Εκκλησιαστικά και παράλογα

/στην κατηγορία

Λευκωσία, 15 Φεβρουαρίου 2021

Περιεχόμενα

  1. Πράγματι, Νέας Ιουστινιανής…. Post, facebook 4/2/2021
  2. Χρυσόστομος στο μάτι του κυκλώνα…17/11/2019
  3. Με «Εγκύκλιο» άλμα στο κενό! 28/07/2017
  4. Εγκύκλιος στη μάχη για τα «δύο κράτη»! 26/12/2017
  5. Ιερά και ακατανόητα, 21/09/2016
  6. Ιερές ανησυχίες, αρχιερατικές αντιφάσεις, 19/12/2016
  7. Αεροπλάνα και γέροντες, 04/12/2015

Στέλλει μπουλντόζες σε παρακείμενες, της Ιουστινιάειας ματαιοδοξίας του, διατηρητέες οικίες.

Κατέθεσε στην ερευνητική επιτροπή για το σκάνδαλο με τα χρυσά διαβατήρια. Δεν έχει επιστρέψει το ποσόν που έλαβε από τον πιο διάσημο κύπριο της Άπω Ασίας.

Θέλει να οδηγήσει τρακτέρ γιατί οι αρχαιότητες βρέθηκαν στο λάθος μέρος της ιστορίας «του».

Συμμετέχει στις γενικές συνελεύσεις των μετόχων της τράπεζας (πρώτο τραπέζι πίστα) για να γνωρίζει από πρώτο χέρι τις εξελίξεις.

Πάει στο Sun Hall για επί τόπου επισκόπηση της απεργιακής κατάστασης

Εξετίμησε ιδιαίτερα το παγκάρι της εκ Τράχωνα εκκλησιαστικής επιτροπής.

Ομιλεί για το κυπριακό ως ένας ανεύθυνος τραγουδιστής του status quo-στα ύστερα κάρφωσε τον Αναστασιάδη ως ομοϊδεάτη.

Θεώρησε ότι μπορεί να ελέγξει το «σκηνικό», γι’ αυτό έκτισε «Λόγο» και «Mega». Μέτρησε και την απήχησή του. Ύστερα έψαχνε για αγοραστές.

Εξελέγη στο θρόνο της Νέας Ιουστινιανής ασκώντας  τον πιο μοχθηρό βυζαντινισμό. Διείδε όμως τις ισορροπίες στην ΙΣ και έπαιξε με τους συσχετισμούς.

Υποσχέθηκε αλλαγές στις μητροπολιτικές περιφέρειες και γρήγορη «αποχώρηση». Δεν τήρησε το δεύτερο.

Όμως, γιατί όμως ήθελε να γίνει αρχιεπίσκοπος; Μήπως για την μηδαμινή του πνευματικότητα; Την αυθάδεια των έργων του; Την εμπορική του δεινότητα; Την ροπή του για δημόσιες παρεμβάσεις επί παντός του επιστητού; Άγνωσται αι βουλαί των αγίων αδελφών που τον εξέλεξαν. Και σχόλιον ουδέν!

Πρόσωπο της εβδομάδας είναι αναμφίβολα ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος. Η συμμετοχή του ως μεσάζοντα στη βιομηχανία με τα «χρυσά διαβατήρια», προκαλεί έντονες συζητήσεις. Θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν αλλιώς; Μάλλον όχι. Γιατί,

1. Στις αρχιεπισκοπικές εκλογές έλαβε το 8% των ψήφων, συνεπώς είναι θρησκευτική φυσιογνωμία με περιορισμένη επιρροή στην κοινή γνώμη. Επέδειξε, ωστόσο, άριστη γνώση του παρασκηνίου, έσπρωξε τους δύο επικρατέστερους για τη θέση (Κύκκου Νικηφόρο και Λεμεσού Αθανάσιο) σε μάχες αλληλοεξόντωσης και, τελικά, το 8%, του έδωσε τον αρχιεπισκοπικό θρόνο.

2. Καθ’ όλη τη διάρκεα της αρχιεπισκοπείας του, επέδειξε ιδιαίτερη προσήλωση στις επιχειρηματικές δραστηριότητες της εκκλησίας, είτε συμμετέχοντας αυτοπροσώπως στις ΓΣ των μετόχων της Ελληνικής και της Τράπεζας Κύπρου, είτε επιδαψιλεύοντας νουθεσίες στους εργαζόμενους στο Sun Hall στη Λάρνακα για να τερματίσουν τα απεργιακά μέτρα. Ιδιαίτερο χρόνο αφιερώνει στις ξενοδοχειακές επενδύσεις ζητώντας να ξεπερνούνται «προσκόμματα» που θέτει η ύπαρξη αρχαιοτήτων στην Γεροσκήπου, ακόμα με την απειλή για χρήση τρακτέρ για να προχωρούν πιο γρήγορα οι δουλειές.

3. Τα πιο πάνω είναι λιγο-πολύ γνωστά. Αν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που προφήτευαν ότι θα ήταν ενας ενδιαφέρων επιχειρηματίας με ραβδί, η προφητεία τους απεδείχθη απολύτως εσφαλμένη: οι επιστολές του Χρυσοστόμου σε κρατικές υπηρεσίες για να λάβει ταχέως «χρυσό διαβατήριο», ένας μαλαισιανός μαφιόζος, έφερε στην επιφάνεια επιταγές αξίας 310.000 ευρώ που έλαβε ο ίδιος, ως εκκλησία, από τον μαλαισιανό συμπατριώτη. Η ανάδειξη του θέματος σε σκάνδαλο με πολλές διαστάσεις, δεν έπεισε τον αρχιεπίσκοπο να κάνει τα αυτονόητα. Αντίθετα, με τη δημόσια δήλωσή του ότι «όποιου δεν αρέσει μπορεί να πέσει χώρκα του», απέδειξε ότι έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα.

4. Με την αποκάλυψη της υπόθεσης Jho Low, όλα έγιναν πιο καθαρά σε σχέση με τις ντενκτασικής κοπής παρεμβάσεις του στο κυπριακό. Με αταλάντευτη αμετροέπεια προπαγανδίζει υπέρ της λύσης των δύο κρατών. Στην Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιο του το 2017, σημειώνει ότι «οι διακοινοτικές συνομιλίες, όπως γίνονταν μέχρι σήμερα, ήταν ο σχεδιασμός της Τουρκίας για να μας επιβάλει τους όρους της», ενώ λίγο πριν δήλωνε ότι «όσοι είναι κάτω των 50 ετών δεν πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί βιώσιμη λύση ομοσπονδίας στο Κυπριακό και θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών», («Πολίτης» 28/11/2017).

