Δύο δηλώσεις, δύο προτάσεις
Δύο δηλώσεις ξεχωρίζουν σχετικά με το ελληνικό ζήτημα και την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα και η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη.
Αποσπάσματα από το διάγγελμα Τσίπρα στις 27 Ιουνίου:
«Εδώ και 6 μήνες η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ασφυξίας, προκειμένου να εφαρμόσει τη δική σας εντολή, της 25ης Γενάρη… Μετά από πέντε μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης οι εταίροι μας, δυστυχώς, κατέληξαν στο προχθεσινό EG σε μια πρόταση- τελεσίγραφο προς την ελληνική δημοκρατία και τον Ελληνικό λαό. Ένα τελεσίγραφο που αντίκειται στις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Ευρώπης….Ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί μια πρόταση που συσσωρεύει νέα δυσβάσταχτα βάρη στον ελληνικό λαό και υπονομεύει την ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας , όχι μόνο συντηρώντας την αβεβαιότητα, αλλά και διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες… Στον αυταρχισμό και στη σκληρή λιτότητα, να απαντήσουμε με δημοκρατία, με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι η Ευρώπη είναι το κοινό σπίτι των λαών της. Ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και φιλοξενούμενοι. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και η Ευρώπη αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας».
Στις 28 Ιουνίου η δήλωση από τον Κ. Σημίτη: «Η κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα προς την έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ, ένα βήμα προς μία άγνωστη κατεύθυνση, για την οποία ούτε γνώση ούτε προετοιμασία έχει. Το ερώτημα για το οποίο θέλει να διενεργήσει δημοψήφισμα είναι παραπλανητικό. Βεβαίως ο ελληνικός λαός έχει δίκιο να μη θέλει άλλους φόρους και περιορισμούς. Βεβαίως, επίσης, ο ελληνικός λαός θέλει να λυθούν τα προβλήματα που δημιούργησε μεταξύ άλλων και η σημερινή κυβέρνηση με την επί πέντε μήνες αδράνειά της. Μαγικές λύσεις όμως δεν υπάρχουν. Λύσεις θα προκύψουν μόνο από συνεννόηση και συνεργασία με τις χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη. Η κυβέρνηση έχει χρέος απέναντι στον ελληνικό λαό, που στην πλειοψηφία του θέλει ως νόμισμα το Ευρώ, να επιδιώξει εδώ και τώρα μια λύση. Διαφορετικά οι θυσίες θα είναι ακόμη μεγαλύτερες από εκείνες που θέλει να αποτρέψει. Μια καταστροφική ύφεση θα είναι αναπόφευκτη, θα διαρκέσει χρόνια και θα έχει τεράστιο κόστος για όλους».
Θεωρώ ότι η δήλωση του Κ. Σημίτη αποτελεί μια συμπύκνωση του ελληνικού δράματος στη σημερινή του εκδοχή μαζί με πολιτικές σκέψεις- προτάσεις για έξοδο από την κρίση. Μέσα σε λίγες γραμμές διαγράφει τα ουσιώδη, τις προκλήσεις, τις ευθύνες, τα διλήμματα της συγκυρίας. Ο Κ. Σημίτης πέτυχε με τεράστια προσπάθεια και χαμηλούς τόνους την ένταξη της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, κάτι που οι διάδοχοί του προσπαθούν με αγωνία να κρατήσουν γιατί αποτελεί την ουσιώδη πρώτη ύλη για την αναστροφή του οικονομικού κλίματος. Ένας ευρωπαϊστής, αντιλαϊκιστής ηγέτης παίρνει θέση στα δύσκολα: «Μαγικές λύσεις όμως δεν υπάρχουν. Λύσεις θα προκύψουν μόνο από συνεννόηση και συνεργασία με τις χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη».