Παρανόηση και ελληνικότητα

Τα επεισόδια που οργάνωσε το ΕΛΑΜ στη Λεμεσό στις 26 Μαρτίου στη διάρκεια ομιλίας του τ/κ ηγέτη Μ. Α. Ταλάτ συνιστούν μια πραγματική απόπειρα παρεμπόδισης με βίαιο τρόπο των αρχών της ελεύθερης έκφρασης, της ανταλλαγής απόψεων και του πολυφωνικού διαλόγου. Η καταπάτησή τους συνιστά παραβίαση θεμελιωδών αξιών πάνω στους οποίους εδράζεται το ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα. Τέτοιες πρακτικές παρεμποδίζουν την επικοινωνία και το διάλογο ανάμεσα σε ε/κ και τ/κ, τορπιλλίζουν το κλίμα στις διακοινοτικές συνομιλίες και συμβάλλουν στον πραγματικό στόχο ορισμένων για διατήρηση του σημερινού status quo.

Όμως, γιατί αυτές οι απόψεις συνδέονται με την ελληνικότητα και την παράδοση; Γιατί μερικοί θεωρούν ότι «αυτό είναι ταυτόσημο με την ελληνικότητα» και κάθε άλλο θεωρείται μάλλον περίεργο; Πιστεύω ότι η μεγάλη παρανόηση οφείλεται στην τυποποιημένη εκδοχή της ελληνικότητας την οποία έχει καλλιεργήσει για δεκαετίες το σχολικό περιβάλλον. Ας σταθούμε για λόγους πρακτικούς και χρονολογικούς στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αυτή η στρατηγική επιλογή σημαίνει ανάπτυξη της πολυπολιτιστικής παιδείας- συγκατοίκηση με άλλες εθνότητες, σεβασμός στη διαφορετικότητα, παιδεία με βάση τις νέες αξίες που το πολυπολιτιστικό περιβάλλον διαμορφώνει. Επίγνωση της συμμετοχής μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια σε μια πολυεθνική κοινότητα με τα δικά της εξωτερικά και εσωτερικά γνωρίσματα. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν ο ελληνισμός ήταν ανοικτός στα σύγχρονα ρεύματα, εξωστρεφής και δραστήριος, αντιμετώπισε τις προκλήσεις με επιτυχία. Η εσωστρέφεια, η συνωμοτική ερμηνεία της ιστορίας, η θεωρία του «ανάδελφου έθνους» βρίσκουν έδαφος σε περιόδους κρίσεων, αλλά αυτό δεν έχει αποδώσει κάτι, αν δεν γυρίζει τα πράγματα πίσω.

Κεντρικός πυρήνας της παιδείας μας χρειάζεται να είναι η σύζευξη της τεχνολογίας με την ουμανιστική παιδεία, την παιδεία της κριτικής σκέψης και της δημιουργικής αναζήτησης. Σύζευξη της ιστορικής γνώσης με την ανάγκη για αξιοποίηση των νέων πολιτιστικών κατακτήσεων της παγκόσμιας κοινότητας. Η προσαρμογή στο νέο περιβάλλον δεν επιτυγχάνεται με την ατέρμονη επανάληψη γνώσεων, που έχουν ξεπεραστεί αλλά με αποφασιστική αντιμετώπιση των προκλήσεων του σημερινού περιβάλλοντος. Η ελληνική παιδεία των ανοικτών οριζόντων και της κριτικής σκέψης είναι εκείνη που θα βοηθήσει την Κύπρο να αλλάξει το ρου των πραγμάτων και να ξεπεράσει αγκυλώσεις δεκαετιών. Αυτή που θα συμβάλει στην οικοδόμηση μιας νέας γενιάς ανθρώπων όπου ο ορθολογισμός και ο «διαφωτισμός» θα καθοδηγούν την ανάλυσή μας.

Η γνώση, οι νέοι τρόποι οργάνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, τα νέα πεδία δράσεων που δημιουργούνται με έρευνα, καινοτομία και αξιοποίηση της διεθνούς εμπειρίας είναι οι κρίσιμοι παράγοντες για μια σταθερά υψηλή ανάπτυξη σε βάθος χρόνου. Η Κύπρος χρειάζεται να προσανατολιστεί σε μια παιδεία ανοιχτών συνόρων. Με νέες στοχεύσεις και νέο προσανατολισμό. Σε επαφή με τις ευρωπαϊκές συνθήκες και εξελίξεις οι οποίες είναι οι νέες συνθήκες εργασίας των νέων σήμερα.

Λάρκος Λάρκου