Τέλος στους Φαραώ, ώρα για τη δημοκρατία…
Η εξέγερση των αιγυπτίων υπήρξε ιστορικής σημασίας. Στις 11 Φεβρουαρίου ο Χ. Μουμπάρακ αναχώρησε από τη χώρα προς άγνωστο προορισμό. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη νέα σελίδα. Η πλατεία Ταχρίρ έδειξε ότι οι πολίτες όταν συμμετέχουν και εκφράζουν τις διεκδικήσεις τους κατά τρόπο οργανωμένο και μαζικό πολλά μπορούν να καταφέρουν. Το αυταρχικό και διεφθαρμένο καθεστώς Μουμπάρακ θα ήταν στη θέση του εάν οι πολίτες της Αιγύπτου ήταν στο καναπέ τους. Βγήκαν στους δρόμους, απαίτησαν, κέρδισαν την αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης για τη χώρα τους. Η θέση τους πλέον δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανένα διάδοχο σχήμα. Ασφαλώς μένει πολύς δρόμος να διανυθεί. Το αίτημα για δημοκρατία, ελεύθερες εκλογές, πολυφωνία, κατάργηση των στρατοδικείων, απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, νέες εκλογές για νέα ηγεσία στη χώρα τους είναι μπροστά σε όλους τους παράγοντες που αναλαμβάνουν τώρα ευθύνες στη μεταβατική περίοδο.
Υπάρχει μια συζήτηση σχετική με την πιθανότητα μετά τον Μουμπάρακ η Αίγυπτος να «πέσει» στον ακραίο μουσουλμανισμό. Θεωρώ ότι αυτή συζήτηση δεν οδηγεί σε πλήρη ανάλυση των πραγμάτων: η δημοκρατία είναι μία και μέσω της άσκησής της από το σύνολο του πληθυσμού θα προκύψει η ελεύθερη βούληση των πολιτών και η νέα κατεύθυνση της Αιγύπτου. Δεν είναι λύση να φύγει ο Μουμπάρακ και να έρθει ένας «μικρότερος» Χόσνι. Αυτό που επιθυμεί η πλειοψηφία του αιγυπτιακού λαού είναι η συνολική απάντηση στην ιστορική αλλαγή που πέτυχε ο ίδιος.
Η Κύπρος βρίσκεται στη γειτονιά σημαντικών αλλαγών. Ως μέλος της ΕΕ έχει την ευθύνη να διαβουλευτεί με τους εταίρους της με στόχο τη διατύπωση ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού σχεδίου για την Αίγυπτο και άλλα αραβικά κράτη. Η ΕΕ μπορεί να δει τα κενά και τις παραλείψεις της δικής της εξωτερικής δράσης με στόχο την αναθεώρησή της. Η επεξεργασία προγραμμάτων για τη μετάβαση της Αιγύπτου στην άσκηση της δημοκρατικής διαδικασίας και στο κράτος δικαίου είναι μια σοβαρή ευθύνη και της ΕΕ.