Λισσαβόνα με δημόσιο διάλογο.
Οι ηγέτες της ΕΕ στις 17 Δεκεμβρίου 2007 κατέληξαν σε κοινή θέση. Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, ως ο νέος καταστατικός χάρτης στη λειτουργία της ΕΕ, να εγκριθεί και από 27 μέλη πριν από το τέλος του 2008 ώστε να τεθεί σε εφαρμογή στις αρχές του 2009. Μέχρι στιγμής την έχουν εγκρίνει η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Μάλτα, η Ρουμανία, η Γαλλία και η Βουλγαρία. Την δεύτερη εβδομάδα του Ιουνίου θα διεξαχτεί στην Ιρλανδία δημοψήφισμα για την επικύρωση της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης. Η Ιρλανδία είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που θα επικυρώσει με δημοψήφισμα, ενώ οι άλλες 26 χώρες-μέλη ανέθεσαν την επικύρωση στα εθνικά τους κοινοβούλια. Ο πρόεδρος της δύστροπης Πολωνίας Λ. Καζίνσκι έχει εκφραστεί θετικά για τη σημασία που έχει για την χώρα του η Συνθήκη της Λισσαβόνας λέγοντας ότι η υιοθέτησή της συνιστά «καλά νέα τόσο για την ΕΕ, όσο και για την ίδια την Πολωνία…».
Στην Κύπρο οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου δικαιολογημένα κέρδισαν την πρώτη σελίδα της επικαιρότητας. Σήμερα όμως τα πράγματα τρέχουν, η πολιτική ατζέντα διευρύνεται και σε αυτήν χρειάζεται να προστεθεί η συζήτηση για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Είναι μεγάλης σημασίας υπόθεση να περάσει στην κοινή γνώμη το μήνυμα ότι αυτό το θέμα είναι ευρωπαϊκό αλλά και εξίσου κυπριακό. Ο κάθε πολίτης να μάθει ότι αφορά τον νέο τρόπο λειτουργίας της ΕΕ γιατί αυτό αφορά άμεσα τη δική του καθημερινότητα, τη συμμετοχή του, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα για τον ίδιο ως ενεργό ευρωπαίο, κύπριο πολίτη.
Οι φορείς της ενημέρωσης και της πρόκλησης ενδιαφέροντος είναι σε θέση να δημιουργήσουν, ως ένα βαθμό, κοινή γνώμη που να ακούει αυτά τα θέματα και να τα εκλαμβάνει ως άμεσης κυπριακής επικαιρότητας, συνδεδεμένα με την εργασία του, τη ζωή του, θέματα απολύτως δικά του. Μόνο έτσι μπορούμε να αποκτήσουμε μια καλή εικόνα στα πράγματα με πολίτες που να αξιολογούν σωστά τις γύρω τους εξελίξεις. Το μπορούμε με προϋποθέσεις: κυβέρνηση, κόμματα, εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, συνδικάτα, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης να αναλάβουν δράσεις και σε ένα διάλογο πολυφωνίας και τεκμηρίωσης να φθάσει η πληροφόρηση στον τελικό της προορισμό. Ας είναι χρήσιμο μάθημα η εμπειρία που αποκτήθηκε από τη δημόσια συζήτηση που έγινε για το Ευρωσύνταγμα.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων θα συζητήσει το θέμα. Απαραίτητο ως θεσμικά η κορυφαία στιγμή, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μαζί με την οριστικοποίηση της ημερομηνίας συζήτησης του θέματος στη Βουλή, χρειάζεται και η στράτευση ισχυρών πολιτικών και πνευματικών δυνάμεων, και ανοικτόμυαλα ΜΜΕ που να προκαλέσουν τη δημόσια συζήτηση με σύγχρονο σχέδιο και ιδιωτικές προκλήσεις.