Ευρασιατικές δοξασίες
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως σε σκληρές περιόδους αναπτύσσεται η τάση για κατασκευή ανεδαφικών λύσεων, που συχνά τρέφονται από την ανορθολογική σκέψη, τους ευσεβείς πόθους. Σήμερα η Κύπρος αναπτύσσεται ένας ευσεβής πόθος, που συνίσταται στην κατασκευή ενός ιδεολογήματος γύρω από την «κακή» ΕΕ και την «καλή» Ρωσία. Ένα μείγμα συμφερόντων ή σχημάτων έχει αρχίσει να δίνει την εντύπωση ότι κακώς μπήκαμε στην ΕΕ, ότι οι συμμαχίες μας βρίσκονται στην «Ανατολή», και ότι κάπου στραβά αρμενίζουμε σε σχέση με τις διεθνείς μας σχέσεις!
Η ένταξη στην ΕΕ το 2004 δημιούργησε ελπίδες, ότι μια νέα εποχή αρχίζει για την Κύπρο. Πράγματι η ένταξη προκάλεσε μια κινητικότητα, έθεσε νέους προβληματισμούς στην κοινωνία μας. Η κοινή γνώμη περίμενε περισσότερα στο κυπριακό. Τι συνέβημε στην πράξη; Αυτοί που είχαν την ευθύνη να αξιοποιήσουν τα νέα δεδομένα, δεν μπόρεσαν! Έτσι αντί να αναλάβουν ένα μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί γιατί άφησαν το τρένο να φύγει, αντί να εξηγήσουν γιατί πέταξαν στον κάλαθο το προνόμια τους κράτους-μέλους και έδωσαν στην κατοχική δύναμη το μούχτιν δικαίωμα για έναρξη ενταξιακών το 2005, έρχονται σήμερα να αλλοιώσουν την πραγματικότητα και να «διερωτούνται» τι κάνει η ΕΕ στο κυπριακό! Κατασκεύασαν μια εικόνα για την ΕΕ που δεν ανταποκρίνεται στη δομή, τις δυνατότητες και την κουλτούρα της και μετά αρχίζουν να διερωτούνται γιατί δεν κάνει αυτό που δεν ανταποκρίνεται στα δικά τους «κριτήρια»! Πρώτα για να αθωώσουν τον εαυτό τους και μετά να κατασκευάσουν μύθους μέσα σε απλοϊκά σχήματα. Απλά στην πράξη προσπαθούν να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες και ανεπάρκειες, μεταθέτοντας ευθύνες σε άλλους, που, έτσι ή αλλιώς, δεν θα μιλήσουν δημόσια!
Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το ότι την ίδια στιγμή που ορισμένοι καταγγέλουν την ΕΕ, μπορεί να αξιοποιούν μεγάλα έργα υποδομών με υποστήριξη από τα ευρωπαϊκά ταμεία συνοχής, ή τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα ανάπτυξης. Το πρόσφατο δείγμα γραφής (2012) για ένα πιθανό ρωσικό δάνειο πριν την προσφυγή στον μηχανισμό της τρόικας και η ηχηρή απόρριψη του κυπριακού αιτήματος από τη Μόσχα, ουδόλως βοήθησε την συνολική μας αυτογνωσία. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα γυρίσαμε στην πεπατημένη. Ο Μεντβέντεφ (τότε) είπε την πραγματικότητα αλλά τόσο το κακό γι’ αυτήν αφού δεν ταιριάζει με τις δοξασίες ευρασιατικού τύπου που κατασκευάζει αδιαλείπτως η κοινωνία μας.
Επί της ουσίας οι καλές σχέσεις της ΕΕ με την Ρωσία αποτελούν ζωτικής σημασίας υπόθεση για ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο. Οι σημερινές εντάσεις με αφορμή το ουκρανικό, είναι ωφελιμο να ξεπεραστούν γιατί η συνεργασία, οι πολιτικές και εμπορικές σχέσεις βοηθούν και τα δύο μέρη να οικοδομήσουν καλύτερες σχέσεις. Αυτό το πλέγμα των ευρωρωσικών σχέσεων βοηθά την Κύπρο ως μέλος της ΕΕ να ισχυροποιεί τη θέση της και να αξιοποιεί ακόμα περισσότερο τις διμερείς της σχέσεις με τη Ρωσία σε πολλούς τομείς. Η Κύπρος έχει κάθε συμφέρον να προωθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό αυτές τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Αυτή η ενδεδειγμένη σχέση αξιολογεί τη συμμετοχή της νήσου στην ΕΕ ως τον κορυφαία επιλογή, δημιουργεί συμμαχίες μέσα στο θεσμικό της πλαίσιο, αξιοποιεί τη συμμετοχή μας στην ΕΕ και αναπτύσσει διμερείς σχέσεις, συμμετέχει στις κοινές αποφάσεις των «28» και προτείνει ρεαλιστικά βήματα γύρω από διμερείς συμφωνίες.
Σήμερα είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι δυνάμεις του ανορθολογισμού διαθέτουν ισχυρές επιρροές στην κοινωνία μας, ένα δίκτυο παρεμβάσεων συμβάλλει στην ενίσχυση της πολιτικής της ακινησίας και της αδυναμίας ανάπτυξης μιας διαφωτιστικής δραστηριότητας στην κοινωνία μας. Μοναστήρια με επιρροές από το Άγιο Όρος, Όσιοι και άτομα με ειδικές αποστολές στην περιοχή του θρησκευτικού αισθήματος, συνεργασία δυνάμεων με αντιευρωπαϊκό πρόσημο, παλεύουν ένα σενάριο χωρίς να το λένε δημόσια. Φθείρουν την ΕΕ χωρίς να προτείνουν έξοδο από αυτήν -κάτι που αν γινόταν θα ήταν απολύτως θεμιτό-, καλλιεργούν την εντύπωση ότι έχουμε σωτήρα, αλλά δεν τον αξιοποιούμε, προωθούν νέες μορφές μύθων γύρω από το «ξανθό γένος», και, στο τέλος της ημέρας, ωθούν την κοινωνία μας στην απελπισία, τον ανορθολογισμό και την περιθωριοποίηση Αυτό είναι το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής, παλαιότερα και τώρα.