ΡΙΚ: Τρεις προτάσεις για την ανασυγκρότηση…
Το σίριαλ έχει προδιαγεγραμμένη βάση. Σε κλασικά χρονικά διαστήματα το ΡΙΚ θα βρίσκεται στον ίδιο αδιέξοδο παρονομαστή. Χρήματα για τις πληρωμές των μισθών των υπαλλήλων του δεν υπάρχουν και αυτές γίνονται και θα γίνονται υπό το καθεστώς των κυβερνητικών εγγυήσεων. Αυτή η πραγματικότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί και να αντιμετωπιστεί με επιτυχία. Σχέδια για «ανασυγκροτήσεις» έχουν αποτύχει, μακρές περίοδοι αναμονής για νέα διοίκηση δεν αποδίδουν. Τα πράγματα έχουν όνομα, έχουν και υπογραφές. Όσο σε κυβερνητικές και κομματικές αποφάσεις το «κόστος» παίζει τον πρώτο ρόλο, τότε ούτε το ΡΙΚ θα έχει ελπίδες για ανασυγκροτήσεις, ή έστω, ελπίδες για καλύτερες ημέρες. Στην περίπτωση του ΡΙΚ, κυβέρνηση και κόμματα πρέπει να είναι ωφέλιμοι και όχι ευχάριστοι. Χρειάζονται ριζοσπαστικές λύσεις, αναδιάρθρωση εκ βάθρων, τόλμη. Να μην φοβούνται να αναλάβουν το κόστος από το εγχείρημα της εξυγίανσης και της πραγματικής ανασυγκρότησης. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση είναι αναγκαία, αποτελεί ένα απαραίτητο συστατικό υλικό στο νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Είναι σοβαρό τμήμα της πολυφωνίας, ένα εργαλείο για ευρύτερες πολιτικές ισορροπίες. Εξ αυτού του σημείου, επιβάλλεται η πλήρης αναδιάρθρωσή του, ακριβώς για να παίζει το ΡΙΚ τον ιστορικό του ρόλο. Τρεις είναι οι όροι επί των οποίων η ανασυγκρότηση μπορεί να τεθεί προς συζήτηση.
Α. Το ζήτημα της ηγεσίας του. Άρα, και το τι επιθυμεί με τις επιλογές της η Κυβέρνηση. Όσο αναζητείται η ηγεσία στο ΡΙΚ με κριτήρια «δημοσιοϋπαλληλικά», – χρόνια υπηρεσίας, εκθέσεις κλπ – τότε η βάση θα κινείται διαρκώς και σε νέα αδιέξοδα. Το ΡΙΚ χρειάζεται να αλλάξει του κώδικες που το κρατούν στη στασιμότητα, ώστε αύριο να μπορεί να διοριστεί Γ.Δ. στο ίδρυμα πρόσωπο με άριστη γνώση του αντικειμένου, που θα δουλέψει με μόνο κριτήριο την απόδοση των υπαλλήλων του, που θα έχει πλήρεις εξουσίες, χωρίς τις δεσμεύσεις του δημοσιοϋπαλληλισμού. Αυτή η μάστιγα εάν δεν αλλάξει, τότε ουδείς επιφανής των μίντια θα θελήσει να έρθει ως ηγέτης αύριο στο ΡΙΚ, απλώς για να σπάσει σε 5-6 μήνες τα μούτρα του… Εν ολίγοις, το ΡΙΚ χρειάζεται άνθρωπο με τις πιο πάνω προδιαγραφές. Και εάν έτσι αντικρισθεί το ζήτημα, τότε αυτομάτως πάμε στην Ελλάδα – και μόνο στην Ελλάδα – για να βρούμε πρόσωπα που οργανώνουν και ολοκληρώνουν έναν τηλεοπτικό σταθμό. Ας το πούμε ξεκάθαρα. Η ανασυγκρότηση είναι υπόθεση ενός προσώπου, που σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας κινήσεων, δρα και σχεδιάζει.
Β. Το ζήτημα της εισφοράς των πολιτών στο ΡΙΚ μέσω των λογαριασμών της ΑΗΚ, θα προκαλεί διαρκώς αντιδράσεις, θα είναι σημείο μόνιμης τριβής στις σχέσεις κοινού, κομμάτων, Βουλής με το Κρατικό Ίδρυμα. Αυτό το σημείο θα έπρεπε από καιρό να προσεχθεί από το ΡΙΚ, γιατί ένα μέρος του τηλεοπτικού κοινού κάνει τις δικές του «εκδικήσεις», με άλλες προτιμήσεις, με αποφάσεις εν διαμαρτυρία. Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και το ΡΙΚ έχει χίλιους λόγους για να είναι μέσα στο παιχνίδι, θα μπορούσε με δέσμευση της Βουλής, του Δ.Σ. του ΡΙΚ και των Συντεχνιών του Ιδρύματος, μέσα σε τακτό χρονικό διάστημα (λ. χ. 4-5 χρόνια) να τεθεί τέλος στο «χαράτσι» μέσω ΑΗΚ. Μέσα σε 4-5 χρόνια, το ΡΙΚ να οργανώσει τα του οίκου του με κριτήρια και ιδιωτικό – οικονομικά, να κολυμπήσει στα βαθιά νερά του ανταγωνισμού χωρίς τη διαρκή κρατική ομπρέλα. Αυτό σημαίνει αναδιάρθρωση υπηρεσιών, κατάργηση ξεπερασμένων σχημάτων, οργάνωση νέων τμημάτων στη βάση των σύγχρονων απαιτήσεων (λ. χ. τμήμα «παραγωγής ιδεών»). Το ΡΙΚ να είναι συμμετρικά στελεχωμένο στη βάση ενός σχεδιασμού για τη μικρή αγορά της Κύπρου που μπορεί να μεγαλώσει…
Γ. Ο ρόλος των Συντεχνιών στο ΡΙΚ, είναι καθοριστικός για κάθε περίπτωση. Εάν δεν αντιμετωπίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τόλμη το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί, τότε πολύ σύντομα θα βρεθούν σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Οι συντεχνίες να τολμήσουν τα «αδύνατα», που μπορεί να είναι το πάγωμα μισθών για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να δεχθούν ορισμένες οδυνηρές λύσεις για να μπορέσουν σε λίγα χρόνια να είναι πρωταγωνιστές και όχι, όπως σήμερα, «υπάλληλοι» των μακροχρόνιων αδυναμιών του ΡΙΚ. Ορισμένα από αυτά τα «οδυνηρά» μέτρα εφαρμόζονται σε ευρωπαϊκές περιπτώσεις, όταν και τα ίδια τα συνδικάτα συμφωνούν σε μεσοπρόθεσμες ρυθμίσεις που θα σώσουν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα τους….
Το ΡΙΚ απέδειξε σε πολλές περιπτώσεις ότι έχει ικανούς δημοσιογράφους, ότι έχει πλούτο ανθρώπων που, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να αλλάξουν τη μοίρα του. Να κάνουν το ΡΙΚ ένα σύγχρονο εργαλείο της πολυφωνίας, της κριτικής δημοσιογραφίας, της πληροφόρησης με κριτήρια που οι «ορισμοί» επιβάλλουν… Και επ’ αυτού όλα θα κριθούν με προτάσεις που υπερβαίνουν τις εσωτερικές του περιπέτειες…
Εφημερίδα, Ο ΑΓΩΝ, 1996