Δέκα σημεία για το προσφυγικό

Η προσφυγική κρίση καλά κρατεί. Τι κρατάμε, τι δεν κρατάμε, τι απορρίπτουμε σε όλες τις φάσεις της εξέλιξής της;

Α. Ότι κάθε κράτος προσπαθεί να σπρώξει τα κάρβουνα μακριά του! Οι αραβικές χώρες σιωπούν, ελάχιστες χώρες έδειξαν έναν διαφορετικό δρόμο όπως λ.χ. ο Καναδάς.

Β. Η ΕΕ δεν κατάφερε να οργανώσει μιαν ενωμένη, γρήγορη, αποτελεσματική προσπάθεια. Χώρες με πλήρη γνώση του φαινομένου, όπως η Ουγγαρία, έδειξαν το χειρότερο πρόσωπο. Χώρες που σε παλαιότερες εποχές ήταν εξαγωγείς πολιτικών προσφύγων, σήμερα αρνούνται τα αυτονόητα.

Γ. Στην ΕΕ η Α. Μέρκελ έδειξε αντοχές και δύναμη να ακολουθήσει μια ανοικτή πολιτική, να πληρώσει κόστος για αυτό που θεωρεί σωστό, και ασφαλώς έτσι να κρατήσει καλά το γόητρο της χώρας της και μερικώς της ΕΕ.

Δ. Η Τουρκία φιλοξενεί ενάμισυ εκατομμύριο πρόσφυγες στις ανατολικές επαρχίες της. Αυτό είναι σημαντικό, κάθε ένας οφείλει να το αναγνωρίζει. Όμως, δεν χειρίστηκε καλά τις εξόδους προσφύγων στα δυτικά της παράλια, αδράνησε και έτσι όλα έγιναν πιο πολύπλοκα.

Ε. Η πρωτοβουλία της Αυστρίας να οργανώσει συνάντηση χωρών των Δ. Βαλκανίων στη Βιέννη, αποκλείοντας της Ελλάδα, ήταν πράξη απαράδεκτη, μια κοντόφθαλμη κίνηση που εξέθεσε μόνο την ίδια.

Στ. Η Ελλάδα υστερεί σε οργάνωση, το κράτος υπολειτουργεί. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι έλληνες πολίτες, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, εθελοντές κάθε είδους δικαιούνται να λένε ότι είναι πρωταθλητές της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.

Ζ. Έχει δίκαιο ο πρόεδρος Γιούνκερ ότι οι πρόνοιες της Συνθήκης της Σέγκεν, χρειάζεται να παραμείνουν ακέραιες. Δεν αρκεί η διαπίστωση, είναι σημαντικό η ίδια η Επιτροπή να δώσει βάρος στην ενημέρωση των πολιτών: τι είναι η Σέγκεν, τι σημαίνει πιθανή υποχώρησή της, ποια κράτη και πώς την υποβαθμίζουν.

Η. Η τελευταία απόφαση για συμμετοχή δυνάμεων του ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με την Ελλάδα και την Τουρκία, στην προσπάθεια για επί τόπου αντιμετώπιση της κατάστασης στο Α. Αιγαίο, δείχνει δύο πράγματα: ότι απλά, αυτονόητα πράγματα άργησαν πολύ να τεθούν σε κίνηση, και, ότι, κάθε καθυστέρηση έχει κόστος, τραγικό, κατά κανόνα.

Θ. Για την ΕΕ η περιπέτεια με το προσφυγικό δείχνει το δρόμο: όσα κράτη-μέλη θέλουν και μπορούν να προχωρήσουν στην πολιτική της περισσότερης ενοποίησης. Κάθε περαιτέρω καθυστέρηση ευνοεί μόνο τις ακροδεξιές κορώνες και τη θεωρία για επιστροφή στο εθνικό κράτος ως απάντηση στην περισσότερη ενοποίηση.

Ι.Η λύση του συριακού είναι σε μεγάλο βαθμό η απάντηση στην κρίση. Δύσκολα, ωστόσο, θα γίνουν όλα όπως ήταν πριν. Έχει κυλήσει πολλή νερό στο αυλάκι. Η εκεχειρία στο συριακό μέτωπο με την πρωτοβουλία των ΗΠΑ και της Ρωσίας, είναι βήμα μπροστά. Η λύση, ή ακριβέστερα ποιας μορφής λύση πιθανόν να βρεθεί, οπωσδήποτε θα αργήσει. Η κρίση για το προσφυγικό θα κυριαρχήσει και το 2016!