Εκλογές Εξπρές
Η Ελλάδα στις 17 Σεπτεμβρίου στις κάλπες αποφασίζει για το ποια πορεία θέλει να ακολουθήσει την επόμενη τετραετία. Η απόφαση Καραμανλή για πρόωρες εκλογές συμβάλλει στο να ξεκθαρίσει το σκηνικό, καθώς εδώ και μήνες το κλίμα εμοιαζε με σκηνικό παραίτησης ενόψει πιθανής εκλογικής αναμέτρησης. Ασφαλώς θα κριθεί το έργο της διακυβέρνησης της ΝΔ για τρία και μισό χρόνια-τι υποσχέθηκε το 2004, τι έπραξε και τι όχι.
Ασφαλώς θα κριθεί και η δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να πείσει την πλειοψηφία ότι έμαθε από την ήττα του 2004 και ότι σήμερα είναι σε θέση να δώσει τη «νέα αλλαγή» όπως δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου στις 19 Αυγούστου. Στη δική μου κρίση η διακυβέρνηση της ΝΔ «μίκρανε» την Ελλάδα τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερικής της πολιτική.
Στο ευρωπαϊκό πεδίο η Ελλάδα από πρωταγωνιστής που ήταν στην εποχή Σημίτη πέρασε στην κατηγορία του απαρατήρητου εταίρου. Ευκαιριακές επαφές, κανένα σοβαρό σχέδιο για το μέλλον της ΕΕ, καμμία πρωτοβουλία από ένα 26 ετών εταίρο. Στην εσωτερική της πολιτική το σύνθημα της ΝΔ για την «επανίδρυση» του κράτους ήταν μια κλασσική μορφή επικοινωνιακής παραπλάνησης των πολιτών. Στην πράξη ήταν η μέθοδος για να γυρίσει η σελίδα στα «γαλάζια» ρουσφέτια, κάτι που έγινε με σχετική ευκολία εξαιτίας και της κακής επίδοσης του ΠΑΣΟΚ στον τομέα αυτό.
Ποιο ακριβώς είναι το διακύβευμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης; Εκτιμώ ότι το διακύβευμα είναι το ποια θα είναι η θέση και ο ρόλος της Ελλάδας το 2011, ποια μορφή ανάπτυξης θα επιλέξει μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, ποιος ο ρόλος του κράτους και της παραγωγικής διαδικασίας στο τέλος της τετραετίας και πώς θα εκφραστεί η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι στα πιο αδύνατα κοινωνικά στρώματα.
Το στοίχημα για το «διακύβευμα 2011» πιστεύω ότι μπορεί να το κερδίσει και να το εκφράσει καλύτερα το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου. Διαθέτει τις ιδέες, τον προγραμματικό λόγο, την εμπειρία, τα στελέχη, το δυναμισμό για να πάει πιο μπροστά την ελληνική κοινωνία.
Το 2004 το ΠΑΣΟΚ άφησε μια Ελλάδα με ολυμπιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, με κύρος και δυνατότητες στο διεθνή χώρο. Έχασε, όμως, τις εκλογές που θα πει ότι άλλες πλευρές της πολιτικής του δεν άρεσαν στους πολίτες. Από την ανάλυση/κατανόηση αυτών των δύο στοιχείων μαζί με την παρουσίαση του νέου πολιτικού προσωπικού του, το ΠΑΣΟΚ είναι σε θέση να δώσει νέα αναπτυξιακή δυνατότητα στην ελληνική κοινωνία. Η εικονική πραγματικότητα που δημιουργεί ο λόγος του Κ. Καραμανλή είναι προϊόν της επικοινωνιακής του πολιτικής, όχι της πραγματικής πολιτικής απέναντι σε πραγματικά προβλήματα (κράτος, ανάπτυξη, αξιοκρατία, αποκέντρωση, κοινωνία της πληροφορίας κλπ). Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να δώσει το «ευρωπαϊκό κίνητρο» στο δικό του αγώνα για τη δίκαιη κοινωνία. Να κινητοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις για τη δημιουργία της «νέας αλλαγής».