Απο την ΕΡΤ στην ΔΗΜΑΡ!

Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα στην Ελλάδα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν! Έτσι η υπόθεση της ΕΡΤ έδωσε την ευκαιρία για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στους έως χθες κυβερνητικούς εταίρους. Ο κίνδυνος κλυδωνισμών έχει αποφευχθεί καθώς ο Επίτροπος Ρεν θεώρησε καλό να υπενθυμίσει ότι «είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει άμεσα σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα και όλη η ενέργεια να επικεντρωθεί στην εφαρμογή του προγράμματος, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι».

Στην πράξη κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, γιατί επέδειξε πνεύμα ευθύνης και ασφαλώς η ΝΔ ως το κόμμα με τις περισσότερες κυβερνητικές αναλογίες και τον πρωθυπουργό. Κυρίως όμως κέρδισε η Ελλάδα, σταθερότητα, όχι εκλογική περιπέτεια, κέρδισε χρόνο να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε για να αποφύγει την χρεοκοπία της οικονομίας της. Η ΔΗΜΑΡ δεν άντεξε την ευθύνη, γλίστρησε με σχετική ανακούφιση στην αντιπολίτευση γιατί το να αναλαμβάνεις ευθύνες ήταν και είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη υπόθεση. Σε μια δύσκολη συγκυρία όπου ο καθένας κρίνεται για το σύνολο του πολιτικού του βεληνεκούς, η ΔΗΜΑΡ βρέθηκε λειψή- η ΕΡΤ ήταν το πρόσχημα!

Κυρίως στο περιοδικό «Μεταρρύθμιση» δημοσιεύτηκαν πολύ σημαντικές παρατηρήσεις γύρω από την κρίση και την ΔΗΜΑΡ.

Ο Ν. Μπίστης σε ανάρτησή στο Facebook σημειώνει ότι «ο Κουβέλης ολοκλήρωσε σήμερα τον παραλογισμό που ξεκίνησε πριν δυο βδομάδες ο Σαμαράς. Και οι δυο χωρίς σχέδιο, χωρίς ψυχραιμία έβαλαν την χώρα σε περιπέτεια. Ξέρω ότι ορισμένοι θα ψάξετε τα ” βαθύτερα αίτια” και θα αναλωθείτε σε αναλύσεις. Ματαιοπονείτε. Οι Αγγλοι το λένε “It is the short answer”. Ο Σημίτης το είπε αλλιώς: “ελπίζω να έχουν μυαλό όσοι χειρίζονται την υπόθεση”. Ο Βενιζέλος ήταν φωνή λογικής… Λυπάμαι για την στάση της ΔΗΜΑΡ, που βολοδέρνει και όποια και αν είναι η τελική της επιλογή (πχ ανοχή) έχασε το τρένο και το φάντασμα της κατάληξης του Καρατζαφέρη πλανάται πάνω της».

Ο Ορέστης Καλογήρου, καθηγητής στο ΑΠΘ, γράφει ότι «η ΔΗΜΑΡ αρνήθηκε να καταλάβει τον μόνο προνομιακό πολιτικό χώρο, στον οποίο θα είχε νόημα ύπαρξης. Τον χώρο των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Τώρα έκανε ένα ακόμη βήμα. Αποσύρθηκε από την πραγματικότητα. Δυστυχώς, με τον τρόπο αυτό αποσύρεται από την ιστορία. Το λέω εκ βαθέων. Η εξέλιξη αυτή είναι λυπηρή. Όμως, αν και χιλιοειπωμένο, η πολιτική απεχθάνεται το κενό. Ο πολιτικός χώρος των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, αργά ή γρήγορα θα συγκροτηθεί».

Ο Νίκος Γκιώνης, πολιτικός μηχανικός, γράφει ότι «η απώλεια της ΔΗΜΑΡ και η αδυναμία της να καταστεί εμβρυουλκός εξελίξεων στο χώρο του ριζοσπαστικού κέντρου, καθώς και η στελεχιακή μοναξιά του ορθά πολιτευόμενου – πάντως – Ευ. Βενιζέλου, επιβάλλουν την ουσιαστική έναρξη των διαδικασιών για την ίδρυση της παράταξης των μεταρρυθμιστών, πριν ο καιρός να περάσει, με όλους και όσους το θέλουν».

