Διαρροή απο γκάζι
Η διαρροή του εγγράφου Αναστασιάδη στο Εθνικό Συμβούλιο (κείμενο θέσεων προς τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπα-κι Μουν στη συνάντηση στο Νταβός), αποτελεί μιαν ακόμα απόδειξη ανευθυνότητας που χαρακτηρίζει όψεις της πολιτικής μας ζωής. Δεν αρκεί η επισήμανση, η καταδίκη αυτής και κάθε άλλης ανάλογης διαρροής στο παρελθόν. Το πρόσφατο είναι κάτι βαθύτερο: πρόκειται για μια ευθεία προσπάθεια αποσυντονισμού της διαπραγματευτικής διαδικασίας και μια συνειδητή υπονόμευση της ε/κ στρατηγικής στις συνομιλίες.
Ο στόχος είναι κατ’ εξοχήν πολιτικός και σε όποιον διαφεύγει της προσοχής, σημαίνει ότι δεν διάβασε καλά τα κίνητρα αυτής της αθλιότητας: υπονομεύω σημαίνει κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να τουμπάρω τις συνομιλίες, τώρα, πριν να φτάσουν τα πράγματα στο τελευταίο σημείο της διαδικασίας. Αυτός ο προφανής στόχος εξηγεί και την ταχύτητα με την οποία ενήργησε ο δράστης της διαρροής, καθώς και την επιμονή να προβληθούν οι σφραγίδες να μην υπάρχει δηλαδή καμμιά αμφιβολία για τη γνησιότητα του κειμένου.
Λοιπόν, αυτή η κατάσταση χρειάζεται να λάβει τέλος. Η αντίληψη «όλα στο φως» μέσω διαρροών είναι προϊόν μιας νοσηρής κατάστασης πραγμάτων που οδηγεί στην περαιτέρω υποβάθμιση της πολιτικής μας ζωής και σε περαιτέρω περιθωριοποίηση του θεσμού του Εθνικού Συμβουλίου. Στο διακηρυκτικό επίπεδο το ΕΣ θεωρείται συμβουλευτικό σώμα για τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι έτσι; Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι αυτό κάνει; Θυμίζω ότι επί προεδρίας Χριστόφια έγινε κατορθωτό να αναγνωριστεί o τρόπος της διαρροής συγκεκριμένου εγγράφου του ΕΣ. Τι έγινε έκτοτε; Απολύτως τίποτα! Γι’ αυτό είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.
Τι μπορεί να γίνει; Ακριβώς αυτό που ζητούν οι ίδιες οι εξελίξεις. Ένα σώμα διάτρητο, χωρίς κύρος και αξιοπιστία, δεν συνεχίζεις να το κρατάς με το σχήμα όπως είναι. Το προσαρμόζεις, του δίνεις σχήμα και ουσία έτσι που να είναι ωφέλιμο στη μεγάλη προσπάθεια που να οδηγεί στην απαλλαγή της Κύπρου από τον κατοχικό στρατό και την επανένωση του νησιού. Κάτω από τα σημερινά δεδομένα οι συναντήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με κάθε κόμμα ξεχωριστά, με τη δυνατότητα τα κόμματα να μελετούν έγγραφα επί τόπου στο Προεδρικό Μέγαρο, και να διαβουλεύονται μαζί του επί του πρακτέου, μοιάζει να είναι η μόνη εφικτή λύση. Έτσι διασφαλίζεται η αναγκαία διαβούλευση, ταυτόχρονα και η εμπιστευτικότητα, και, κυρίως, διασφαλίζεται η σοβαρότητας της ε/κ πλευράς απέναντι πρώτα και κύρια στον εαυτό της. Αυτή η εξέλιξη μοιάζει επιβεβλημένη. Κάθε περαιτέρω καθυστέρηση ισοδυναμεί με έλλειψη αποφασιστικότητας να λυθεί ένα κρίσιμο ζήτημα αξιοπιστίας της ε/κ πλευράς σε μια ιδιαίτερα σημαντική χρονική στιγμή της διαπραγμάτευσης.
Εκτιμώ ότι αυτή η ρύθμιση διαθέτει ευρεία υποστήριξη ανάμεσα στην κοινή γνώμη για να προχωρήσει. Κανένας δεν θέλει αυτή η πολιτική υποκουλτούρα να θεωρείται ότι εκφράζει μια κοινωνία που ζει στα 42 χρόνια από την εισβολή, σε ένα περιβάλλον μετάβασης από την εποπτεία της τρόικας στην κανονικότητα, που ζει σε ένα περιβάλλον εντάσεων και μοναδικής στα παγκόσμια χρονικά πολεμικής ανάφλεξης στη γειτονιά μας.
Η εμπειρία της 1ης Φεβρουαρίου δείχνει ότι για μερικούς η πολιτική μοιάζει να είναι μια ευτελής υπόθεση μικροπολιτικής συμπεριφοράς και απόκτησης κεκτημένων στο σύστημα εξουσίας όπως διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες στο 60% του εδάφους της Κύπρου. Αυτό το «κεκτημένο», είναι ο ορισμός της πολιτικής της περιχαράκωσης. Μια Κύπρος εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμό της, να ομφαλοσκοπεί μέχρι την επόμενη ηρωική ήττα. Αυτή η πορεία δεν μπορεί να είναι μια νομοτελειακή εξέλιξη μιας κίνησης στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Αυτό υπηρετεί τα ζωτικά συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας της ε/κ κοινωνίας.
Η αναδιάρθρωση στον τρόπο ενημέρωσης των κομμάτων είναι επιβεβλημένη. Μαζί με αυτήν, είναι αναγκαία η επεξεργασία μιας νέας επικοινωνιακής στρατηγικής για την ενημέρωση της κοινής γνώμης για το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγονται οι συνομιλίες, που θα σέβεται την εμπιστευτικότητα και θα ενημερώνει για την κεντρική κατεύθυνση. Αυτό χρειάζεται να τύχει μιας σύγχρονης πολιτικής πρότασης και έτσι να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο ως μάχιμη επικοινωνιακή αξία.