ΕΡΤ απο σοκ!
Σε μια εποχή που πολλά είναι σε σύγχυση ήρθε στην επικαιρότητα η υπόθεση ΕΡΤ. Κυριαρχεί ως θέμα και στην Κύπρο καθώς η νήσος συνδέθηκε απ’ ευθείας με την ΕΡΤ ήδη από το 1992 με πρωτοβουλία της Επιτροπής «ΕΡΤ στην Κύπρο με το πάτημα ενός κουμπιού»-μέλος της σχετικής Επιτροπής ήταν και ο υπογράφων αυτό το κείμενο. Για την ιστορία αναφέρω ότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Χρ. Βενιαμίν βοήθησε αποφασιστικά για να έρθει το σήμα της ΕΡΤ στην Κύπρο «με το πάτημα ενός κουμπιού». Προσωπικά θεωρώ την ΕΡΤ ως ότι καλύτερο και για πολλά χρόνια διαθέτει το ελλαδικό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Ειδήσεις, διεθνής επικαιρότητα, πολιτισμός, αθλητισμός, τα τέσσερα πόδια της εγκυρότητάς της.
Πέρα από τα πιο πάνω υπάρχει μια πραγματικότητα: η ΕΡΤ για δεκαετίες έγινε χώρος κομματικών διορισμών, αναξιοκρατίας, ένας χώρος κατώτερος της επένδυσης που κάνει ο εργαζόμενος φορολογούμενος πολίτης στην Ελλάδα. Σήμερα η ΕΡΤ διαθέτει σχεδόν 3 χιλιάδες υπαλλήλους, μαζί με ένα εκτεταμένο δίκτυο από τηλεοράσεις και ραδιοφώνα. Ο Π. Μανδραβέλης μέτρησε ότι η ΕΡΤ διαθέτει «5 κανάλια, 7 ραδιοφωνικούς σταθμούς με έδρα την Αθήνα, 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς με έδρα την Θεσσαλονίκη, 19 περιφερειακούς σταθμούς και ένα περιοδικό» (εφ. «Καθημερινή» 16 Ιουνίου2013). Είναι αυτά μια λογική κατάσταση πραγμάτων; Μπορεί να διαθέτει ένα κράτος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης 300 εκ ευρώ το χρόνο για μια ιστορία με κυρίαρχη προοπτική της τα ασφυκτικά αδιέξοδα; Συνεπώς χρειάζοταν να γίνει κάτι! Από καιρό, όχι μόνο τώρα που τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο μπερδεμένα γιατί συνδέονται με την τρόικα!
Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για κλείσιμο της ΕΡΤ και την επαναλειτουργία της κάποιους μήνες μετά, θεωρώ ότι ήταν γενικά άστοχη και η οποία, έτσι όπως εξελίσσεται, περιπλέκει τα πράγματα. Εκτιμώ ότι την πιο σωστή θέση στο ζήτημα την έλαβε ο Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης. Είπε στις 12 Ιουνίου: «Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση αποτελεί, σε κάθε σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, βραχίονα πολυφωνικής ενημέρωσης και πλουραλιστικής πληροφόρησης. Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση είναι Δημοκρατία και Πολιτισμός. Δεν την κλείνεις, την αλλάζεις. Και την απαλλάσσεις από νοοτροπίες και πρακτικές που την καθηλώνουν σε επίπεδο αξιοπιστίας και οικονομικής αυτοδυναμίας, κάτι που και ο δήμος Αθηναίων κάνει με το δημοτικό ραδιόφωνο της πόλης».
Αυτό ακριβώς είναι η λύση: «δεν την κλείνεις, την αλλάζεις!». Θεωρώ το παράδειγμα του δημοτικού ραδιοφώνου της Αθήνας επί Καμίνη ως σημαντικό. Μπορεί να είναι και προς αξιοποίηση για όσους θέλουν να βλέπουν την πραγματικότητα όπως εξελίσσεται μπροστά μας. Το παράδειγμα Καμίνη λέει και τα εξής: τέλος στους δημοσιογράφους που εργάζονταν στον σταθμό κατά βούλησιν διορισμένοι αδιαφανώς από διάφορες δημοτικές αρχές. Αξιοκρατία ώστε το προσωπικό να εργάζεται για τις πραγματικές ανάγκες του σταθμού και με βάση δημοσιογραφικά κριτήρια, όχι κομματικά. Εξορθολογισμός δαπανών με βάση ένα καθορισμένο ποσό/bugdet που μπορεί ο Δήμος να παρέχει σύμφωνα με την οικονομική του κατάσταση. Κατάργηση εξόδων που συνδέονταν με δημόσιες σχέσεις και ομηγύρεις που έκανε η προηγούμενη δημοτική αρχή. Επέκταση του προγράμματος ενίσχυσης των ιδίων πόρων με νέα έσοδα από την ελεύθερη αγορά, πρωτοβουλίες μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα κλπ
Είναι εύκολο να λες «ζήτω όπως είμαστε», το κράτος να συνεχίσει έτσι. Είναι ανέξοδο (και δίκαιο) να συμπαραστέκεσαι εκ του μακρόθεν στους απολυμένους. Αλλά ποιος θα πληρώνει το λογαριασμό, για ποιο λόγο και για πόσο; Στην Κύπρο θα μπορούσαμε να πούμε το σαφές: κοιτάξτε γύρω μας, πόσοι οργανισμοί θα μπορούσαν να ήταν πρότυπα υγιούς ανάπτυξης και προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, και αντί αυτού, είναι βυθισμένοι στα ελλείμματα και στην απουσία στρατηγικής. Την ίδια στιγμή θεωρώ εξαιρετικά υπεύθυνο να διαμορφώνεις πολιτικές που να υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον, ώστε ένας φορέας να είναι ικανός είτε να μειώνει ελλείμματα, είτε να λειτουργεί με οικονομική αυτοδυναμία, με συνέπεια να είναι ικανός να εντάσσει τη λειτουργία του μέσα σε μια συνολική στρατηγική για το κράτος και την ανάπτυξη.