Αλλάζει η ΕΕ;

Από τον γερμανικό τύπο -Σπίγκελ-, μια είδηση που έχει ευρύτερη, ευρωπαϊκή διάσταση. Πώς απαντά η ΕΕ στο ολοένα και πιο έντονο αίτημα για πιο συνεκτική δράση απέναντι στην οικονομική κρίση;

Η ηγετική τετράδα της ΕΕ φαίνεται να παίρνει αποφάσεις. Έτσι κατά τον Σπίγκελ ο πρόεδρος της Επιτροπής Χ. Μ.  Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χ. Β. Ρόμπεϊ, ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μ.  Ντράγκι «εργάζονται πάνω στο σχέδιο αυτό, βάσει του οποίου τα κράτη μέλη δεν θα μπορούν πλέον να δημιουργούν νέα χρέη βάσει αυτού που πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να κάνουν…τα κράτη θα μπορούν να διαθέτουν μόνον πόρους που καλύπτονται ήδη από τα έσοδά τους… Οποιαδήποτε χώρα χρειάζεται περισσότερα χρήματα από αυτά που έχει στη διάθεσή της θα πρέπει να γνωστοποιεί τις ανάγκες της στην ομάδα των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, η οποία θα αποφασίζει τότε αν τα αιτήματά της είναι δικαιολογημένα και σε ποιο ύψος. Στη συνέχεια θα εκδίδονται ευρωομόλογα για να χρηματοδοτούνται τα νέα αυτά χρέη…»

Η συζήτηση διευρύνεται και σύμφωνα με άλλα δημοσιεύματα ο Μ. Μπαρόσο εισηγείται την άμεση εκλογή Πρόεδρου της ΕΕ αφού πρώτα ο Πρόεδρος της Ένωσης και ο Πρόεδρος της Επιτροπής γίνουν «ένας πρόεδρος», καθώς και την επιλογή ισχυρής προσωπικότητας που θα αναλάβει ως ο «Ευρωπαίος Υπουργός Οικονομικών» και να ηγείται του Eurogroup.

Θεωρώ ότι η ΕΕ έχει ανάγκη να κάνει κινήσεις που θα θέτουν την ΕΕ σε μια καλύτερη τροχιά. Σήμερα, όπως όλα τα στοιχεία δείχνουν, έχει υποστεί μείωση του κύρους και της ικανότητάς της να πείθει ότι έχει κατεύθυνση, ότι οι συνταγματικές συνθήκες της προχωρούν, ότι το κοινοτικό συμφέρον έχει πειστικό μέλλον. Δεν χρειάζεται η ΕΕ μακρόσυρτες διαδικασίας όπως αυτές με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ή τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Χρειάζεται πιο «απλές», πιο χειροπιαστές αλλαγές που θα φέρουν την ΕΕ έξω από την κρίση (π.χ. ευρωπαϊκός έλεγχος των τραπεζών, οικονομική διακυβέρνηση, είδηση Σπιγκελ) σε συνδυασμό με την πολιτική ένωση (π.χ. συνένωση σε ένα πρόσωπο των δύο προέδρων, άμεση εκλογή του ενός προέδρου της ΕΕ από τους πολίτες στα πλαίσια μιας παράλληλης διαδικασίας που παρέχουν στους ευρωπαίους πολίτες οι ευρωεκλογές).