Η αδιαφορία του για τη συνέχιση του status quo έχει πληρέστερη εξήγηση, καθώς οι ειδήσεις γύρω απο τα «χρυσά διαβατήρια» ενισχύουν τις γνώσεις μας για τα βαθύτερα αίτια αυτής της αμετροέπειας. Ο Ν. Αναστασιάδης και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ανέπτυξαν κοινές προσεγγίσεις μέσα από τη διακωμώδηση της διαδικασίσς στις διακοινοτικές συνομιλίες και την ταυτόχρονη και συντονισμένη αξιοποίηση της βιομηχανίας γύρω από τα διαβατήρια. Ο Jho Low ήταν μια πάσα από τον ένα στον άλλο. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις ο Αρχιεπίσκοπος παρεμβαίνει στο κυπριακό με ένα κλικ πιο «μπροστά» από τον Ν. Αναστασιάδη προετοιμάζοντας το έδαφος και ύστερα ακολουθούν οι δηλώσεις από τον δεύτερο, καθώς και των εταίρων τους στο παιχνίδι της παραπλάνησης. Το 2016 στο Μοντ Πελεράν, μόλις ο Ν. Αναστασιάδης παρέλαβε χάρτη για το εδαφικό και διαπίστωσε την εγκυρότητα της στάσης Ακιντζί, αποχώρησε, κατά περίεργο τρόπο, από το ελβετικό θέρετρο. Επέστρεψε στην Κύπρο. Την επομένη, μετέβη στην αρχιεπισκοπή για συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο!

5. Δεν γνωρίζω, αν η κρίση των πολιτών είναι επιεικής ή αυστηρή με τον Αρχιεπίσκοπο. Σίγουρα, όμως, θα είναι δίκαιη: σε κανένα στάδιο του βίου του του, δεν επέδειξε στοιχειώδη πνευματικότητα, ή έστω, στοιχειώδη σεβασμό στο σχήμα που υπηρετεί. Κυριολεκτικά βρίσκεται στον αντίποδα σημαντικών εκκλησιαστικών ηγετών, όπως λ.χ ο Αλβανίας Αναστάσιος. Μικρό το κακό, θα έλεγε κάποιος, αν η Κύπρος ήταν Μονακό. Ηγείται, ωστόσο, της εκκλησίας σε μια χώρα με τα χαρακτηριστικά μας. Η συμβολή του στην ανάπτυξη του ανορθολογικού τρόπου σκέψης, υπήρξε ιδιαιτέρως καθοριστική, είτε προτείνοντας «κατάλληλους» Υπουργούς Παιδείας, είτε διανέμοντας εγκυκλίους σε κυριακάτικες λειτουργίες, ώστε οι πιστοί να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν λόγους υπέρ της διαρήρησης του status quo στο κυπριακό. Ο δημόσιος λόγος του έλκει την καταγωγή του από τον κόσμο του φανατισμού και των επιθέτων-«οι εκπαιδευτικοί είναι βίτσα που θέλουν». Πιθανώς να είναι μια σύμπτωση της ιστορίας: η ηγεσία της εκκλησίας στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου έχει εξελιχθεί σε μιαν πηγή διαρκούς αντιπαλότητας, μέσα από τη χρήση βαρύτατων χαρακτηρισμών, κατά όσων δεν σκέφτονται με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί. Διαθέτει αποδεδειγμένο έλλειμμα ανοχής και διαλλακτικότητας, και προφανώς καθόλου αντίληψη της θέσης του ως φορέα συνεννόησης, ή πολύ περισσότερο ως φορέα προσέγγισης και διαλόγου ανάμεσα στα χριστιανικά δόγματα, ή και άλλες θρησκείες. Μια προσωπικότητα με αυτά χαρακτηριστικά, θα ήταν, μάλλον, έκπληξη, να ήταν σε επαφή με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά ρεύματα στο χώρο του πνεύματος, ή να τον ενδιέφερε η επίλυση του κυπριακού. Ως συνήθης κύπριος επιχειρηματίας, επιθυμεί να μπλοκάρει την εξέλιξη της ιστορίας στο 60% της νήσου, παρά να κοιτάξει το χάρτη και να δει πέρα από τις «αρχαιότητες»…

Συχνά μιλά με εγκυκλίους. Επίσης μιλά συχνά τις Κυριακές. Σε μια από αυτές, την Κυριακή 23 Ιουλίου 2017, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος μίλησε για το κυπριακό ως ένας κανονικός πολιτευτής. Προχώρησε βήματα παρακάτω. Παραποίησε γεγονότα, δογμάτισε πάνω σε θέματα που δεν γνωρίζει, έδωσε ένα ρεσιτάλ επιπολαιότητας σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για ολόκληρη την Κύπρο. Στις 23 Ιουλίου δήλωσε τα εξής:

«Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να τερματιστούν οι συνομιλίες, κακώς θέλει να συνεχίσει ο κ. Ειντε». Είπε επίσης ότι «μετά από τις αιχμές που έχει αφήσει ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος, αν έχει λίγη ευαισθησία (ο κ. Έιντε) τουλάχιστον θα έπρεπε να απομακρυνθεί. Φαίνεται όμως ότι έχει στόχους και εννοεί να συνεχίσει για να πετύχει εκείνο που θέλει».

Κατά τον Αρχιεπίσκοπο, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του το ΡΙΚ, οι συνομιλίες στο  Κυπριακό πρέπει να τερματιστούν και να αρχίσουν υπό  άλλη μορφή. Ο διάλογος θα πρέπει να αφορά  τη δημιουργία ενός πραγματικά λειτουργικού, βιώσιμου και σωστού κράτους, χωρίς βέτο. Εάν θα υπάρχουν βέτο στη λύση, τότε αυτή δεν θα λειτουργήσει. Ο Αρχιεπίσκοπος  Χρυσόστομος εξέφρασε την εκτίμηση πως όπως εξελίσσονται τα πράγματα  στο Κυπριακό η λύση θα αφορά όχι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά συνομοσπονδία…

Επίσης,  έθεσε το ερώτημα, εάν είναι βιώσιμη η ομοσπονδία που θα προέρχεται από όσα συμφώνησαν ως τώρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις  της Κύπρου στο διάλογο… Εάν ρωτήσει, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εάν μπορεί να σταθεί αυτή η ομοσπονδία, εκτιμά πως η απάντηση που θα λάβει είναι ότι δεν είναι βιώσιμη και πως θα καταρρεύσει. Αν είμαστε ειλικρινείς, είπε, με ό,τι έχουμε συμφωνήσει ως σήμερα, αν επρόκειτο να κάνουμε ομοσπονδία, είναι ένα ερώτημα εάν θα «ποσαραντώσει ή εάν δεν θα ποσαραντώσει», όπως είπε, ερωτώντας εάν αυτό το κράτος θέλουμε.

Ο Αρχιεπίσκοπος έψεξε και τη στάση Ελληνοκυπρίων  πολιτικών, αναφορικά τον τρόπο  τοποθέτησης για ιστορικά γεγονότα. Δήλωσε πως το 1963 υπήρξε τουρκανταρσία  στην Κύπρο. Λυπάται να παρατηρήσει, σημείωσε, πως μερικοί, μάλιστα και άτομα που έχουν υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση, «ομιλούν ότι εσφάξαμε τους Τούρκους, χωρίς ντροπή» και πως αυτό που έγινε ήταν διακοινοτικές ταραχές. Ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε πως το ’63 έγινε τουρκανταρσία και πως εάν κάποιοι είναι ανιστόρητοι, τότε να μάθουν να διαβάζουν  και λίγη ιστορία. «Εμείς τα ζήσαμε », είπε, προσθέτοντας πως «όσοι δεν τα έζησαν, τουλάχιστον να διαβάζουν ιστορία, να μαθαίνουν και να μιλούν». (ΚΥΠΕ, 23 Ιουλίου)

Σχόλια πάνω σε πέντε σημεία της δήλωσής του:

1.«Εγώ πιστεύω ότι οι συνομιλίες στο  Κυπριακό πρέπει να τερματιστούν και να αρχίσουν υπό  άλλη μορφή».

Σχόλιο: Τερματίζονται; Και μετά; Να αρχίσουν με άλλη μορφή; Ποιαν; Και αν η τ/κ πλευρά δεν συμφωνήσει στην άλλη μορφή; Και αν ο ΟΗΕ δεν επιθυμεί κάτι που οδηγεί σε έξοδο από τις κατευθύνσεις του; Καμιά απάντηση, προφανώς γιατί γνωρίζει τα επακόλουθα. Και τα βλέπει μάλλον με συμπάθεια!

2. «Κακώς θέλει να συνεχίσει ο κ. Ειντε. Μετά από τις αιχμές που έχει αφήσει ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος, αν έχει λίγη ευαισθησία τουλάχιστον θα έπρεπε να απομακρυνθεί. Φαίνεται όμως ότι έχει στόχους και εννοεί να συνεχίσει για να πετύχει εκείνο που θέλει».

Σχόλιο: εκείνος που μπορεί να τον απομακρύνει, κάθε 15 ημέρες δηλώνει δημόσια ότι τον εμπιστεύεται, τον στηρίζει γιατί κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Τι σημαίνει «τουλάχιστον να απομακρυνθεί»; Έχει και κάτι άλλο στο μυαλό του ο Αρχιεπίσκοπος, πέρα από την απομάκρυνση;

3. «Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στο κυπριακό η λύση θα αφορά όχι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά συνομοσπονδία. Εάν η τουρκική πλευρά όντως επιθυμεί να επιτευχθεί ένα σωστό κράτος, να εργαστεί γι`αυτό, σε διαφορετική περίπτωση θα υπάρξει ένα κατασκεύασμα το οποίο θα καταρρεύσει και θα βρεθούμε ενώπιον χάους. Εθεσε το ερώτημα εάν αυτό το κράτος θέλουμε».

Σχόλιο: κλασσικής μορφής κινδυνολογία, γαρνιρισμένη με μπόλικη αερολογία. Μήπως δεν γνωρίζει τα διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάμεσα σε ομοσπονδία και συνομοσπονδία; Μάλλον τα γνωρίζει. Γι’ αυτό με χαρακτηριστική «αφέλεια» σπρώχνει προς τα εκεί. Θέτει ψευδές δίλημμα για να φτάσει εκεί που θέλει: στη συνομοσπονδία!

4. «Αν είμαστε ειλικρινείς, με ό,τι έχουμε συμφωνήσει ως σήμερα, αν επρόκειτο να κάνουμε ομοσπονδία, είναι ένα ερώτημα εάν θα «ποσαραντώσει ή εάν δεν θα ποσαραντώσει». Αυτό το κράτος θέλουμε;».

Σχόλιο: όχι, δεν θέλουμε αυτό το κράτος που περιγράφει με ένα δήθεν ερώτημα ο Αρχιεπίσκοπος γιατί γνωρίζουμε ότι μέσα στην ΕΕ μπορούμε την καλύτερη δυνατή εξέλιξη-από το σύνταγμα του 1960 σε μια νέα, συμφωνημένη, κοινά αποδεκτή συνταγματική δομή. Εγγύησή του είναι η γνώση που έχουμε κατακτήσει μέσα από το χρόνο, οι εμπειρίες, τα βιώματα, οι αγωνίες για το μέλλον. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες και τα διλήμματα γι’ αυτό και επιλέγει τις εφικτές λύσεις.

5. «Το ’63 έγινε τουρκανταρσία και πως εάν κάποιοι είναι ανιστόρητοι, τότε να μάθουν να διαβάζουν και λίγη ιστορία. Εμείς τα ζήσαμε. Όσοι δεν τα έζησαν, τουλάχιστον να διαβάζουν ιστορία, να μαθαίνουν και να μιλούν». (ΚΥΠΕ, 23 Ιουλίου).

Σχόλιο, δανεισμένο από τον ιστορικό Β. Κρεμμύδα:

«Αντίθετα με ότι διδασκόμασταν στο σχολείο, η Ιστορία δεν είναι κάτι στατικό και μονολιθικό, ούτε «θέσφατο». Αλλάζει, εξελίσσεται, αναθεωρείται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα που αποκαλύπτει η επιστημονική έρευνα. Γι’ αυτό κι έχουν πάντα ενδιαφέρον οι ιστορικές εκδόσεις, γι’ αυτό δεν βαριέσαι ποτέ να μελετάς εποχές κι ανθρώπους, ακόμα κι αν έχεις διαβάσει ήδη τόσα και τόσα σχετικά. Τώρα, αν μαθαίνεις και κάτι… παίζεται, που λένε, αφού η «Ιστορία δεν διδάσκει», τουλάχιστον όμως διευρύνει την αντίληψή μας». http://www.lifo.gr     (25/3/2016)

Την ημέρα των Χριστουγέννων ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του! Η  Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος ήταν οτιδήποτε άλλο, εκτός από αυτό που λέει ο τίτλος της! Με καθαρή στόχευση, με βλέμμα στους κομματικούς συσχετισμούς, ξεπέρασε κάθε όριο πολιτικής παρέμβαση, και έδωσε «καθοδήγηση» προς τους πιστούς. Τι να προσέξουν, τι να έχουν στο νου τους τώρα που η πατρίδα κινδυνεύει! Για του λόγου το αληθές:

Α. «Καλούμαστε όλοι, συνειδητοποιώντας τις επιδιώξεις των Τούρκων, που δεν κρύβουν πια τους στόχους τους, να απαιτήσουμε αταλάντευτα και με σθένος, και για μας, ότι απολαμβάνουν όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο. Για 44 χρόνια ζούμε το δράμα της διαίρεσης της πατρίδας μας, παρακολουθούμε την τουρκοποίηση των κατεχομένων μας και αγωνιούμε μπροστά στις τουρκικές μεθοδεύσεις για κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου».

Σχόλιο: Τι κάνει η εκλεγμένη πολιτική ηγεσία 44 χρόνια; Δεν διεκδικεί αταλάντευτα και με σθένος; Ειδικότερα: δεν κυβέρνησαν τον τόπο πρόεδροι- ομοϊδεάτες του Αρχιεπισκόπου; Πώς δεν τα κατάφεραν; Δεν αγωνιούσαν «μπροστά στις τουρκικές μεθοδεύσεις για κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου;»

Β. «Οι διακοινοτικές συνομιλίες, όπως γίνονταν μέχρι σήμερα, ήταν ο σχεδιασμός της Τουρκίας για να μας επιβάλει τους όρους της και τυχόν συνέχισή τους, με νέες υποχωρήσεις εκ μέρους μας, θα έχει τραγικές και μη αναστρέψιμες για μας συνέπειες».

Σχόλιο: Ο ιστορικός συμβιβασμός φέρει την υπογραφή Μακαρίου, οι βάσεις για την επιδίωξη ομοσπονδιακής λύσης, μπήκαν ήδη από το 1977. Μήπως ο νυν Αρχιεπίσκοπος δεν τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους;

Γ. «Ακόμα και χωρίς στρατεύματα κατοχής και επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, με όσα οι Τούρκοι διεκδικούν στη διακυβέρνηση, δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει το Κράτος και πολύ σύντομα θα καταστούμε όμηροι στα χέρια της Τουρκίας. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα, η οποία έχει λησμονήσει την ουσία του προβλήματός μας, ότι αυτό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι διακοινοτική διαφορά».

Σχόλιο: η καλύτερη απόδειξη ότι η επανάληψη είναι «μήτηρ της μαθήσεως». Στις 28 Νοεμβρίου 2017 δήλωσε ότι «όσοι είναι κάτω των 50 ετών δεν πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί βιώσιμη λύση ομοσπονδίας στο Κυπριακό και θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών. Το κράτος που θα δημιουργηθεί θα πρέπει να λειτουργεί μέσα σε ευρωπαϊκά πλαίσια, να απογαλακτιστεί από τη Τουρκία και να φύγουν οι έποικοι.» («Πολίτης» 28/11/2017). Στις 25 Δεκεμβρίου είπε τα ίδια με άλλο τρόπο. Λέει ότι «χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα». Ποιαν ηγεσία, ποιας εκκλησίας στο εξωτερικό έπεισε ο ίδιος προς αυτή την κατεύθυνση;

Δ. «Χρειάζεται ψυχική αντοχή και αγωνιστική διάθεση για αντιμετώπιση των αναμενόμενων τουρκικών αντιδράσεων. Το ιστορικό μας παρελθόν μας έχει διδάξει  ότι οι δούλοι λαοί δεν ελευθερώνονται με τις παρακλήσεις και τις εκκλήσεις προς τα αισθήματα των κατακτητών, αφού η απάντηση των τελευταίων είναι η περιφρόνηση προς τους ικετεύοντες και η αποθράσυνσή τους. Χρειάζεται αγώνας και προγραμματισμός κινήσεων, ανυποχώρητη εμμονή στο δίκαιό μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν».

Σχόλιο: ο κλασσικός ορισμός της αντικατάστασης της πολιτικής σκέψης με  λόγια κενά περιεχομένου, και μεγάλες φράσεις που δεν υποστηρίζονται από την ανάλογη εργασία από τον φορέα που εκπροσωπεί.

Ε. «Θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας και προς άλλους εμφανείς κινδύνους, που διατρέχουμε και που συμβάλλουν στην εθνική υποδούλωσή μας, που είναι η δημογραφική κατάρρευση, η φυγή στο εξωτερικό, λόγω της οικονομικής κρίσης, των νέων μας, η παραγωγική αποσάθρωση, η πολιτισμική παρακμή, η αποσύνδεση της ορθόδοξης παράδοσης από την ταυτότητά μας, η γλωσσική αλλοτρίωση».

Σχόλιο: αν αυτά δεν είναι κούφια συνθήματα θα μπορούσα να θέσω τα ερώτημα: Πώς συντελείται «η αποσύνδεση της ορθόδοξης παράδοσης από την ταυτότητά μας» αν ο ίδιος δεν αγρυπνεί περί αυτού;

Στ. «Σ’ αυτά έρχεται να προστεθεί και η απειλή της αλλοίωσης της εθνικής φυσιογνωμίας των ελευθέρων περιοχών λόγω της προώθησης εκ μέρους της Τουρκίας μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων, λεγόμενων μεταναστών. Όλοι αυτοί οι μετανάστες δεν έρχονται εδώ μόνο για τα παχυλά επιδόματα, που απλόχερα τους προσφέρουμε και μάλλον αποστέλλονται, για να αλλοιώσουν την εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα»

Σχόλιο: υιοθετεί με την μεγαλύτερη ευκολία τις βασικές σκέψεις του ΕΛΑΜ, με αναπόδεικτα στοιχεία και αβάσιμα σενάρια.  Αν «η εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα» στηρίζεται στις δοξασίες και την παραπληροφόρηση, δεν χρειάζεται άλλους για να «αλλοιωθεί». Ρωτάς τον  Άσαντ. Ξέρει περισσότερα.

