Έκτακτες συνθήκες, έκτακτες πολιτικές
Αναμφίβολα η πιο επιθετική συμφωνία της τρόικας με οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης. Αναμφίβολα η βάση για να προχωρήσουμε, αφού αποφύγαμε το απολύτως χειρότερο -την άτακτη χρεοκοπία. Έτσι σύμφωνα με τον «Φιλελεύθερο» η συμφωνία προβλέπει ότι «η Λαϊκή Τράπεζα προχωρεί σε άμεση αναδιάρθρωση και διαχωρίζεται σε καλή και κακή Τράπεζα. Η κακή τράπεζα θα κλείσει εν καιρώ.
– Η κακή τράπεζα, η οποία περιλαμβάνει τις καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ και τα μη διασφαλισμένα δάνεια εκκαθαρίζεται, ενώ το υγιές κομμάτι της Λαϊκής θα απορροφηθεί με την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος από την Τράπεζα Κύπρου.
– Η οφειλή ύψους 9 δισ. ευρώ της Λαϊκής προς τον ELA, το Μηχανισμό Ρευστότητας, θα μεταφερθεί στην Τράπεζα Κύπρου.
– Οι καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ διασφαλίζονται πλήρως.
– Η Τράπεζα Κύπρου θα ανακεφαλαιοποιηθεί με κούρεμα των μη ασφαλισμένων καταθέσεων άνω των 100 χιλιάδων ευρώ με ποσοστό που θα κυμαίνεται γύρω στο 30%. Οι καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ στην Τράπεζα Κύπρου θα παραμείνουν παγωμένες έως την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης.
– Τα υπόλοιπα τραπεζικά ιδρύματα δεν θα υποστούν οποιοδήποτε κούρεμα.
– Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα παρέχει ρευστότητα στην Τράπεζα Κύπρου βάσει των σχετικών κανονισμών». («ο Φιλελεύθερος», 25 Μαρτίου)
Αυτά είναι τα πραγματικά δεδομένα και η Κύπρος καλείται να αντιμετωπίσει την πιο δύσκολη φάση της οικονομικής και κοινωνικής της ζωής μετά την εισβολή. Σε άλλα άρθρα έχω αναλύσει τους λόγους που η Κύπρος έφτασε στα όρια της χρεοκοπίας και πώς η πολιτική ελίτ είτε με τις επιλογές είτε με την απραξία της επέτρεψε να φτάσουν τα πράγματα στη σημερινή κατάσταση. Οι εταίροι μας στην ΕΕ επέβαλαν μια επώδυνη λύση κάτω από απαράδεκτες πολιτικές συνθήκες. Η λύση θα μπορούσε να δοθεί με καλύτερους όρους στη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας της ΕΕ, και αυτό δεν είχε επιλεγεί, κάνοντας τα πράγματα πολύ πιο πολύπλοκα. Έτσι το να κρατήσεις ένα μικρό κράτος στο ριγκ, χωρίς επιλογές, χωρίς να δώσεις τον αναγκαίο χρόνο για αναμόρφωση του οικονομικού της προτύπου, συνιστά μια συμπεριφορά παντελώς αλαζονική και αντιπαραγωγική.
Ωστόσο, σήμερα όλα είναι διαφορετικά και χρειάζεται πραγματική συστράτευση δυνάμεων, αξιοποίηση κάθε σοβαρής πρότασης και κάθε ενεργού πολίτη για να δούμε πώς, πού και με ποιους προχωράμε. Η κατάσταση είναι κυριολεκτικά πρωτόγνωρη αλλά αρκετά πράγματα είναι στα δικά μας χέρια. Κατά τη δική μου κρίση, η πρόταση για «απεμπλοκή από το μηχανισμό» που προβάλλεται από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις σημαίνει στην πράξη άμεση χρεοκοπία και πορεία στο άγνωστο χωρίς συνομιλητές, ενώ η θέση αυτή δεν απαντά στο ερώτημα αν τα 10δις που θα λάβει η Κύπρος στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης, ενδιαφέρουν αυτές τις δυνάμεις. Σήμερα χρειαζόμαστε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης που μπορεί να κινηθεί πάνω σε δύο άξονες: πρώτο, με την υλοποίηση όσων έχουν συμφωνηθεί στο eurogroup, και δεύτερο, με την επεξεργασία ενός κυπριακού μεταρρυθμιστικού πλαισίου που να δίνει ώθηση στις αλλαγές στο κράτος και στην αναπτυξιακή πολιτική. Αν μείνουμε μόνο στο πρώτο, θα βαδίσουμε σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και, αν πάμε μόνο στο δεύτερο, δεν θα έχουμε βάση για να προχωρήσουμε. Ο συνδυασμός αποτελεί την καλύτερη πολιτική γιατί, υπό τις περιστάσεις, παράγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι σε μια έκτακτη εποχή, απαιτούνται έκτακτες αποφάσεις, γενική συστράτευση με όλους όσους μπορούν και θέλουν να συμβάλουν στο έργο που καθορίζει η συμφωνία της 25ης Μαρτίου 2013 και η δική μας αποφασιστικότητα να βρούμε νέες λύσεις σε παλαιά προβλήματα.