Χωρίς πρόσχημα

Το Εθνικό Συμβούλιο μετά από ένα έξι πλήρεις συνεδριάσεις δεν κατάφερε να εκδόσει ένα κοινό ανακοινωθέν. Από τις 26 Απριλίου έως τις 19 Μαίου έκανε ιστορικό ρεκόρ στις ολοήμερες συνεδριάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ απογοητευτικό και η τελευταία συνεδρίαση στις 19 Απριλίου δεν έδωσε οτιδήποτε παρ’ ολο που το επεδίωξε ο πρόεδρος Χριστόφιας. Η αποτυχία της έκδοσης κοινού ανακοινωθέντος οφείλεται πρωτίστως στην τρέχουσα κομματική αντιδικία γύρω από το κυπριακό ή την αντιπαράθεση με πρόσχημα το κυπριακό. Έτσι δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν ούτε και πάνω σε κείμενα που υποτίθεται είναι η συνήθης επωδός στο κυπριακό (ψηφίσματα του ΟΗΕ, συμφωνίες κορυφής κλπ).  Το σκηνικό αυτό συνδέεται πλήρως με τις κομματικές επιδιώξεις στην παρούσα και την απώτερη εκλογική τακτική. Είναι μάχες επιδίωξης αλλαγής κομματικών συσχετισμών με πρόσχημα τις εξελίξεις στο κυπριακό και με φόντο τις βουλευτικές του 1211 ή και σε ασκήσεις επί χάρτου για τις προεδρικές εκλογές του 2013. Το κυπριακό σταθερά αποτελεί το εργαλείο αλλαγής των συσχετισμών και όπως έδειξαν παραδείγματα στο παρελθόν φαίνεται να έχει κέρδη στο μικροκομματικό παίγνιον και καταστροφικές συνέπειες στο κυπριακό. Παραδείγματα:

Το 1992 ο Γ. Κληρίδης με πρόσχημα τις Ιδέες και το Χάρτη Γκάλι μέσω διαρροής εγγράφου από το ΥΠΕΞ, χρέωσε στον Γ. Βασιλείου «πλήρη αποδοχή» τους και έτσι συμμάχησε με το ΔΗΚΟ και τον Σ. Κυπριανού για ολόκληρη σχεδόν 5ετή θητεία. Η εξουσία ήταν ο στόχος, όχημα το κυπριακό. Έτσι το σχέδιο λύσης του κυπριακού χάθηκε μέσα σε σύννεφα από κομματική σκόνη…

Το ΑΚΕΛ ήταν αντίθετο με τις απόψεις Τ. Παπαδόπουλου στο κυπριακό. Το 1992 παρ’ όλο που είχε δημοσκοπήσεις ευνοϊκές για πιθανή προεδρική υποψηφιότητα Παπαδόπουλου, επέλεξε τελικά τον Γ. Ιακώβου. Η ήττα Ιακώβου άνοιξε το δρόμο στην υποψηφιότητα Παπαδόπουλου το 2002 με κύριο στόχο το προσεταιρισμό του ΔΗΚΟ. Έτσι δύο κόμματα με σοβαρές διαφωνίες στο κυπριακό κυβέρνησαν για σχεδόν τέσσερα και μισό χρόνια. Το 2008 συγκρούστηκαν με δύο διαφορετικές υποψηφιότητες.

Σήμερα είναι δύσκολο να εξακριβώσει κανείς τι είναι παραπολιτική και τι πραγματική πολιτική διαφωνία. Αλλά το σκηνικό στο κυπριακό είναι πολύ σκληρό: ο ΓΓ ου ΟΗΕ Μπα κι Μουν προειδοποιεί ότι ο χρόνος εξανλτείται, οι συνομλίες δεν θα κρατήσουν «για πάντα». Το χρονοδιάγραμμα για λύση έως το τέλος του 2010 ή απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα είναι γνωστό σε όλους. Άρα απαιτείται μια άλλη στάση,  μια άλλη πολιτική συμπεριφορά. Η παράδοση δεν οδηγεί σε αισιόδοξα συμπεράσματα αλλά το βάρος των εξελίξεων μπορεί να συμβάλει σε νέες πρακτικές. Ας το ελπίσουμε.