Ζ. «Καλώ την Κυβέρνηση, όλη την πολιτική ηγεσία και όλο τον λαό, όπως συνειδητοποιήσουν όλους τους κινδύνους και όπως, ενωμένοι όλοι σ’ ένα αρραγές μέτωπο, να αγωνιστούμε για να τους αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Διαθέτουμε το βάρος και το κάλλος ενός πολιτισμού χιλιετιών».

Σχόλιο: Αν «διαθέταμε το βάρος και το κάλλος ενός πολιτισμού χιλιετιών», δεν θα βρισκόμασταν στο σημείο που είμαστε σήμερα. Αν το κάλλος ισούται με τη σοφία που κατακτιέται μέσα από την ιστορική μας διαδρομή, προφανώς ο Αρχιεπίσκοπος δεν θα μιλούσε ως περιφερόμενος πολιτευτής. Θα γνώριζε τα όριά του και θα αναγνώριζε το συνταγματικό πλαίσιο.

Η. «Όταν οι άλλοι λαοί, που σήμερα ρυθμίζουν τις τύχες του κόσμου, δεν αποτελούσαν ακόμα κοινωνίες ανθρώπων, εμείς ζούσαμε σ’ αυτό τον τόπο και μεγαλουργούσαμε. Δεν μπορούμε σήμερα να δείξουμε νωχέλεια στην υπεράσπιση της εθνικής μας αξιοπρέπειας και στην απελευθέρωση της πατρίδας μας, καθώς έχουμε ευθύνη απέναντι στη μακρά φάλαγγα των προγόνων μας και χρέος και  στους απογόνους μας».

Σχόλιο 1: αυτό το σχόλιο για τους «άλλους λαούς», μάλλον πάει στους Ινδιάνους, καθώς την ίδια περίοδο στην Κύπρο «μεγαλουργούσαμε» κάτω από τον ζυγό των οθωμανών! Τόση έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής γνώσης;

Σχόλιο 2:«Στη μακρά φάλαγγα των προγόνων μας και χρέος και  στους απογόνους μας», χρωστάμε μια Κύπρο, όχι δύο.

Θ. Μίλησε για την εορτή των Χριστουγέννων: «προσεγγίζοντας το μεγάλο μυστήριο, ως προσκυνητές και όχι ως ερευνητές, ως νήπια κατά την ανθρώπινη λογική, μπροστά στον νηπιάσαντα Υιόν του Θεού, αντλούμε μηνύματα χρήσιμα για την επί γης πορεία μας».

Σχόλιο: όλη η εγκύκλιος πρέπει να αφορά το σκοπό για τον οποίο εκδίδεται- τα Χριστούγεννα. Μέσα από μια εγκύκλιο γεμάτη ασύντακτα μηνύματα, αντιφάσεις και μίσος κατά πάντων, τι ωφελεί μια αναφορά στα Χριστούγεννα;

Ι. Επιλογικά ο Αρχιεπίσκοπος «χαιρέτισε όλους και ιδιαίτερα τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τους αγνοουμένους και τους συγγενείς τους, ευχόμενος υπομονή και εγκαρτέρηση».

Σχόλιο, πέρα από τις ευχές του Αρχιεπισκόπου, από πολιτικούς που εργάστηκαν για την αλλαγή και έχουν σοβαρά πράγματα να πουν. Ο πρώην Υπουργός Άμυνας και Υπουργός Συνταγματικών Θεμάτων της Νότιας Αφρικής Roelf Meyer και ο υποψήφιος για την προεδρία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC), πρώην βουλευτής Mathews Phosa μίλησαν «κυπριακά»:

α. «Αναλάβαμε την ευθύνη του προβλήματος εμείς οι ίδιοι. Δεν το αφήσαμε σε τρίτους…

β. «Το κλειδί είναι όπως εκείνοι που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να καθίσουν μαζί και να δουν πώς θέλουν να διαμορφώσουν το μέλλον τους…»

γ. «Προερχόμαστε από τις δύο αντιτιθέμενες πλευρές στη σύγκρουση στη Ν. Αφρική. Ήμασταν σαν εχθροί όταν ξεκινήσαμε. Υπήρξε μια πλήρης δυσπιστία, αλλά μέσω των διαπραγματεύσεων κατορθώσαμε να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο, στο βαθμό που η εμπιστοσύνη μάς βοήθησε να υπερνικήσουμε τις διαφορές και να βρούμε μια λύση…»

δ. «Ο διάλογος αυτός πρέπει να είναι ειλικρινής και να γίνονται προσπάθειες από τα μέρη να κατανοούν τους φόβους και ανησυχίες της άλλης πλευράς…»

ε. «Η κατάσταση στην Κύπρο έχει τις δικές τις ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Οι ηγέτες πρέπει να βρουν τις λύσεις μέσα από αυτές τις δυσκολίες. Να είστε έτοιμοι για ένα πάρε – δώσε. Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλος πόνος εδώ που νομίζω έχει ιστορικούς λόγους. Αλλά όσοι επιθυμούν την ειρήνη μπορούν να ζήσουν πέραν του πόνου», (ΚΥΠΕ, 11 Νοεμβρίου 2017).

