και εξυπηρετήσεις, διαπράττουν στρατηγικό λάθος. Η μεγάλη πλειοψηφια των μη προνομιούχων κυπρίων, κρίνει με βάση το σύνολο μιας προσπάθειας και ζητά βελτιώσεις για όλους.

 Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Γι΄αυτό το ΓΕΣΥ ήταν και είναι θέμα ιεράρχησης και επιλογής στην κατανομή πόρων, θέμα πολιτικής απόφασης στο πιο υψηλό επίπεδο. Το ΓΕΣΥ ή θα είναι προϊόν πολιτικού προγραμματισμού ή θα χαθεί ανάμεσα σε «μελέτες» του ενός ή του άλλου Υπουργείου.