Λύσεις για την”περισσότερη Κύπρο”!

Συνδέονται οι εξελίξεις στην Τουρκία με τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού; Στη δική μου κρίση, συνδέονται απολύτως. Οι οπισθοδρομικές ειδήσεις που έρχονται από την Άγκυρα (κίνημα αξιωματικών, αντεκδικήσεις Ερτογάν, κλίμα αστάθειας, εξωτερικές πιέσεις για σεβασμό του κράτους δικαίου) δείχνουν έναν ξεκάθαρο δρόμο για όλους τους κύπριους. Αυτόν που οδηγεί στην επιτάχυνση της διαδικασίας για επίλυση του κυπριακού!

Οι βασικοί λόγοι έχουν ονοματεπώνυμο:

Το ευμετάβολο στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, όπως συμβαίνει τώρα με τις αλλαγές στις σχέσεις ΕΕ- Μ. Βρετανίας. Η ευρωπαϊκή ατζέντα διαφοροποιείται ως εκ της ανάγκης να αντιμετωπιστούν νέα μεγάλα ζητήματα που επηρεάζουν ολόκληρη την ΕΕ, τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις τόσο μέσα όσο και εκτός ΕΕ, ο τρόπος που θα πραγματοποιηθεί το brexit, πώς θα λειτουργήσει η νέα κατάσταση πραγμάτων, καθώς για πρώτη φορά θα ενεργοποιηθεί το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Είναι προφανές ότι η ΕΕ σε όλα τα επίπεδα θα αφιερώσει ζωτικής σημασίας χρόνο για να αντιμετωπίσει μια εξέλιξη που δεν θα επιθυμούσε να είχε, καθώς οι βασικοί παίκτες προέβλεπαν έστω, μετά δυσκολίας, επικράτηση της ψήφου υπέρ της παραμονής.

Η επιθετική ανάπτυξη των ισλαμιστών στο ευρωπαϊκό γήπεδο. Οι τυφλές επιθέσεις ισλαμιστών αποκτούν ολοένα και πιο ανεξέλεγκτο χαρακτήρα, όπως βεβαιώνουν οι τελευταίες περιπτώσεις στο Μόναχο, στη Νίκαια, στην Κ/πολη. Σε αυτή τη συγκυρία το ζήτημα της αντιμετώπισης του ISIL αποκτά ολοένα και πιο επιτακτικό χαρακτήρα, είναι στην κορυφή της παγκόσμιας ατζέντας, μαζί με την αναζήτηση τρόπων για να λυθεί το συριακό στις συνομιλίες κορυφής ΗΠΑ-Ρωσίας.

Η νέα ατζέντα που προδιαγράφεται στο εσωτερικό σκηνικό στην Τουρκία πιέζει τις εσωτερικές αναζητήσεις στην τ/κ κοινότητα ως μια νέα πηγή αστάθειας. Αυτή η ανάπτυξη στο πεδίο της ρευστότητας, δημιουργεί νέα ερωτηματικά για το αύριο της τ/κ κοινότητας η οποία στην πλειοψηφία της θέλει κοσμική δομή εξουσίας, συνεπώς δεν «ψηφίζει», ούτε τον μετριοπαθή ισλαμισμό του ΚΑΔ, ούτε τις δοξασίες του Φ. Γκιουλέν. Οι εσωτερικές συγκρούσεις, η πόλωση, η με ερωτηματικά εξέλιξη της ευρωτουρκικής σχέσης, αυξάνει το ειδικό βάρος του διλήμματος για τους τ/κ. Με την Τουρκία και σε μια ασταθή ζώνη ή με την επίλυση του κυπριακού και τη συμμετοχή στην ΕΕ μέσα από δημιουργικούς συμβιβασμού στις διακοινοτικές συνομιλίες;

Ήδη οι εξελίξεις στην Τουρκία υποχρεώνουνν πολλούς τ/κ να σκεφθούν πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο, και, ίσως, η αγωνία που έζησαν την περίοδο μετά τις 15 Ιουλίου να αποδειχθεί μια ευκαιρία για πιο σύνθετες σκέψεις για το μέλλον της Κύπρου. Οι ειδήσεις από την Τουρκία ασφαλώς αφορούν και την ε/κ κοινωνία και την μεγάλη πλειοψηφία που ενδιαφέρεται να δει την αλλαγή, την επίλυση, την πρόοδο. Μια Τουρκία με εντάσεις αυτού του είδους, δεν είναι η καλύτερη συνταγή για θετικές ειδήσεις. Συνεπώς η επικέντρωση στις συνομιλίες, η έμφαση στις δημιουργικές λύσεις που κερδίζουν την πλειοψηφία των κυπρίων πολιτών, αποτελεί την κύρια πρόκληση για όλους. Σε αυτό το στάδιο, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στα κεφάλαια της διακυβέρνησης, της ΕΕ και της οικονομίας, η τ/κ ηγεσία χρειάζεται να βελτιώσει τις προσεγγίσεις της στο περιουσιακό, έτσι που να ξεμπλοκάρει τη σημερινή δυστοκία. Ταυτόχρονα, η ε/κ ηγεσία χρειάζεται να επεξεργαστεί πρωτότυπες λύσεις για το ζήτημα της ασφάλειας, ενταγμένες στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και ικανές να κάνουν την ποιοτική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν.

Διλήμματα, προκλήσεις, επιλογές: η τ/κ κοινότητα διατρέχει τον κίνδυνο να ζει κάτω από τη σκιά, νέων, πιο ισχυρών ανακατατάξεων που διατρέχουν την τουρκική πολιτική ζωή, ενώ η ε/κ κοινότητα, πέρα από την κατοχή, να ζει σε ένα περιβάλλον ανασφάλειας, αυτό που εμποδίζει το σχεδιασμό για το μέλλον και την αξιοποίηση όσων αποτελούν πλεονεκτήματα του γεωφυσικού της χώρου, συνεπώς, αδύναμη να αλλάξει το πεπρωμένο της. Τα διλήμματα υπήρχαν και πριν, οι εξελίξεις στην Τουρκία τις κατέστησαν ακόμα πιο εμφανείς, και ωθούν τις κοινωνίες να δουν τα πράγματα με έναν πιο επείγοντα τρόπο. Η 15η Ιουλίου δεν αφορά μόνο την έρευνα για κεμαλιστές αξιωματικούς και το πώς συνεργάστηκαν με το κίνημα Γκιουλέν για να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση. Αφορά πλήρως την μία Κύπρο και την ανάγκη να αυτονομήσει την πολιτική της προοπτική, ώστε να μην βρίσκεται κάτω από τη σκιά ανακατατάξεων στην Τουρκία.

Τίποτα δεν είναι εύκολο στο κυπριακό και αυτό όλοι το γνωρίζουν. Τα θέματα είναι δύσκολα, πολύπλοκα, αλλά ταυτόχρονα είναι θέματα για «παίκτες» που μπορούν να ξεπεράσουν τη στασιμότητα αναζητώντας ευρηματικές, ρεαλιστικές, πρωτότυπες λύσεις. Απαντήσεις βρίσκουμε για όλα τα ζητήματα από τη στιγμή που όλοι κατανοήσουν πως το συμφέρον της Κύπρου βρίσκεται στην ανάδειξη της «περισσότερης Κύπρου» στις διαδικασίες, στις πρόνοιες, άρα και στην ουσία της λύσης. Το 2016 προσφέρει αυτή τη δυνατότητα!