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου στις 12 Σεπτεμβρίου δημοσιοποίησε τις σκέψεις της γύρω από τις εξελίξεις στο κυπριακό. Σε μια, μάλλον ασυνήθιστη για εκκλησιαστικό σώμα πρωτοβουλία, επιχειρεί διεθνοπολιτικές αναλύσεις και δείχνει απόλυτη βεβαιότητα ότι κατανοεί σε βάθος τις σκέψεις της τουρκικής διπλωματίας. Έτσι στην τακτική της συνεδρία υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Β`, η Ιερά Σύνοδος αναφέρει ότι «μελέτησε το εθνικό μας θέμα σε σχέση με τις φήμες ότι επίκειται σύντομα συμφωνία». Ειδικότερα:

Α. Η ΙΣ εκφράζει «την ευχή όπως εξευρεθεί μία βιώσιμη λύση, η οποία θα επιτρέψει την επιβίωση του Ελληνισμού στη γη των πατέρων του και την ομαλή συμβίωση, σε συνθήκες ισοπολιτείας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων». Ασφαλώς, αυτό συνιστά μια ευχή που συνάδει με τις γενικότερες ευχές της ε/κ κοινωνίας για «βιώσιμη λύση» και «ομαλή συμβίωση, σε συνθήκες ισοπολιτείας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων».

Β. Η ευχή δεν κράτησε πολύ, γιατί αμέσως μετά η ΙΣ

«έχουσα υπόψη της, όμως, την πάγια τουρκική θέση περί κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκφράζει την έντονη ανησυχία της για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα είναι ολέθριο για τον λαό μας. Αν, καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και αντικατασταθεί με ένα νέο κράτος, βασισμένο σε δύο ίσες πολιτείες, είναι σίγουρο – η πολιτική της Τουρκίας διαχρονικά δεν μας αφήνει περιθώρια αμφιβολίας – ότι πολύ σύντομα η Τουρκία θα οδηγήσει σε αδιέξοδο τα πράγματα και μη μπορώντας, χωρίς την τουρκική συγκατάθεση, να απευθυνθούμε σε Διεθνείς Οργανισμούς, θα είμαστε όμηροι στα χέρια της, πράγμα που θα σημάνει την αρχή του τέλους του Ελληνισμού στην Κύπρο».

Δεν γνωρίζω πώς προκύπτει αυτή η συζήτηση και, κυρίως, δεν γνωρίζω από πού αντλεί αυτήν την εκτίμηση η ΙΣ, καθώς κανένας δεν συζητά ή και κανένας δεν ζητά κάτι τέτοιο. Όλοι γνωρίζουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία συμμετέχει στον ΟΗΕ, είναι πλήρες μέλος της ΕΕ, έχει  συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, συνθήκες, συμβάσεις με διεθνή ισχύ με πλήρη έκφραση της ιδιότητάς της ως διεθνως αναγνωρισμένης Δημοκρατίας. Σε περίπτωση λύσης, αυτός ο πλούτος θα ενσωματωθεί στη νέα συνταγματική δομή και έτσι θα διασφαλιστεί η συνέχεια, χωρίς κενά και χωρίς «ενταξιακές συνομιλίες από την αρχή» όπως θα συμβεί με τη συμμετοχή της νήσου στην ΕΕ.  Για παράδειγμα, η Κύπρος θα παραμείνει ένα πλήρες μέλος της ΕΕ και θα ενεργοποιήσει με πληρότητα τις πρόνοιες της Συνθήκης Προσχώρησης της 16ης Απριλίου 2003- ένταξη την 1η Μαίου 2004, αναστολή εφαρμογής του κεκτημένου στην κατεχόμενη περιοχή, ενεργοποίηση της πρόνοιας για συμμετοχή ολόκληρης της επικράτειας με την υπογραφή της συμφωνίας για επίλυση.

Ειδικότερη απάντηση στο σημείο που εγείρει η ΙΣ βρίσκεται στο Κοινό Ανακοινωθέν Αναστασιάδη –Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014 και κάθε ένας που θέτει ερωτήματα μπορεί να ανατρέξει για απαντήσεις σε αυτό.

Στην παρ. 3 καθορίζεται το πλαίσιο του διζωνικού χαρακτήρα της ομοσπονδίας ότι «η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια διεθνή νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό το Χάρτη του ΟΗΕ».

Στην παρ. 4 σημειώνεται ότι «το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη Κυπριακή ομοσπονδία θα αποτελείται από δυο συνιστώσες πολιτείες. Η διζωνική,  δικοινοτική φύση της ομοσπονδίας και οι αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η ΕΕ θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλο το νησί. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα αποτελεί τον ανώτατο νόμο του νησιού και θα δεσμεύει όλες τις αρχές της ομοσπονδίας και των συνιστωσών πολιτειών».

Ο Μ. Ακιντζί έκανε την 1η Σεπτεμβρίου 2015 σχετική δήλωση σημειώνοντας ότι «η νέα αυτή δομή που θα δημιουργηθεί – η οποία στο όνομα, στη σημαία και σε όλα της θα είναι μια νέα δομή- θα είναι μια ομοσπονδιακή δομή. Αλλά αυτή η νέα δομή δεν θα πάει να υποβάλει ξανά αίτηση για να γίνει μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί η νέα δομή θα αντικαταστήσει την παλιά δομή. Έτσι έχουν τα πράγματα».

Γ. Η ΙΣ «καλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λάβει υπόψη του την περιρρέουσα ρευστή κατάσταση στην όλη περιοχή και τα διαμορφούμενα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και ενεργειακά δεδομένα, πριν οδηγηθεί σε αποδοχή λύσης και εξετάσει την αξιοπιστία και ειλικρίνεια της Τουρκίας ως προς την υπογραφή τέτοιας λύσης. Να επιμείνει στις δικές του διακηρύξεις για εξασφάλιση της ξεκάθαρης και αδιαμφισβήτητης συνέχειας του κράτους μας, πράγμα το οποίο θα είναι προς το συμφέρον όλων των Κυπρίων».

Η ΙΣ καλεί επίσης τον πρόεδρο Αναστασιάδη όπως «εξετάσει την αξιοπιστία και ειλικρίνεια της Τουρκίας ως προς την υπογραφή τέτοιας λύσης» και να επιμείνει «στη συνέχεια του κράτους μας, πράγμα το οποίο θα είναι προς το συμφέρον όλων των Κυπρίων».

Εάν έτσι έχουν τα πράγματα όπως τα περιγράφει η ΙΣ, (ανειλικρινής Τουρκία, «συνέχεια του κράτους μας») τότε προς τι η ευχή «όπως εξευρεθεί μία βιώσιμη λύση…σε συνθήκες ισοπολιτείας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων;». Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, η ΙΣ θα μπορούσε να γίνει πιο ειλικρινής και να πει αυτό που πραγματικά θέλει να πει. Αν η Τουρκία (κατά την ΙΣ), είναι ανειλικρινής, δεν εύχεσαι συνομιλίες και επίλυση, αντίθετα, για να είσαι συνεπής με την εκτίμησή σου, ζητάς εντίμως καθόλου συνομιλίες με την τ/κ πλευρά και καμμία λύση. Αν επιθυμείς «συνέχεια του κράτους μας», και απορρίπτεις τη θέση ότι «η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια διεθνή νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία», τότε δεν εύχεσαι λύση. Εύχεσαι, υπέρ μακροημερεύσεως του σημερινού status quo.

