Ελπίδα από το Παρίσι

Η Γαλλία έστειλε μήνυμα ελπίδας σε όλη την ΕΕ. Η νίκη του σοσιαλιστή Φ. Ολάντ στις γαλλικές προεδρικές εκλογές ήταν σημαντική: πρώτο, δημιούργησε μια κίνηση ιδεών ως προς τα πού πάει η ΕΕ, δεύτερο, έθεσε ως προτεραιότητα για έξοδο από την κρίση την ανάπτυξη, τρίτο, το Παρίσι, μπαίνει ξανά στην πολιτική για ενδυνάμωση του γαλλογερμανικού άξονα με διαφορετικές ιδέες.

Σε συνέντευξη στην ιστοσελίδα του περιοδικού Slate ο Ολάντ δήλωσε ότι « εκείνοι, οι (γερμανοί) δεν μπορεί να βάζουν ταυτόχρονα δύο σύρτες (στην πόρτα), τον έναν για τα ευρωομόλογα, έναν άλλον για την επαναχρηματοδότηση του κρατικού χρέους εκ μέρους της ΕΚΤ»,   ενώ μέσω του εκπροσώπου του ανακοίνωσε ότι «θα επισκεφθεί το Βερολίνο στις 16 Μαΐου προτού φύγει για τις ΗΠΑ όπου τον έχει προσκαλέσει ο Μ. Ομπάμα».

Ένα βασικό χαρακτηριστικό του Φ. Ολάντ αναφέρει ο Μ. Μητσός στα αθηναϊκά ΝΕΑ στις 7 Μαίου:« η Μοντ αναφερόταν στην «τρελή ελπίδα του Σαρκοζί» και η Λιμπερασιόν έγραφε ότι «αυτή την Κυριακή (6 Μαίου) όλα είναι πιθανά». Η διαφορά ανάμεσα στον απερχόμενο Πρόεδρο και τον Ολάντ είχε αρχίσει να μειώνεται επικίνδυνα και οι αναλυτές σημείωναν ότι, αν έχανε ο Σοσιαλιστής, αυτό θα οφειλόταν στην επιμονή του να ψηφίζουν οι μετανάστες στις δημοτικές εκλογές.

Ωστόσο ο Σοσιαλιστής δεν έχασε. Νίκησε δύσκολα αλλά καθαρά. Και η Γαλλία, μαζί με όλη την Ευρώπη, υποκλίθηκε σε έναν πολιτικό που διακρίνεται πάνω απ’ όλα για τη συνέπεια των λόγων και των πράξεών του. Που είναι προσκολλημένος εδώ και χρόνια στο σοσιαλιστικό ιδεώδες χωρίς στρογγυλέματα και αναθεωρήσεις. Που διατήρησε ακριβώς τις ίδιες απόψεις σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Που δεν άλλαξε τη θέση του για τους μετανάστες ούτε όταν η εκλογή του έφτασε να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη στάση των 6,5 εκατ. ψηφοφόρων της Μαρίν Λεπέν».

Η νίκη Ολάντ δημιουργεί μια ελπίδα για αλλαγές στον κόσμο της ΕΕ. Η συνεχής και μονοδιάσταση πολιτική που επέβαλε εν πολλοίς το Βερολίνο, έφτασε στα ακραία του όρια. Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για αλλαγές, προσθήκες, νέες προτεραιότητες και χρονοδιαγράμματα ώστε η πολιτική της ανάπτυξης να φέρει ξανά την ΕΕ σε πιο δημιουργική φάση.