Η εικονική υποψηφιότητα

Μια σειρά από παράγοντες, αισθάνονται καλύτερα από την τελευταία ευρωπαϊκή περιπέτεια (Γαλλία, Ολλανδία, προϋπολογισμός  2007-13). Ο άξονας Λονδίνου – Ουάσιγκτον ξαφνικά έγινε «οπαδός» της ευρωπαϊκής ενότητας, μόλις κατάλαβε ότι η ενότητα έγινε θρύψαλα. Ένας ακόμα παράγοντας αισθάνεται ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του: η Λέσχη των Στρατηγών στην Τουρκία. Είναι αληθές ότι το κεμαλικό κατεστημένο για μια σειρά από λόγους (οικονομικούς, γεωπολιτικούς, αισθήματα της τουρκικής κοινής γνώμης) δεν εναντιώθηκαν στην ευρωπαική πορεία της Τουρκίας (Ελσίνκι ,1999 και 17 Δεκεμβρίου 2004).

Έδωσε στην ουσία θετική ψήφο – υπό προϋποθέσεις. Οι τελευταίες αφορούσαν τα ζητήματα «εθνικής ασφάλειας» (μειονότητα, ενότητα του χώρου, εσωτερικές «απειλές»). Γι’ αυτό και ο Χ. Οζκιόκ μόλις πέρασε η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. στις 17/12/2004 υπενθύμισε δημόσια σε όλους ότι στο τέλος του δρόμου η Τουρκία μπορεί να πει και εκείνη ναι ή όχι στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Σήμερα ο Χ. Οζκιόκ δεν χρειάζεται να τα πει για να τα ακούσει ο Ερντογάν, οι Βρυξέλλες, ή ουσιαστικά η Ουάσιγκτον. Αυτά τα λένε δημόσια όλοι οι βασικοί παίκτες στην Ε.Ε. Κεντρικό μήνυμα είναι πλέον το σιγά – σιγά στις ευρωτουρκικές σχέσεις, αργότερα, θα δούμε στην πορεία, αλλά η αφετηρία θα γίνει στη 3 Οκτωβρίου 2005. Έτσι η Ε.Ε. εμφανίζεται συνεπής στο ραντεβού της έναρξης στις 3/10/05, αλλά δίνει έμφαση στην εις βάθος χρόνου πορεία με πιο ασφυκτικούς όρους, με περισσότερη «επιτήρηση» σε ενδιάμεσους σταθμούς και θέματα. Αυτό ακριβώς δημοσιοποίησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 29 Ιουνίου 2005- ας ξεκινήσουμε και βλέπουμε. Στην ουσία όλα πάνε πιο πίσω στο χρόνο λ.χ. 15 ή 20 χρόνια βάθος, γεγονός που ικανοποιεί απόλυτα το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας.

Το yavas – yavas ταιριάζει απολύτως στη λέσχη των στρατηγών, σε μεγάλα σχήματα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, και ικανοποιεί επίσης την αμηχανία ορισμένων ευρωπαίων ηγετών που ήταν πρωταγωνιστές στο να δοθεί στην Τουρκία ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά τώρα αλλάζουν απόψεις. Στην τελευταία συνεδρίαση του ΣΕΑ (Συμβούλιο  Εθνικής Ασφάλειας) στην Άγκυρα η διαφωνία των στρατιωτικών με την κυβέρνηση του Τ. Ερντογάν ήταν πολύ χαρακτηριστική. Οι στρατηγοί ήθελαν την οριστικοποίηση ενός εκτεταμένου κείμενου – καταλόγου για το τι οι ίδιοι εκτιμούν ως «απειλές» για την ασφάλεια της χώρας, ενώ η κυβέρνηση ήθελε ένα συνοπτικό εγχειρίδιο «γενικής φύσεως».

Οι στρατηγοί είχαν κάθε λόγο να κάνουν το χατίρι στον Ερντογάν – αναβολή απόφασης. Ο χρόνος μετά το μπλοκάρισμα του ευρωπαικού δρόμου της Τουρκίας πήρε νέα κατεύθυνση και η Λέσχη των Στρατηγών αισθάνεται καλύτερα. Στην πράξη το σιγά-σιγά σημαίνει μια εικονική υποψηφιότητα της Άγκυρας και αυτή ενισχύει τη διάθεση  των στρατιωτικών να επιβραδύνουν τον ,έτσι κι αλλιώς αργό, ρυθμό, των μεταρρυθμίσεων με σταθερό σύμμαχο τον Α. Σεζέρ – νέο veto στην αλλαγή του ποινικού κώδικα (30/6/05).