Που πάει η Ε.Ε των <<27>>;

Η Ευρώπη των «27» αποτελεί είναι πια γεγονός με την από 1ης Ιανουαρίου 2007 ένταξη της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας στην ΕΕ. Η εξέλιξη αυτή είναι αφευατής σημαντική: δύο Βαλκανικές χώρες προστίθενται στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και μεταφέρουν ανατολικά ορισμένες ισορροπίες της ΕΕ. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία δούλεψαν πολύ σκληρά για να μπουν σε νέους ρυθμούς και η τελική ένταξή τους είναι η καλύτερη απόδειξη ότι χρειάζεται ο δημόσιος έπαινος για τον νικηφόρο αγώνα τους.

Για την Ελλάδα αυτή η εξέλιξη είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Ενδυναμώνει τη βαλκανική διάσταση της εξωτερικής/οικονομικής της πολιτικής και της επιτρέπει να δώσει νέες κατευθύνσεις στην ευρωπαϊκή πολιτική στα βαλκάνια ως η ηγετική χώρα της μείζονος περιοχής.

Επίσης την 1 Ιανουαρίου 2007 η Σλοβενία έγινε η 13η χώρα-μέλος της λέσχης του ευρώ, δείχνοντας πως ακολουθεί μια συνεπή πολιτική ένταξής της στον σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας.

Τα πιο πάνω συμπίπτουν με την ανάληψη της εκ περιτροπής προεδρίας της ΕΕ από τη Γερμανία. Η προεδρία αυτή έχει το ειδικό βάρος να δώσει ορισμένες κατευθύνσεις για όσα σήμερα είναι σε τέλμα όπως λ.χ. η συζήτηση για τη χαμένη τιμή του ευρωπαϊκού συντάγματος. Η δέσμευση της Α. Μέρκελ (3/1/07) ότι έως το 2009 η γερμανική προεδρία θα επιτύχει ένα νέο οδικό χάρτη για το πώς θα προχωρήσει η ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη είναι οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα .

Όλα τα πιο πάνω αποτελούν μια συνεπή αλυσίδα του ίδιου στοιχήματος: πού πάει σήμερα η ΕΕ των 27; Τι θα γίνει με την θεσμική της εξέλιξη όταν το ευρωσύνταγμα παραμένει στο ψυγείο; Τι θα γίνει για να αναζωογονηθεί μια άλλη συζήτηση και με ποιους στόχους; Ποιοι θα λάβουν μέρος σε αυτή την αναζήτηση νέων λύσεων;

Είναι προφανές ότι η ΕΕ των 27 παρουσιάζει μια θεσμική αιώρηση που δεν επιτρέπει σε όλα τα κράτη-μέλη να συνεχίσουν με τα ίδια βήματα τη συμμετοχή τους στην επόμενη φάση εξέλιξής της. Ολοένα και περισσότερες δυνάμεις θεωρούν ότι η Ευρώπη των «τριών ταχυτήτων» είναι το αναγκαίο τίμημα για να αντιμετωπίσουν οι χώρες της «πρώτης ταχύτητας» τον παγκόσμιο ανταγωνισμό και την οικονομική κάμψη που παρουσιάζει η Ένωση με τη σημερινή πολυπλοκότητα στη λειτουργία της.

Η Κύπρος έχει κάθε συμφέρον να ακολουθήσει το παράδειγμα της Σλοβενίας. Σε κάθε σενάριο εξέλιξης της ΕΕ στις «πολλές ταχύτητες» η ομάδα των κρατών-μελών που ανήκουν στην ευρωζώνη έχουν το συγκριτικό πλεονέκτημα. Μπορούν να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στην «πρώτη ταχύτητα» γιατί με έργα έχουν οργανώσει τη συμμετοχή τους στο πιο μετρήσιμο, το πιο «αποδεδειγμένο» κριτήριο για την διαμόρφωση των νέων ισορροπιών στο ευρωπαϊκό εκκρεμές.