Απο τον Λιμνίτη στην επίλυση

Οι παρουσίες ήταν μάλλον ασυνήθιστες: ήταν εκεί ο πρόεδρος Χριστόφιας, ο τ/κ ηγέτης Ν. Έρογλου και ο Επίτροπος Σ. Φούλε. Έτσι το πολυσυζητημένο θέμα της διάνοιξης ενός οδοφράγματος στο Λιμνίτη ολοκληρώθηκε με θετικό τρόπο -τελετή στις 14 Οκτωβρίου 2010. Οι κάτοικοι της περιοχής δικαίως αισθάνονται ικανοποίηση. Για δεκαετίες ήταν αποκλεισμένοι και μόνο μέσω Πάφου γινόταν η διακίνηση όλων. Τώρα μπορούν να συνδεθούν με τη Λευκωσία και να ταξιδέψουν με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις, ενώ μπορούν να περάσουν και στην κατεχόμενη Κύπρο. Ασφαλώς ουδείς μπορεί να αγνοήσει τη σημασία που έχει η επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας που δημιούργησε η τουρκική κατοχή. Ωστόσο χρειάζεται να υπογραμμιστεί ότι οι όποιες διευθετήσεις έγιναν μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, δεν έχουν προσδώσει δυναμική για συνολική επίλυση, ούτε μετέτρεψαν τη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων με κεντρικό στόχο να καταργηθεί η διαχωριστική γραμμή.

Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να αναδεικνύεται η σημασία που έχει η στρατηγική στόχευση και ένα σχέδιο που να εξυπηρετεί το στόχο της συνολικής επίλυσης. Η Κύπρος μπορεί να προβάλει με πειστικότητα ένα τέτοιο σχέδιο με ενεργά παρούσα  στις διαπραγματεύσεις για τη συνολική επίλυση, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε η κατάληξη σε συμφωνία να απαλλάσει την Κύπρο από την κατοχή μαζί με το σύνολο των προβλημάτων που έχει συσσωρεύσει για δεκατίες.

Γι’ αυτό χρειάζεται να έχουμε καθαρό στόχο και καθαρή γραμή που δεν είναι άλλη από τη συνολική επίλυση. Κάποιοι συμπατριώτες μας πιστεύουν ότι το να κτίσουμε ένα τείχος ανάμεσα στη μοιρασμένη πατρίδα μας θα ήταν η καλύτερη λύση. Αυτό συνιστά μια ψευδαίσθηση λύσης γιατί θα δημιουργεί διαρκώς και νέα , ακόμα πιο πολύπλοκα, προβλήματα που συνδέονται:

α με την κατοχική γραμμή,

β τα μακρά σύνορα με την Τουρκία,

γ τους εποίκους και,

δ τη δυνατότητα για μετάβαση τ/κ στις ελεύθερες περιοχές,

ε τη δυνατότητα ευρωπαίων πολιτών να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο της Τύμπου στην κατεχόμενη Κύπρο,

στ τη λετουργία από την ΕΕ του κανονισμού για την «πράσινη γραμμή», και,

ζ την ολοένα και μεγαλύτερη προσφυγή ε/κ στην «επιτροπή αποζημιώσεων» του ψευδοκράτους.

Η παράταση του αδιεξόδου και η εντύπωση που καλλιεργούν ορισμένοι ότι με τα οδοφράγματα «πάμε καλά», εμπερικλείει τεράστιους κινδύνους για τους ε/κ. Το κυπριακό δεν λύνεται με περισσότερα οδοφράγμα αλλά με συνεπή προσπάθεια για να φθάσουμε σε συνολική λύση. Η συνολική λύση δίνει την απάντηση στο συνολικό κυπριακό με τρόπο μόνιμο και μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.