Σύμφωνα με σχετικό δελτίο τύπου της Αρχιεπισκοπής (13/12) «η Ιερά Σύνοδος (ΙΣ) συνήλθε σήμερα σε έκτακτη συνεδρία, υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου και ασχολήθηκε με τις τρέχουσες εξελίξεις στο Κυπριακό». Έτσι η ΙΣ γραπτώς διατυπώνει «βαθύτατο προβληματισμό και έντονες ανησυχίες για τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τη Διάσκεψη της Γενεύης για την Κύπρο». Όπως σημειώνεται στο δελτίο τύπου, «ύστερα από διεξοδική συζήτηση, όλα τα μέλη της Συνόδου, εξέφρασαν το βαθύτατο προβληματισμό και τις έντονες ανησυχίες τους, για όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναφορικά με τον επερχόμενο νέο κύκλο συνομιλιών στη Γενεύη, από τις 9 μέχρι και τις 12 Ιανουαρίου 2017».

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε όπως ο Αρχιεπίσκοπος έλθει σε επαφή με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «με την παράκληση να παραστεί ενώπιον της Ιεράς Συνόδου, για να ενημερώσει την ολομέλεια της, για τις τρέχουσες εξελίξεις του εθνικού μας θέματος και δεχθεί τις ερωτήσεις ενός εκάστου των μελών της Συνόδου. Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε, επίσης, να καλέσει και άλλα πολιτικά πρόσωπα, για να ακούσει τις απόψεις τους με στόχο να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων και ανάλογα να τοποθετηθεί. Η Ιερά Σύνοδος καλεί το λαό, κατά τις δύσκολες και κρίσιμες αυτές ώρες σε ενότητα και ομοψυχία».

Επειδή ορισμένα θέματα μπαίνουν σε μια πιο σφαιρική διάσταση, θυμίζω ότι στις 12 Σεπτεμβρίου 2016 η ΙΣ δημοσιοποίησε τις σκέψεις της γύρω από τις εξελίξεις στο κυπριακό. Και ότι «μελέτησε το εθνικό μας θέμα σε σχέση με τις φήμες ότι επίκειται σύντομα συμφωνία». Η ΙΣ εξέφρασε «την ευχή όπως εξευρεθεί μία βιώσιμη λύση, η οποία θα επιτρέψει την επιβίωση του Ελληνισμού στη γη των πατέρων του και την ομαλή συμβίωση, σε συνθήκες ισοπολιτείας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων». Ωστόσο, η ΙΣ «έχουσα υπόψη της, όμως, την πάγια τουρκική θέση περί κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκφράζει την έντονη ανησυχία της για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα είναι ολέθριο για τον λαό μας. Αν, καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και αντικατασταθεί με ένα νέο κράτος, βασισμένο σε δύο ίσες πολιτείες, είναι σίγουρο – η πολιτική της Τουρκίας διαχρονικά δεν μας αφήνει περιθώρια αμφιβολίας – ότι πολύ σύντομα η Τουρκία θα οδηγήσει σε αδιέξοδο τα πράγματα και μη μπορώντας, χωρίς την τουρκική συγκατάθεση, να απευθυνθούμε σε Διεθνείς Οργανισμούς, θα είμαστε όμηροι στα χέρια της, πράγμα που θα σημάνει την αρχή του τέλους του Ελληνισμού στην Κύπρο».

Οι δύο αυτές ανακοινώσεις έχουν έναν ενδιάμεσο σταθμό. Μετά τη διάσκεψη στο Μοντ Πελεράν 1, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστρέφοντας την Κύπρο είδε και ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο στις 14 Νοεμβρίου. Ο Αρχιεπίσκοπος χαρακτήρισε τη συνάντηση «πολύ καλή», προσθέτοντας ότι  «μπορώ να πω ναι, είμαι πιο αισιόδοξος, αλλά θέλει καλή διαπραγμάτευση». Επίσης, δήλωσε ότι διαβεβαίωσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι «η Εκκλησία θα συνεχίσει να σε στηρίζει και θέλουμε να διεκδικείτε σε όλο το μέγεθος τα δίκαια του λαού μας. Ξέρουμε ότι υπάρχουν πιέσεις, δεν θέλω να μου πείτε ότι υπάρχουν πιέσεις, το ξέρω ότι υπάρχουν, αλλά για αυτό το σκοπό είμαστε κοντά σας, για να σας δίνουμε δύναμη διαπραγματευτική την οποία να χρησιμοποιείτε».

Πώς φτάνει κανείς από τη φράση «μπορώ να πω, ναι, είμαι πιο αισιόδοξος, αλλά θέλει καλή διαπραγμάτευση», στη θέση «η ΙΣ εκφράζει βαθύτατο προβληματισμό και έντονες ανησυχίες για τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τη Διάσκεψη της Γενεύης για την Κύπρο»; Η απάντηση δεν είναι, δυστυχώς, δύσκολη. Η ΙΣ δεν προσέχει καθόλου τις θέσεις που εκφράζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο ΔΗΣΥ ή το ΑΚΕΛ, ή και άλλες δυνάμεις, καθώς η ΙΣ κατά βάση υιοθετεί τις ανησυχίες που εκφράζουν κάθε μέρα τα κόμματα του «ενδιάμεσου» χώρου, ότι επίκειται καταποντισμός στο κυπριακό. Δεν συνιστά κάποιο ζήτημα το ότι ο Αρχιεπίσκοπος κάνει αντιφατικές δηλώσεις. Προσέχω όμως ότι όλα τα μέλη της ΙΣ -όπως σημειώνει η ανακοίνωση της αρχιεπισκοπής-, έχουν προσχωρήσει στον κύκλο των μονίμως ανησυχούντων, δεν εμπιστεύονται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που εκπροσωπεί την ε/κ κοινότητα στις συνομιλίες και, φαίνεται ότι δεν πείθονται πως η μεγάλη πλειοψηφία της συντεταγμένης ε/κ κοινότητας, υποστηρίζει την προσπάθεια με καλές προθέσεις. Αμφισβητούν την ικανότητα της ε/κ ηγεσίας να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, διερωτώνται για την καταλληλότητα μιας κορυφαίας διαβούλευσης τον Ιανουάριο. Έτσι, κάτω από το καθεστώς ενός «βαθύτατου προβληματισμού», ζητούν από τον πρόεδρο «να παραστεί ενώπιον της Ιεράς Συνόδου, για να ενημερώσει την ολομέλεια της, για τις τρέχουσες εξελίξεις του εθνικού μας θέματος και δεχθεί τις ερωτήσεις ενός εκάστου των μελών της Συνόδου».

Είναι πραγματικά απροσδόκητο ότι η ΙΣ να παίρνει διαρκώς και πιο ανοικτά θέσεις, υπό το πρόσχημα της «ανησυχίας», υπέρ της αμφισβήτησης της διαπραγματευτικής διαδικασίας, και πρακτικά υπέρ της υπονόμευσής της. Δεν είναι καθόλου πειστικό πως τα μέλη της ΙΣ θέλουν «να παραστεί (ο πρόεδρος) ενώπιον της Ιεράς Συνόδου, για να ενημερώσει την ολομέλεια της». Αυτό έχει γίνει και άλλες φορές, ο Πρόεδρος ενημερώνει, κατά περιόδους, την ΙΣ, και συνεπώς έχουν αρκετά καλή εικόνα για το θεμελιώδες πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται η διαπραγμάτευση.

Η τελευταία ανακοίνωση, υπό το φως μιας «ανησυχίας», συνιστά μια παρέμβαση με καθαρά κομματική χροιά, δείγμα γραφής ότι η ΙΣ παραμένει διστακτική, αν όχι εχθρική, απέναντι στην  πιο δημιουργική πρόκληση των κυπρίων εδώ και δεκαετίες-την επίλυση, την απαλλαγή της νήσου από τον κατοχικό στρατό, την πρόοδο και την ανάπτυξη όλης της Κύπρου μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Η ένταση στις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας σε σχέση με την κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροπλάνου από τουρκικά στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας στις 24 Νοεμβρίου, έδειξε ακόμα μια φορά πόσο ασταθές παραμένει το ιδεολογικό εποικοδόμημα της ε/κ παιδευτικής διαδικασίας. Συνιστά μια χαρακτηριστική ήττα της λογικής ερμηνείας των πραγμάτων η ανάδειξη και προβολή στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, διάφορων ανεδαφικών «οραμάτων» που διακινούνται από ή στο όνομα από όσιους, πατέρες, ή γέροντες κάθε είδους. Η ανορθολογική σκέψη, οι ευσεβείς πόθοι, οι ασυναρτησίες διανθισμένες με δοξασίες σχετικά με διαμελισμό της Τουρκίας ή τις μελλοντικές σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, με πολέμους και ανασυστάσεις, αποτελούν μια πραγματική, και ανησυχητική, οπισθοδρόμηση. Μια εκδοχή επί των πραγμάτων που ταυτίζεται με μια σκοταδιστική ερμηνεία πραγμάτων της ιστορικής εξέλιξης η οποία, κρατά, με τη μια ή την άλλη μορφή, για αιώνες.

Οι δοξασίες περί γερόντων δεν είναι μια αθώα ή αστεία διακίνηση μιας επιπόλαιης αφήγησης. Συνιστούν έναν χαρακτηριστικό τρόπο διεμβολισμού μιας έλλογης ερμηνείας των φαινομένων, η οποία ταυτόχρονα, επιχειρεί να αμφισβητήσει σημαντικές κατακτήσεις της νήσου, καθώς είναι απέναντι σε κάθε μορφή ή προσπάθεια ορθολογικής παρέμβασης στη δημόσια σφαίρα της κοινωνικής εξέλιξης. Σε διάφορα επίπεδα της νήσου (γεωγραφικά, κοινωνικά, οικονομικά) είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης κατασκευάζουν έναν ιδιωτικό χώρο με φανατικούς οπαδούς και σχετικά εδραιωμένα δίκτυα σχέσεων και κινητοποιήσεων. Κοινότητες ενδεδυμένες κάποιο θρησκευτικό ή παραθρησκευτικό μανδύα, επιχειρούν τη δημιουργία δικτύων με αδιαφανείς στοχεύσεις. Η αντοχή τους μέσα στο χρόνο είναι μια καλή απόδειξη ότι βαθειές πεποιθήσεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην Κύπρο, με χαρακτηριστική ευκολία.

Σε μια κοινωνία με εμφανή την κόπωση απέναντι σε άλυτα προβλήματα, με εμφανή τάση απόρριψης των πάντων, είναι μια αρνητική εξέλιξη αυτό το κενό να έρθουν να καλύψουν, έστω ένα μέρος του, οι δυνάμεις που συνδέονται με τον ανορθολογισμό και τις διάφορες μεταφυσικές δοξασίες. Η κατάσταση είναι, έτσι ή αλλιώς δύσκολη. Η εκδοχή των πραγμάτων που συνδέεται με τις δοξασίες γερόντων, συμβάλλει στην αδυναμία επεξεργασίας σύνθετων λύσεων πάνω σε πραγματικά ζητήματα της σύγχρονης εποχής.

Η απόσταση που μας χωρίζει από τον επιθυμητό κόσμο, δεν θα προκύψει μέσα από την πίστη σε δοξασίες αλλά μέσα από την επίπονη, την ορθολογική και ρεαλιστική ανάγνωση των όσων μας περιβάλλουν και έτσι στην επεξεργασίας μιας πολιτικής που ενδιαφέρεται να λύσει σύνθετα προβλήματα στηριγμένη στην πραγματικότητα και την έλλογη ερμηνεία της. Η άγονη παρελθοντολογία, η παιδεία της λατρείας των τύπων, συνδέονται με την σημερινή σύγχυση. Η δημιουργική μνήμη και το καινούριο είναι υπόθεση όλων των δυνάμεων που θέτουν την κριτική σκέψη ως το αναγκαίο εργαλείο στην υπόθεση της μεταρρύθμισης και της ανάπτυξης.