Η Τουρκία, η Γάζα και η Κύπρος!
Το σενάριο που επιδιώκει να στήσει η Τουρκία στην Α. Μεσόγειο, έχει ορισμένες ομοιότητες με την υπόθεση των S300. Τότε πέτυχε να ακυρώσει την εγκατάστασή τους στο κυπριακό έδαφος απειλώντας με την καταστροφή τους. Σήμερα η κυβέρνηση Ερτογάν επιχειρεί την ακύρωση της διαδικασίας και την παρεμπόδιση της αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων στην κυπριακή ΑΟΖ με την υλοποίηση της συμφωνίας της Κύπρου με την Nobel Energy για εξόρυξη υδρογονανθράκων στο οικόπεδο 12. Έχει όμως και ορισμένες σημαντικές διαφορές σε σχέση με την υπόθεση με τους S300. Τότε διαφωνούσε το Ισραήλ. Τώρα υπάρχει συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση. Τότε η Κύπρος βρήκε πάγο διεθνώς, τώρα έχει διπλωματική υποστήριξη στο διεθνές πεδίο (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία κλπ).
Η απώτερη επιδίωξη της Τουρκίας είναι, πιθανώς να δημιουργήσει κρίση ώστε με μια διεθνή παρέμβαση να προκύψει εκτόνωσή της στην οποία να περιλαμβάνεται η μη ενεργοποίηση της συμφωνίας της Κύπρου με την Nobel Energy κάτω από κλοιό μιας οξύτερης απειλής. Αυτή είναι μια πιθανή εξήγηση της κίνησης της Τουρκίας: να τραβήξει στα άκρα την ρήξη με το Ισραήλ και έτσι –με εργαλείο και πρόσχημα τη Γάζα- να ισχυροποιήσει την ναυτική της παρουσία στην Α. Μεσόγειο με κεντρικό στόχο την ακύρωση της συμφωνίας Ισραήλ-Κύπρου στο χώρο των δύο συμφωνημένων ΑΟΖ.
Η Κύπρος διαθέτει σημαντικά διεθνή ερείσματα για να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή. Η ενεργοποίηση των ευρωπαϊκών μηχανισμών όπως το Συμβούλιο Υπουργών είναι ιδιαίτερα χρήσιμη ενέργεια για τις επόμενες κινήσεις. Η καταδίκη των απειλών, η έκφραση κοινοτικής αλληλεγγύης προς ένα κράτος μέλος και η επισήμανση των υποχρεώσεων της Τουρκίας ως υποψηφίου κράτους μέλους (καλή γειτονία και αποχή από απειλή χρήση βίας) είναι επίσης σημαντικά. Μια κοινή θέση των «27» που να αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της με βάση το διεθνές δίκαιο στο θέμα της ΑΟΖ είναι ενέργειες που βοηθούν. Μετρά πιο πολύ η πολιτική των συμφερόντων: η Κύπρος να διασυνδέσει τις ενεργειακές προοπτικές της ίδιας της ΕΕ με την κυπριακή ΑΟΖ και τις ευρύτερες ενεργειακές ανάγκες στην Ευρώπη. Αυτό απευθύνεται στον σκληρό πυρήνα του ζητήματος της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ και ενισχύει αποφασιστικά την Κύπρο.