Αρμπίλ, Βαρκελώνη, δύο λεπτά δρόμος!
Δύο περιπέτειες, πολλές εμπειρίες.
Η κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν οδήγησε τα πράγματα σε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία των Κούρδων του Ιράκ στις 25 Σεπτεμβρίου. Το πραγματικό αποτέλεσμα το επεσφράγισε το Ανώτατο Δικαστήριο της ίδιας περιοχής: κήρυξε το δημοψήφισμα άκυρο! Έτσι ο εμπνευστής του Μπαρζανί εξωθήθηκε σε παραίτηση και τα ηνία τα αναλαμβάνει η άλλη ιστορική οικογένεια, αυτή των Ταλαμπανί.
Ο Μπαρζανί έκανε μια τρύπα στο νερό, χωρίς ανάλυση των πραγματικών δεδομένων έσπρωξε το λαό του σε μια περιπέτεια. Ιράκ, Ιράν, Τουρκία σε πλήρη συνεργασία οδήγησαν τις εξελίξεις στο επιθυμητό αποτέλεμα. Με: διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ. Με μπλόκο στον εναέριο χώρο προς και από την Αρμπίλ. Με ασφυκλικό κλοιό σε οδοφράγματα που οδηγούσαν στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Τέλος με την σχετικά «άνετη» παράδοση του Κιρκούκ στις δυνάμεις της Βαγδάτης και την εικονική προστασία που του πρόσφεραν οι δυνάμεις του Ταλαμπανι, ίσως μια προσχεδιασμένη απόφαση για να οδηγηθεί στην ανατροπή ο Μπαρζανί.
Συνολικό σχόλιο: ακρισία, αδυναμία ανάλυσης των συσχετισμών επί του εδάφους, λάθος απόφαση σε λάθος χρονικό διάστημα!
Η Καταλονία προσφέρει ανάλογο παράδειγμα. Η ηγεσία Κάρλες Πουτζδεμόντ οδήγησε το καταναλικό ζήτημα σε στρατηγικό αδιέξοδο. Χωρίς κανένα διεθνή σύμμαχό, πλην ίσως της Μόσχας, χωρίς ανάλυση των συσχετισμών επί του εδάφους κατάστρεψε με την επιπολαιότητά της το δίκαιο αίτημα για περισσότερη αυτονομία της περιοχής!
Έτσι, σύμφωνα με το ηλ «Βήμα» στις 17 Νοεμβρίου «κρίσιμες ώρες περνά ο Κάρλες Πουτζδεμόντ, καθώς εισαγγελέας των Βρυξελλών ζητά την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε σε βάρος του έκπτωτου προέδρου της Καταλονίας. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα που αναφέρθηκε στη βελγική νομοθεσία, ο Πουτζδεμόντ και οι τέσσερις πρώην υπουργοί της κυβέρνησής του κατηγορούνται για συνωμοσία. Οι δικηγόροι του Πουτζδεμόντ και οι συνεργάτες τους αναμένεται να αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους κατά την αγόρευση σε ακροαματική διαδικασία στις 4 Δεκεμβρίου» (Βήμα 17/11).
Η κυβέρνηση Ραχόι χειρίζεται το καταλανικό θέμα με τρόπο λανθασμένο, με αυτές τις μεθόδους (όπως λ.χ. τα εντάλματα σύλληψης, με αποφάσεις καταστολής ) δεν επιλύεις μεγάλα πολιτικά ζητήματα. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο καταλανός ηγέτης δεν βρίσκει καθόλου συμπάθειες ή υποστήριξη στο διεθνές πεδίο! Σημεία των καιρών: πολιτικά μόνος του ακόμα και στη δικαστική διερεύνηση στις Βρυξέλλες!
Οι δύο περιπώσεις μοιάζουν πολύ, αν και οι αναλογίες πρέπει να τηρούνται. Οι κούρδοι βιάστηκαν, θεώρησαν ότι απέκτησαν φτερά εξαιτίας της σημαντικής συμβολής τους στις μάχες κατά του Ισλαμικού Κράτους, κινήθηκαν κατά τρόπο επιπόλαιο και σήμερα χάνουν το πολιτικό κύρος που απέκτησαν ως γενναίοι μαχητές επί του εδάφους.
Ένα σημαντικό μέρος καταλανών ακολούθησε έναν πολιτικό, που εκ του αποτελέσματος, νομίζω ότι φέρθηκε ως τυχοδιώκτης, ηγέτης με κοντόφθαλμη σκέψη, ανίκανος να διαβάσεις τις εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες στη χώρα του και στην Ευρώπη. Τώρα αδίκως και λανθασμένα σύρεται σε δικαστικές περιπέτειες αλλά το βασικό ζήτημα δεν είναι η προσωπική του τύχη. Κύριο ζήτημα είναι το ότι με την πρόχειρη σκέψη του καταβαράρθρωσε το δίκαιο αίτημα για περισσότερη αυτονομία στην Καταλονία και στις άλλες περιοχές της Ισπανίας.
Το ώριμο αίτημα «Μια Ισπανία, με περισσότερη αυτονομία στις περιφέρειες», δεν βρήκε ώριμους και ισχυρούς παίκτες, ούτε στη Μαδρίτη, ούτε στη Βαρκελόνη. Το PSOE, δυστυχώς, έγινε ουραγός του Ραχόι, και έτσι δεν πρόσεξε την φωνής της Δήμαρχου της Βαρκελώνης Άντα Κολάου. Η σπουδαία δήμαρχος τις 16 Οκτωβρίου είπε:
«Προτού βρούμε την οριστική λύση, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να αποκαταστήσουμε τον σταθερό διάλογο και για αυτό τον λόγο πρέπει να παραιτηθούμε της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας μια και για πάντα… (…) και από την άλλη, πρέπει να τερματιστούν τα μέτρα επιτροπείας που η κεντρική κυβέρνηση έλαβε στην Καταλονία….Υπάρχει μια τεράστια πλειονότητα (…) που επιθυμεί τώρα τη διεξαγωγή του διαλόγου και να βάλουμε ένα τέλος με αυτήν την κακή κατάσταση αβεβαιότητας για ολόκληρο τον κόσμο. Κανείς δεν πρέπει να το βιώσει ως μια ήττα ή να πιστέψει ότι έχει προβεί σε πάρα πολλές υποχωρήσεις έναντι των άλλων. Οι ηγέτες που θα είναι ικανοί να το κάνουν αυτό, πιστεύω ότι θα τιμηθούν, θα τους συγχαρούν και θα κερδίσουν την αναγνώριση από το σύνολο των πολιτών». (ηλ. «Βήμα», 16 Οκτωβρίου)
Λάρκος Λάρκου