Εμείς και ο ΟΗΕ.

Στην ε/κ κοινή γνώμη υπάρχει η δικαιολογημένη πικρία για ορισμένες επιλογές ή κινήσεις του ΟΗΕ. Το κλίμα, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν άριστο: πολλοί ε/κ έδιναν μεγαλύτερη σημασία στον ΟΗΕ από αυτήν που πραγματικά είχε όπως έδειξαν οι εμπειρίες το 1964 ή το 1974. Σε ένα τέτοιο κλίμα, κάθε λάθος του ΟΗΕ μεγεθύνεται ή σμικρύνεται ανάλογα με το τι αναμένει κανείς από τον ΟΗΕ. Αν τον θεωρεί εργαλείο υπεράσπισης των αδυνάτων, αν τον βλέπει ως εργαλείο συσχετισμών που βοηθά στην πρόοδο πάνω σε διεθνή ζητήματα, ή και εάν τον θεωρεί ανήμπορο εργαλείο με μηδενική ισχύ.

Σήμερα αυτός ο ΟΗΕ με αυτές τις δυνατότητες ή και αδυναμίες είναι χρήσιμος στο κυπριακό. Αδυναμίες ή λάθη του ΟΗΕ, ασφαλώς και πρέπει να τα απαντά κανείς, να διατυπώνει άλλες εισηγήσεις. Από αυτό όμως το σημείο μέχρι τον παροπλισμό του ΟΗΕ στο κυπριακό υπάρχει μεγάλη απόσταση. Όσα λάθη είναι δικά του (λ.χ. άρνηση για αναβολή στα δημοψηφίσματα του 2004), είναι σαφές ότι του ανήκουν πλήρως. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ξεχωρίζουμε το τι λάθος αναλογεί στον ΟΗΕ ή ποιο λάθος αναλογεί σε εμάς γιατί η τάση να φορτώνουμε σε άλλους δικές μας επιλογές ή αποφάσεις δεν βοηθά πρώτα απ΄όλα εμάς τους ίδιους.

Είναι ε/κ πολιτικοί ηγέτες που αρνήθηκαν το 1992 να συνοδεύσουν τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε συνομιλίες με τον Μ.Μ. Γκάλι. Είναι ε/κ πολιτικοί ηγέτες που έθεσαν στο ράφι τις Ιδέες/Χάρτη Γκάλι μόνο και μόνο για να παίξουν στο χρηματιστήριο του λαϊκισμού, πρώτα με ΜΟΕ (1994/5) και μετά με την τυχοδιωκτική πολιτική με τους πυραύλους S300. Είναι ε/κ πολιτικοί ηγέτες που ζήτησαν με τον πιο επίσημο τρόπο επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα από τον ΟΗΕ. Αυτά αφορούν το χθες, ωστόσο, αποτελούν πηγή γνώσης για το μέλλον. Ο χρόνος δίνει πιο ώριμες σκέψεις, βοηθά στην καλύτερη διανοητική δραστηριότητα. Γι’ αυτό δεν αρκεί να επισημαίνουμε τα λάθη των άλλων αλλά και να αναλύουμε πιθανές κινήσεις της ε/κ ηγεσίας που δεν απέδωσαν, να βγάζουμε διδάγματα, να συναντάμε  τη «σοφία» που προκύπτει από το καμίνι των πραγματικών γεγονότων.

Η κριτική πρόταση με τις κατάλληλες, τις έγκαιρες εισηγήσεις, αποτελεί μια συνήθη διεθνή πρακτική. Ως γνωστόν ο κόσμος είναι βασισμένος στους συσχετισμούς δύναμης, και ο ΟΗΕ είναι εν πολλοίς αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου όπως αυτός σχηματίστηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μείζον ζητημα το να σχεδιάζεις και να αλλάζεις τους συσχετισμούς σε αυτό το πραγματικό πεδίο της πολιτικής όπως λ.χ. η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αυτές οι εξελίξεις δημιουργούν νέα δεδομένα και συσχετισμούς που δίνουν όφελος στην τελική διαπραγμάτευση υπέρ των αρχών της πολιτικής δικαιοσύνης.