Εμείς και η Μία αλήθεια

Σε μια αθηναϊκή εφημερίδα είδα το καλοκαίρι φωτογραφία από εκδήλωση στη μνήνη του παλαιού κομμουνιστή ηγέτη Γρηγόρη Φαράκου. Είναι ενδιαφέρον πως στην εκδήλωση ήταν παρόντες πολιτικοί από ευρύτατο πολιτικό φάσμα:

από τη ΝΔ ο Γ. Σουφλιάς, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (Σιφουνάκης, Ανδρουλάκης), βουλευτές και στελέχη από τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Αυτόυ του είδους τα πολιτικά γεγονότα είναι μία θεσμική κατάκτηση για την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Πολιτικοί με διαφορετικές απόψεις για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας είναι κοινά παρόντες σε εκδηλώσεις μνήμης αφιερωμένες σε πολιτικούς από άλλους ιδεολογικούς χώρους.

Αυτή η κατάκτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα και για την Κύπρο.

Οι εκδηλώσεις αυτού του είδους μνήμης συνιστούν μια θεσμική κατάκτηση που αξίζει να τις προσέξουμε στην Κύπρο. Να τις δούμε ως μια πρόκληση.Στην Κύπρο έχουμε ακόμα μια παλαιά, μονοδιάστατου χαρακτήρα προσέγγιση.Σε ανάλογου χαρακτήρα εκδηλώσεις είναι κανόνας η απουσία εκπροσώπων από άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι δε ακόμα πιο απογοητευτικό ότι πολλά περνούν από το φακό της μικροπολιτικής: είμαστε παρόντες όταν τυγχαίνει να συνεργαζόμαστε με τον άλλο και την επόμενη φορά απόντες, εάν οι κομματικές ισορροπίες αλλάξουν και η συνεργασία τερματιστεί.Η κομματική διαφορετικότητα εμποδίζει και συχνά συσκοτίζει μετατρέποντας τη διαφορετικότητα σε προσωπική σύγκρουση, άρα και απουσία.

Ο δημόσιος διάλογος και η επικοινωνία ανάμεσα στις δυνάμεις που σχηματίζουν το πολιτικό μας μωσαϊκό φανερώνει ωριμότητα. Το αντίθετο, αυτό που σήμερα βλέπουμε, φανερώνει δυσκολία στην προσαρμογή σε νέα δεδομένα, ιδεολογική οπισθοδρόμιση και τεχνητή κομματική πόλωση. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στο «μαύρο» και το «άσπρο», η αντιπαράθεση ανάμεσα σε κόσμους που δεν επικοινωνούν είναι μια τεχνητή σύγκρουση με απολύτως κατανοητά κίνητρα.Ο μικροκομματισμός οικοδομεί τεχνητά τείχη με στόχο την μικρότερη δυνατή επικοινωνία ανάμεσα στους πολίτες ώστε να ακούνε μια άποψη, μια ομιλία, μια αλήθεια.