ΑΜΚΕ και ΕΕ

Είμαστε μικροί, αλλά σε ορισμένα ζητήματα δεν σημαίνει ότι είμαστε ΑΜΚΕ! Μπορούμε περισσότερα και, κυρίως, μπορούμε καλύτερα!

Είμασε στην ΕΕ. Η κύρια αντίληψη στη νήσο για τη συμμετοχή μας στην ΕΕ είναι πόσα προγράμματα θα υλοποιήσουμε ή με τι τρόπο θα αντλήσουμε πόρους. Σωστά, είναι σημαντικό να αξιοποιείς όλα τα δικαιώματά σου ως μέλος, αλλά ποια είναι η συμβολή μας στην κοινή προσπάθεια; Ποιος λέει το αυτονόητο ότι συμμετοχή ίσον δικαιώματα και ευθύνες; Ποιος καλλιεργεί την αντίληψη ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μια αυτόματη διαδικασία και ότι την κατακτάς με την δημιουργική εισφορά στο ευρύτερο κοινοτικό συμφέρον, με τις αποφάσεις που λαμβάνεις και τις συμπεριφορές στα μεγάλα κοινοτικά ζητήματα;

Στο κυπριακό, στα κοινωνικά προβλήματα, στην οικονομική κρίση, στη θεσμική λειτουργία της ΕΕ, τι σημαίνει με έργα «έχω δίκαιο»; Ας υποθέσουμε ότι θέτουμε ένα ζήτημα και διεκδικούμε αλληλεγγύη. Πρώτα, πρέπει να πείθεις ότι το θέμα είναι ωφέλιμο για εσένα, είναι ωφέλιμο για όλους ή για την πλειοψηφία, ότι εσύ είσαι έτοιμος να κάνεις τους αναγκαίους χειρισμούς, ότι χρειάζεται να συμβιβάσεις διάφορα συμφέροντα για να πας κάπου. Για παράδειγμα στη διάρκεια του χειρισμού της οικονομικής κρίσης τον Μάρτιο, η Κύπρος δεν βελτίωσε τη θέση της, αντίθετα, την επιδείνωσε γιατί δεν παρουσίασε άλλη εφικτή πρόταση. Μπορεί μια μερίδα πολιτών να είχε μια στρεβλή αντίληψη στα πράγματα, να έβλεπε το θέμα με το πρίσμα των ΑΜΚΕ. Δεν θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία να είχε μια καλύτερη γνώση του πολιτικού περιβάλλοντος; Δεν θα έπρεπε να ηγηθεί των εξελίξεων, αντί να ακολουθεί;

Ας υποθέσουμε ότι αναζητάς την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο κυπριακό. Ως γνωστό, ο κοινοτικός προϋπολογισμός είναι μια πολύπλοκη, δύσκολη, χρονοβόρα, διαδικασία. Πώς μια χώρα που ζητά αλληλεγγύη για να λύσει το κεντρικό της πρόβλημα, δεν διασυνδέει πολιτικές και πρόνοιες του προϋπολογισμού για να λύσει μια ή και περισσότερες πτυχές του; Αν η Ιρλανδία το κερδίζει τόσα χρόνια, γιατί η Κύπρος δεν αγωνίζεται να το πετύχει, γιατί δεν θέτει λ.χ. πτυχές γύρω από την πτυχή της ανοικοδόμησης σε πρόνοιες του κοινοτικού προϋπολογισμού;

Αν είσαι μέλος της ΕΕ και δεν έχεις προκαλέσει μια σημαντική συζήτηση στις Βρυξέλλες γύρω από το θέμα «εγγυήσεις και ασφάλεια στην επίλυση» του κυπριακού, πώς θα κινητοποιήσεις δυνάμεις σε μια δημιουργική κατεύθυνση; Αν εσύ δεν αξιοποιείς τα εργαλεία που σου παρέχει η ένταξη, πώς θα αποκτήσεις υποστηρικτές; Αν επικαλείσαι την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη χωρίς να γνωρίζεις πώς δουλεύει το σύστημα, γιατί οι άλλοι να σε θεωρήσουν ως ένα δημιουργικό μέλος; Αν εσύ διαφωνείς, αν γνωρίζεις μόνο τι δεν θέλεις, γιατί οι άλλοι να θεωρήσουν ότι εργάζεσαι πέρα από το πλαίσιο των ΑΜΚΕ;

Ο Κ. Σημίτης σε ένα προφητικό του άρθρο στις 23 Απριλίου 2004 έγραφε και τα εξής: «πολλοί στην Ελλάδα πιστεύουν, ότι όσο περισσότερα «όχι» λέει η χώρα τόσο περισσότερο κύρος αποκτά. Η δημιουργικότητα είναι το κλειδί για τη δύναμη και το κύρος της χώρας. Η Ελλάδα δεν δοξάζεται μόνο με θυσίες και ολοκαυτώματα. Αν ακολουθούσαν στην Ευρώπη τα άλλα κράτη τη συγκεκριμένη ελληνική νοοτροπία της θεοποίησης όλων ανεξαιρέτως των αρνήσεων, δεν θα υπήρχε σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση».

(Σημ: ΑΜΚΕ: Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης)