Ανατροπές στη μάχη για τις «Προεδρικές»

Η τ/κ κοινοτητα εισέρχεται σε περίοδο ζυμώσεων για τις «προεδρικές» εκλογές του Μαϊου 2020. Πρόσωπα, σχήματα και παίκτες, μετρούν δυνάμεις και διατυπώνουν τις σκέψεις τους. Η αρχή έγινε με την ανατροπή της «κυβέρνησης» συνασπισμού υπό τον Τ. Ερχιουρμάν (ηγέτη του σοσιαλδημοκρατικού ΡΤΚ) και τον Κ. Όζερσάυ (ηγέτη του κεντροδεξιού Κόμματος του Λαού, ΚτΛ). Ο Κ. Όζερσάυ διέβη τον Ρουβίκωνα και δημιούργησε νέες ισορροπίες. Στις 27 Μαϊου σχηματίζεται νέος συνασπισμός εξουσίας ανάμεσα στο δεξιό «Κόμμα Εθνικής Ενότητας» (ΚΕΕ) και το κεντροδεξιό «Κόμμα του Λαού».

Ο πρόεδρος του ΚΕΕ Ε. Τατάρ δήλωσε «ευτυχισμένος» από την αλλαγή γιατί «εμπιστευόμαστε στο κυπριακό τον Κουντρέτ Οζερσάι, ο οποίος ως «υπουργός εξωτερικών εκτέλεσε επάξια τα καθήκοντά του». Από τη δική μου πλευρά ο Κ. Οζερσάι δήλωσε ότι «ο ίδιος εμπιστεύεται τον Ερσίν Τατάρ», εκτιμώντας ότι «γι’ αυτό είναι πολύ ψηλές οι πιθανότητες επιτυχίας στον οικονομικό τομέα».

Η 27η Μαϊου σηματοδοτεί μιαν ουσιώδη αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της τ/κ κοινότητας. Η στροφή Όζερσάυ είναι ένα «σήμα» ότι θα τρέξει στις επόμενες «προεδρικές» ως κοινός υποψήφιος ΚΕΕ-ΚτΛ απέναντι στον Μ. Ακιντζί. Ο δε, «συμπαίκτης» του στην ανατροπή, Ε. Τατάρ, ήδη έλαβε τη θέση του «πρωθυπουργού».

Μέσα σε αυτό το πνεύμα, στις 3 Ιουνίου οι δύο κεντρικοί πρωταγωνιστές παρουσιάζουν τις σκέψεις τους:

Μ. Ακιντζί: «Το μόνο ρεαλιστικό μοντέλο λύσης που μπορεί να γίνει αποδεκτό από όλες τις πλευρές είναι η ομοσπονδιακή λύση….Ό,τι και να συμβεί εμείς δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτή τη σωστή και δίκαιη στάση μας. Δεν έχω πρόθεση, όσο είμαι σε αυτή τη θέση, να επιτρέψω σε κάτι τέτοιο να συμβεί. Η μεγαλύτερη δύναμη σε αυτό το θέμα, είναι η δική σας εμπιστοσύνη».

Ερσίν Τατάρ («πρωθυπουργός»): «Η συνάντηση στην Κ/πολη (με Ερτογάν, Οκτάυ, Τσαβούσογλου στην παρουσία Όζερσάυ) ήταν θετική και εποικοδομητική, στόχος είναι η «τδβκ», μαζί με την μητέρα πατρίδα Τουρκία, να γίνει μια αναπτυγμένη χώρα και να υπάρξει ένα δίκαιο αποτέλεσμα στα θέματα του κυπριακού και των ερευνών για υδρογονάνθρακες».

