Στη Λεμεσό με ερωτηματικά

Στις 29 Απριλίου 2011 πραγματοποιήθηκε στη Λεμεσό συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ, Μάλτας και του Υφυπουργού Εξωτερικών της Βουλγαρίας με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τη Β. Αφρική και γενικότερα για τις εξελίξεις στη Μεσόγειο. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μάλτας Τ. Μπορκ εξέφρασε την ευχή  για τη δημιουργία μιας άτυπης ομάδας χωρών της Μεσογείου με σκοπό το συντονισμό τους σε ότι αφορά τη Μεσόγειο. Ο ΥΠΕΞ της Κύπρου  Μ. Κυπριανού  δήλωσε ότι η Κύπρος υποστηρίζει «μια ειρηνική λύση με τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους που θα συνυπάρχει με το κράτος του Ισραήλ». Δύο ΥΠΕΞ , ο κύπριος και ο μαλτέζος, απέστειλαν επιστολή στην Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας Κ.  Αστον, ζητώντας όπως το θέμα «Ένωση για τη Μεσόγειο» και η ίδια η Μεσόγειος να  είναι στην ημερήσια διάταξη κάθε Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Σε ένα γενικότερο πλαίσιο οι συζητήσεις αυτού του είδους είναι εποικοδομητικές, δίνουν ένα ρόλο στην Κύπρο με το να προσκαλεί στη  νήσο Υπουργούς που προσπαθούν να δώσουν συλλογικές απαντήσεις σε μεγάλα περιφερειακά προβλήματα ή προβλήματα που προκύπτουν από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Αν και ο συλλογισμός είναι σωστός, θεωρώ ότι η πρακτική εφαρμογή του εμφανίζει κενά. Δεν μπορώ να κατανοήσω τη συμμετοχή σε τέτοιου είδους συναντήσεις του ισραηλινού ΥΠΕΞ Α. Λίμπερμαν. Ο εν λόγω Υπουργός και το ακροδεξιό κόμμα του που συμμετέχει στην κυβέρνηση Νετανιάχου, αποτελούν ισχυρό μέρος του αδιεξόδου στο μεσανατολικό. Επίσης, μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν ένα ιδιότυπο εμπάργκο απέναντι στον Λίμπερμαν μη προσκαλώντας τον για επισκέψεις ως απάντηση στην αναχρονιστική ρητορεία του στο μεσανατολικό. Επί της ουσίας η κυβέρνηση Νετανιάχου/Λίμπερμαν τορπίλισε την ειρηνευτική διαδικασία με την απόφασή της να δημιουργήσει νέο εβραϊκό οικισμό με 1.600 κατοικίες στα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Ολοφάνερα οι Νετανιάχου και Λίμπερμαν αποτελούν το δίδυμο που μπλοκάρει την πρόοδο στις συνομιλίες. Καταλαβαίνω τη σημασία της ευρύτερης δυνατής συμμετοχής Υπουργών σε μια διάσκεψη στην Κύπρο. Όχι όμως σε βάρος της πολιτικής που δεν βασίζεται σε κάποια κριτήρια, άρα που δεν οδηγεί σε κάποια κατεύθυνση!