Η ΕΕ, η τρόικα και οι κουτόφραγκοι
Η συζήτηση για την κρίση, την τρόικα και το μνημόνιο περιλαμβάνει διάφορες διαστάσεις και διάφορες εισηγήσεις. Ας συζητήσουμε μια από αυτές, αυτήν που αφορά την καταγγελία του μνημονίου και την αναζήτηση λύσης εκτός ευρώ και ΕΕ-περί αυτού πρόκειται, μερικοί αυτό εισηγούνται αλλά δεν τολμούν να το πουν, το περιγράφουν με διάφορα θολά σχήματα, ίσως για να κοροϊδέψουμε τους κουτόφραγκους. Η Κυβέρνηση της Κύπρου σε αυτό το σενάριο θα χρειάζεται αντίστοιχα ποσά που θα αντικαταστήσουν εκείνα που λαμβάνει από την τρόικα, κάτι που ουδείς οργανισμός ή χώρα διεθνώς φαίνεται να θέλει να γίνει ο αντικαταστάτης της. Επικράτηση της άποψης για καταγγελία του μνημονίου, άρα στην πράξη εισήγηση για έξοδο από το ευρώ, σημαίνει άτακτη χρεωκοπία, αδυναμία του κράτους να εκπληρώσει στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, κοινωνική έκρηξη, ανεργία σε απίστευτα ύψη, μια κοινωνία σε ελεύθερη πτώση.
Η Κύπρος σε αυτή την περίπτωση θα γίνει ένα περιθωριακό κράτος, αδύναμο να συζητήσει στα σοβαρά οτιδήποτε και θα είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα είναι σε θέση να προωθήσει το κρίσιμο έργο της εξόρυξης φυσικού αερίου ή ακόμα πιο σκληρό να δημιουργήσει προϋποθέσεις για επίλυση του κυπριακού, ίσως και αυτό της επανέναρξης συνομιλιών για επίλυση. Μια χώρα η οποία ζει στην πιο δύσκολη γειτονιά του πλανήτη και σε αδυναμία να χρημοτοδοτήσει τις βασικές της ανάγκες, σημαίνει πλήρη αδυναμία να αξιοποιήσει τη γεωγραφία ή τις υποδομές της. Πιο ειδικά: μια Κύπρος πολύ δίπλα στη Συρία και δίπλα στην Αίγυπτο, αν δεν είναι σε θέση να στηρίξει την οικονομική της βάση σημαίνει αυτόματη μετατροπή της σε συμπληρωματικό κράτος σε κάθε σενάριο ανατροπών στην ευρεία Μ. Ανατολή. Επίσης, μια Κύπρος που τίθεται στο οικονομικό περιθώριο και στην ανεξέλεγκτη πτώση, την ίδια στιγμή σημαίνει άτακτη εγκατάλειψη του 37% της κατεχόμενης γης της στα κατοχικά στρατεύματα, αδυναμία να θέσει βιώσιμους στόχους, να οργανώσει συμμαχίες στο διεθνές πεδίο και να επιτύχει ένα διαπραγματευτικό συμβιβασμό στην κορυφαία πληγή της.
Σήμερα, παρά τα όσα απίστευτα λάθη διέπραξε το κυπριακό πολιτικό και οικονομικό σύστημα (σχεδόν χρεοκοπία, τραπεζικό χάος, ελλείμματα, πελατειακό κράτος), σήμερα παρά την απίστευτη ολιγωρία της ευρωζώνης να προβλέψει και να λάβει αποφάσεις για την Κύπρο έγκαιρα (ίσως 2011, αλλά οπωσδήποτε στο μέσο του 2012), η Κύπρος μπορεί να σταθεί στα πόδια της κάτω από τρεις ισχυρές προϋποθέσεις: πρώτο, να υλοποιήσει τα όσα έχει συμφωνήσει με τους διεθνείς δανειστές της, δεύτερο, να οργανώσει ένα δικό της κυπριακό μεταρρυμιστικό σχέδιο, ικανό να αλλάξει τις παραμέτρους της κρίσης και να φέρει πιο γρήγορα την οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης, και, τρίτο, να ιεραρχήσει την επίλυση του κυπριακού με την ΕΕ σε ρόλο καταλύτη ως την κορυφαία προτεραιότητα η οποία θα ενισχύσει αποφασιστικά την έξοδο και την κρίση και την ταχύτερη αξιοποίηση του φυσικού αερίου.
Σε αυτό το πλαίσιο η συμμετοχή της Κύπρου στην ΕΕ, παρά τις δυσκολίες και τα λάθη, αποτελεί την καλύτερη δυνατή λύση στον πραγματικό κόσμο. Είναι από τη δική της ικανότητα που εξαρτάται το μέλλον γιατί το κυπριακό «θαύμα» ήταν στηριγμένο σε ξύλινα πόδια όπως απέδειξε η διεθνής οικονομική κρίση. Μια άλλη Κύπρος είναι εφικτή -δομικές μεταρρυθμίσεις, αλλαγές στο κράτος και τους ημικρατικούς οργανισμούς, νέου τύπου προϋπολογισμοί όπως αργά αποφάσισε η ευρωζώνη, μείωση των ανισοτήτων, πραγματικό κράτος πρόνοιας για τους μη προνομιούχους κυπρίους-, και, αποφασιστικότητα στην επίλυση του κυπριακού για να λειτουργεί η Κύπρος ως ένα πλήρες μέλος στην ΕΕ και την ευρωζώνη, με αξιοποίηση της γεωπολιτικής της αξίας ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή.