Ελευθερία και ανάπτυξη
Είναι μια παλιά ιστορία με σημερινές προεκτάσεις. Η θεωρία άρχισε να περπατά δημόσια μόλις η οικονομική κρίση πίεσε την Κύπρο: τώρα είμαστε στα κάτω μας, δεν μπορούμε να συζητήσουμε λύση στο κυπριακό, διαπραγματευτικά είμαστε κάτω αφού νοσεί η οικονομία μας, άρα να μην δοκιμάσουμε κάτι γιατί θα μας «πιέσουν». Έτσι, ορισμένοι συνιστούν πρώτα να περιμένουμε να ανακάμψουμε οικονομικά και ύστερα να κάνουμε διάλογο με την τ/κ ηγεσία!
Εάν η Κύπρος δεν αντιμετώπιζε το ζήτημα της εισβολής και της κατοχής του 37% του εδάφους της, θα μπορούσε κάποιος να χαμογελάσει για το επίπεδο του επιχειρήματος. Αν υποθέσουμε ότι το επιχείρημα (πρώτα ανάκαμψη-μετά επίλυση) είναι επαρκές, τότε γιατί δεν δοκιμάσαμε την επίλυση όταν η Κύπρος ήταν οικονομικά πολύ ισχυρότερη και η Τουρκία ζητούσε χρήματα από το ΔΝΤ για να μην καταρρεύσει η οικονομία της; Ασφαλώς δεν θα υπάρξει επίσημη απάντηση στην αντίφαση αυτή γιατί το θέμα δεν ήταν ποτέ υποκείμενο σε σοφιστείες. Απλά όσοι ενδιαφέρονται για τη διατήρηση του σημερινού status quo, αξιοποιούν σε κάθε συγκυρία όλες τις πιθανές και απίθανες σοφιστείες για να ακυρώσουν ή να παρεμποδίσουν μια προσπάθεια ή μια δυναμική. Για παράδειγμα ορισμένοι ζητούσαν «ευρωπαϊκή λύση» στο κυπριακό. Εδώ και οκτώ χρόνια που είμαστε μέλος της ΕΕ, ποτέ και πουθενά δεν είπαν τι εννοούν, ποτέ και πουθενά δεν είπαν κάτι συγκεκριμένο. Όλη η υπόθεση ήταν να καταστρέψουν μια δυναμική, αξιοποιώντας ηχηρές διακηρύξεις που έβρισκαν απήχηση στην κοινή γνώμη. Ασφαλώς μετρά και το ότι ουδείς έθεσε σε αυτούς το ερώτημα εάν στα χρόνια που πέρασαν ποιες και πόσες προτάσεις κατέθεσαν στο Εθνικό Συμβούλιο ή και δημόσια για το θέμα της «ευρωπαϊκής λύσης»!
Ουσιαστικά το επιχείρημα (πρώτα ανάκαμψη-μετά επίλυση) περιέχει τις βάσεις για να παραμείνουμε συνεπείς στην πολιτική που οδηγεί στο περιθώριο και την παρακμή. Στην παρούσα συγκυρία στην πράξη σημαίνει να μείνει το κυπριακό στον πάγο, ως μια συνταγή για να παραμείνουμε «παγωμέμοι» μέχρι την ανάκαμψη με τη βούλα πιθανώς της τρόικας. Ερώτημα: ο ΟΗΕ, ως βασικός παίκτης της διαδικασίας έχει κάποιο ρόλο σε αυτό; Θα αποφασίσουμε μόνοι μας στη Λευκωσία πότε «παγώνουμε» και πότε «ξεπαγώνουμε» τη διαδικασία; Η ΕΕ που συμμετέχει διπλά στην αποστολή της τρόικας (Επιτροπή και ΕΚΤ) έχει λόγο κάποιο λόγο σε αυτό;
Το αντίθετο επιχείρημα, εκτιμώ, ότι θέτει τις βάσεις για την διπλή πρόοδο: να κινηθούν μαζί λύση και οικονομική ανάκαμψη, σε μια δημιουργική κατεύθυνση σε ολόκληρη την επικράτεια της Κύπρου σε πλήρη συνεργασία με την ΕΕ. Μόνο αυτή η «διπλή» στρατηγική δημιουργεί συνθήκες για μόνιμες και μακροπρόθεσμες λύσεις που ισχυροποιούν τους όρους πάνω στους οποίους αναπτύσσεται η κυπριακή κοινωνία. Η εφαρμογή των όρων της τρόικας είναι συνταγή για μεσοπρόθεσμες λύσεις, για επιστροφές στο ζικ ζακ της μισής ανάπτυξης!, Το μακροχρόνιο συμφέρον όλης της Κύπρο συνδέεται με μια στέρεη και βιώσιμη αλλαγή, αυτήν που βρίσκεται στο δίπολο «επίλυση της κρίσης και επίλυση του κυπριακού». Ελευθερία και ανάπτυξη είναι έννοιες ταυτόσημες!