Προηγουμένως ο Ε. Τατάρ έσπευσε να καρφώσει τον Μ. Ακιντζί ως μη αρεστό στην Άγκυρα. Απαντώντας σε ερώτηση εάν πιστεύει ότι στο κυπριακό ο τ/κ ηγέτης δεν ακολουθούσε μια πολιτική σε διαβούλευση με την Τουρκία, απάντησε ως εξής:

«Σίγουρα υπήρχε διαβούλευση αλλά από καιρού εις καιρόν ακούγονταν διαφορετικά πράγματα. Γνωρίζετε τις δηλώσεις Τσαβούσογλου, κατά τις οποίες ο Τούρκος ΥΠΕΞ είπε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια συμφωνία στη βάση της ομοσπονδίας, αλλά θα πρέπει να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και εναλλακτικές ιδέες. Και εμείς αυτό πιστεύουμε. Ο κ. Ακιντζί λέει συνεχώς ότι είναι πιο πολύ υπέρ μιας συμφωνίας στη βάση της ομοσπονδίας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτό θα πρέπει να το ρυθμίσουμε λίγο».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Μ. Ακιντζί δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια και οργανώνει τη δική του επιχειρηματολογία με κεντρικό στόχο τη διεκδίκηση δεύτερης θητείας στην ηγεσία της κοινότητάς του. Σε μήνυμά του στις 3 Ιουνίου, παραμονή της γιορτής του Μπαϊραμιού υπογράμμισε:

«Όπως σας υποσχέθηκα, προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις για να έρθει στο νησί μας η ειρήνη και η ευημερία, να μην ζήσουμε ξανά τον πόνο του παρελθόντος. Παρ’ όλη αυτή την προσπάθεια, η Διάσκεψη στο Κραν Μοντάνα έληξε χωρίς αποτέλεσμα. Γι’ αυτή την αρνητική εξέλιξη καθοριστικό ρόλο έπαιξε η στάση της ε/κ ηγεσίας. Από τότε μέχρι σήμερα, σχεδόν δύο χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας συμπεριφοράς κλυδωνισμού της ε/κ πλευράς. Κάποτε μιλούν πίσω από κλειστές πόρτες για λύση δύο κρατών, σύμφωνα με πληροφορίες μας, μετά μάθαμε ότι λένε «δεν είπαμε κάτι τέτοιο, ίσως συνομοσπονδία». Μετά μπέρδεψαν για τα καλά τα πράγματα μιλώντας μια για «χαλαρή ομοσπονδία» και την άλλη για «αποκεντρωμένη». Και σαν να μην έφτανε αυτό επέδειξαν μια συγκεκαλυμένη στάση απόρριψης και αμφισβήτησης της πολιτικής μας ισότητας, ως βασικής παραμέτρου. Την στιγμή που θα κολλήσουμε σε ένα στόχο που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, που είναι εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ, είναι ξεκάθαρο το τί θα συμβεί. Θα βολέψουμε την αδιάλλακτη ε/κ ηγεσία. Θα βρουν ευκαιρία να λένε ακόμα πιο δυνατά ότι η τ/κ πλευρά και η Τουρκία είναι αυτές που δεν θέλουν λύση».

Τι κάνει η ε/κ ηγεσία με βάση αυτές τις εξελίξεις; Ο Ν. Αναστασιάδης επιθυμεί να μπουν οι τ/κ σε εκλογικούς ρυθμούς το γρηγορότερο δυνατό και έτσι να προωθεί ευκολότερα το «όραμά» του για τρίτη πενταετία με το κυπριακό στα αζήτητα της διεθνούς κοινότητας. Ο Ν. Αναστασιάδης δεν επιθυμεί την παρουσία του Μ. Ακιντζί στο τιμόνι της τ/κ ηγεσίας: πρώτο, επεχείρησε δύο φορές συνομιλώντας με τον Μ. Τσαβούσογλου να τον θέσει στο περιθώριο, δεύτερο, γνωρίζει ότι ο Μ. Ακιντζί διαθέτει υψηλού επιπέδου αξιοπιστία σε όσους ασχολούνται με το κυπριακό στο διεθνές πεδίο, σε αντίθεση με τη μηδενική δική του, και, τρίτο, με βάση την πολιτική της μη λύσης που ακολουθεί, τού πάει γάντι ένας «επίγονος» της ντενκτασικής σχολής στην ηγεσία των τ/κ.

Λάρκος Λάρκου