Οι εταίροι και οι απόντες

Η σύνοδος για τα θέματα άμυνας και ασφάλειας στην Ευρώπη που έγινε στη Λισσαβόνα στις 18 και 19 Νοεμβρίου 2010 υπήρξε σύνοδος- σταθμός στην προσπάθεια για να βρεθεί νέα φόρμουλα συνεργασίας στη Γηραιά Ήπειρο. Η ΕΕ, η Ρωσία και το ΝΑΤΟ κατάφεραν να δώσουν στη σύνοδο σαφές περιεχόμενο. Ως εξής:

Α Το ΝΑΤΟ και η Ρωσία συμφώνησαν να είναι «Στρατηγικοί Εταίροι». Ο πρόεδρος  Μεντβέντεφ και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Π. Ράσμουσεν υπέγραψαν το σχετικό κείμενο. Οι έως πρόσφατα εχθροί γίνονται «εταίροι».

Β Συμφώνησαν να συνεργαστούν στα ζητήματα της τρομοκρατίας και της πυρηνικής απειλής. Δεν ονόμασαν την απειλή αλλά ο Ν. Σαρκοζί είπε δημοσίως το αυτονόητο -Ιράν.

Γ Η συνεργασία των «εταίρων» καλύπτει μια εκτεταμένη γεωγραφική ζώνη από τη Β. Αμερική, πάει σε ολόκληρη την Ευρώπη και καλύπτει όλο το έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέχρι το Βλαδιβοστόκ.

Οι αλλαγές αυτές συμβάλλουν στη μείωση της έντασης στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, το ΝΑΤΟ σταμάτησε τη διεύρυνσή του προς Ανατολάς που ενοχλούσε τη Ρωσία, ήδη από την εποχή του πολέμου στη Γεωργία. Η καχυποψία δίνει τη θέση της στη συνεργασία και την ανταλλαγή εμπειριών με στόχο την ακόμα περισσότερη εμβάθυνση της επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο μέρη. Η Κύπρος μπορεί να επωφεληθεί από αυτή την κοσμογονική αλλαγή. Τα ζητήματα της ασφάλειας στην Κύπρο συνδέονται  με την ΕΕ της οποίας η Κύπρος είναι μέλος και η ΕΕ συμετέχει στο νέο σύστημα της οικονομικής συνεργασίας κρατών, λαών και πολιτών στην Ευρώπη. Οι αλλαγές αυτές, δυστυχώς, πέρασαν από τα κυπριακά ΜΜΕ, κυριολεκτικά σαν να αφορούσαν τα θέματα αυτά έναν άλλο πλανήτη. Είναι όμως θέματα πολύ ευρωπαίκά, άρα πολύ δικά μας, πολύ κυπριακά. Η Κύπρος, ως γνωστόν, έφυγε από το Κίνημα των Αδεσμεύτων και είναι για έξι χρόνια μέλος της ΕΕ, συνεπώς όλα τα ζητήματα είναι κυπριακά από την άποψη της οργάνωσης των δικών της συμφερόντων μέσα στην ευρωπαϊκή Ήπειρο. Το ότι ούτε η κυπριακή κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε επαρκώς σε αυτή τη σημαντική για την Κύπρο Σύνοδο, δείχνει ότι συχνά ομφαλοσκοπούμε στο δικό μας μικρόκοσμο, αγνοώντας όσα αλλάζουν και επηρεάζουν τα δικά μας ζωτικά συμφέροντα. Το ζήτημα της διασύνδεσης του ζητήματος της ασφάλειας της Κύπρου με τις πολιτικές που αναπτύσσει η ΕΕ στον τομέα αυτό, αποτελεί ένα στοίχημα για δυνατούς λύτες.