Λωρίδα για Ειρήνη.

Το Ισραήλ επανέλαβε την παλιό του εαυτό με νέα αεροπορική επίθεση κατά θέσεων της Χαμάς στις 27 Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με διεθνή πρακτορεία, υπάρχουν τουλάχιστον 270 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Την προηγούμενη νύκτα ρουκέτες από σημεία που ελέγχει η Χαμάς κτύπησαν το Ισραήλ. Η ΥΠΕΞ του Ισραήλ και επίδοξη πρωθυπουργός της χώρας Τ. Λίβνι δήλωσε ότι «δυστυχώς η Χαμάς ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας και η Χαμάς αποφάσισε να βάλει στο στόχαστρο το Ισραήλ, αυτό θα το σταματήσουμε». Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής Μ. Αμπάς κάλεσε τη Χαμάς που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, σε έναν ενδοπαλαιστινιακό διάλογο με στόχο τη συμφιλίωση. Το ΣΑ του ΟΗΕ αφού εξέφρασε «έντονη ανησυχία» για τις εξελίξεις, ζήτησε την «ανανέωσης της εκεχειρίας»  ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς.

Για δεκαετίες το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται συχνά. Με άλλα ονόματα στη θέση του πρωταγωνιστή αλλά με τους ίδιους πάνω κάτω ρόλους στο πεδίο της ένοπλης σύγκρουσης. Είναι προφανές ότι η Χαμάς με τις απόψεις της έκανε πιο δύσκολη την προσπάθεια των παλαιστινίων, αφαίρεσε πόντους από τη διαπραγματευτική ικανότητα του προέδρου Μ. Αμπάς, περιόρισε τη διεθνή αλληλεγγύη στους παλαιστινίους και εν τέλει περιέπλεξε την ειρηνευτική διαδικασία. Τι σημαίνει αυτό; Επειδή η Χαμάς έχει άδικο, μήπως αυτό σημαίνει ότι έχει δίκαιο το Ισραήλ; Το ερώτημα είναι η ίδια η ουσία της διαπάλης στη Μ. Ανατολή. Κατά την άποψή μου, είναι η αδιαλλαξία  του Ισραήλ που εκτρέφει τον φαύλο κύκλο της σύγκρουσης, είναι οι κυβερνήσεις του Ισραήλ που «άδειασαν» όλες τις προηγούμενες ειρηνευτικές προσπάθειες και απέρριψαν τα ολοένα και πιο συρρικνωμένα αιτήματα των παλαιστινίων. Αυτή η πολιτική έσπρωξε περισσότερους παλαιστινίους από τη μετριοπαθή πολιτική του Αμπάς στην ανεδαφική πολιτική της Χαμάς. Ο Μ. Αμπάς δεν μπόρεσε να ανανεώσει την ελπίδα για την ειρήνη, γι’ αυτό η Χαμάς ψάρεψε στην απελπισία. Δυνάμωσε για δύο κυρίως λόγους: πρώτο και σπουδαιότερο γιατί οι παλαιστίνιοι δεν είδαν φως στην άκρη της σήραγγας και δευτερευόντως εξαιτίας της κατάστασης που άφησε πίσω της η Φατάχ.

Το Ισραήλ φέρει την κύρια ευθύνη γιατί κόλλησε η διαπραγματευτική προσπάθεια. Συνεπώς η Χαμάς δεν έπεσε από τον ουρανό, αποτελεί «σύμπτωμα» ενός αδιεξόδου και ο διάλογος της διεθνούς κοινότητας μαζί της αποτελεί μια εξέλιξη που μπορεί να βοηθήσει στην προσπάθεια για να τεθεί τέρμα σε αυτό τον φαύλο κύκλο της αιματοχυσίας. Η Χαμάς κτυπά το Ισραήλ και το Ισραήλ ανταποδίδει στο πολλαπλάσιο, εφαρμόζοντας παράλληλα έναν μεσαιωνικού τύπου αποκλεισμό στη Λωρίδας της Γάζας. Όσο η Χαμάς θα παραμένει διεθνώς απομονωμένη, άλλο τόσο θα βρίσκει έδαφος στις πολιτικές της απελπισίας. Η διεθνής νομιμοποίηση και ο διάλογος μαζί της μπορεί να βοηθήσουν σε βήματα προόδου. Δεν δίδαξε τίποτα η ανάλογη περίπτωση της Συρίας;