Ο δημοσιογράφος Π. Καψής γράφει στο «Έθνος» τα έξης: «η απόφασή της ΔΗΜΑΡ να πάρει μέρος στην τρικομματική φάνηκε ως επιθυμία να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Αποδείχθηκε ότι δεν αντέχει το βάρος, ότι ακούει περισσότερο την πλατεία και τον πολιτικο-δημοσιογραφικό μικρόκοσμο, που αποτελεί τον βασικό χώρο αναφοράς μεγάλης μερίδας των στελεχών της. Ετσι όμως δεν μπορεί να διεκδικήσει ουσιαστικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ιδιαίτερα σε συνθήκες πόλωσης και σκληρών διλημμάτων».

O Λευτέρης Κουσούλης, πολιτικός επιστήμονας, υπογραμμίζει ότι «η πολιτική δεν αναπτύσσεται στον κόσμο των επιθυμιών μας. Αναπτύσσεται στο πύρινο και ναρκοθετημένο πεδίο της καθημερινής ζωής. Εκεί που, συγκεκριμένοι άνθρωποι, ένας ή πολλοί, πολλοί ή ένας, δίνουν τη μάχη για την επιβίωση, τα δικαιώματά τους και την ελευθερία τους. Ένας χώρος εξουσίας, όπως η ΕΡΤ, στην οδυνηρή πορεία της σύγχρονης Ελλάδας, δεν δικαιούται καμιάς προνομιακής μεταχείρισης έναντι έστω και του ενός που πάσχει.Η λύση αυτού του ζητήματος –και άλλων παρόμοιων– καθιστά την πολιτική διαχείριση ένα πεδίο δράσης και συμμετοχής με στοιχεία τραγικότητας. Ο δισταγμός και η αναδίπλωση της ΔΗΜΑΡ μάς δείχνει ότι δεν άντεξε την αναμέτρηση με αυτή την τραγικότητα».

Ο Τ. Θεοδωρόπουλος στην Καθημερινή στις 22 Ιουνίου σχολιάζει τις εξελίξεις ως εξής: «Οσο για τον πτωχό πλην τίμιο κ. Κουβέλη, μου θυμίζει κάτι που είχε πει ο Τάκιτος για έναν στρατηγό: «Ηταν ενάρετος επειδή ήταν δειλός». Στήριξε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας επειδή τον στοίχειωνε το φάντασμα του Κύρκου, όμως το ίδιο αυτό φάντασμα τον κρατούσε εγκλωβισμένο στο παλιό δυαράκι μιας Αριστεράς καλοπροαίρετης πλην όμως προσκολλημένης στα στερεότυπα».

Ο συγγραφέας Γ. Σιακαντάρης εκτιμά ότι «η Ανανεωτική Αριστερά ποτέ στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά για την κυβερνητική και κρατική εξουσία. Η Ανανεωτική Αριστερά είχε πάντοτε μια προμακιαβελική, θρησκευτική (αριστεροί και θρησκευόμενοι συγχωρήστε μου την ύβρη) αντίληψη για το τι είναι πολιτική. Ταύτιζε δηλαδή την πολιτική με την ηθική και σε μια τέτοια αντίληψη κάθε διαχείριση της εξουσίας «βρωμίζει» την πολιτική και ηθική καθαρότητα. Αντιθέτως από τον Μακιαβέλι και ύστερα, από τη γέννηση δηλαδή της νεωτερικότητας και μετά, η πολιτική ξέμπλεξε με την ηθική, γιατί απέκτησε τη δική της ηθική. Και η ηθική της πολιτικής δεν εκτείνεται στο δίπολο «καλό- κακό», αλλά στο δίπολο «αποτελεσματικό ή αναποτελεσματικό» σε σχέση με την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος. Για να κάνεις όμως κάτι τέτοιο πρέπει πρωτίστως να θέσεις το ζήτημα ποιος κυβερνά».