Η Λισσαβόνα <<βαθμολογεί>> την Κύπρο
Η συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε., έχει μερικώς μετατραπεί σε κυνήγι εκ των υστέρων στόχων. Δημιουργείται ένα πρόβλημα π.χ. απεργία πατατοπαραγωγών ή οδηγών φορτηγών και όλοι οι αρμόδιοι τρέχουν να δουν πως να μπαλώσουν την κατάσταση. Βρίσκονται συχνά κάποιες λύσεις, άμεσου χαρακτήρα τις πιο πολλές φορές, εκτονώνεται η κρίση, και περνά στη λήθη – μέχρι την επόμενη.
Αυτός ο τρόπος δείχνει αδυναμία κατανόησης ζητημάτων, αδυναμία αντιμετώπισης μεγάλων προκλήσεων, αδυναμία πειστικής παρουσίασης των προϋποθέσεων της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.
Το παράδειγμα της Παιδείας είναι στην Κορυφή αυτής της ανάλυσης. Τον Ιούνιο του 2000 στην «Ειδική Σύνοδο» της Λισσαβόνας (εκτός άλλων) τέθηκαν στόχοι για την εκπαίδευση στα κράτη – μέλη, χρονοδιαγράμματα, κατευθύνσεις, προτεραιότητες.
Δεν χρειάζεται να βρίσκει κανείς υπεκφυγές ή άλλοθι για να απαλλάσσει την Κύπρο από μεγάλες πολιτικές επειδή τότε δεν ήταν μέλος. Ο ανταγωνισμός είναι δίπλα σου γι’ αυτό κάθε στόχος αφορά προσαρμογή παλαιών και νέων μελών. Ας θυμίσουμε τις «εντολές» της Λισσαβόνας για να γίνονται οι συγκρίσεις.
Α. Μέχρι το τέλος του 2001 όλα τα σχολεία θα πρέπει να αποκτήσουν σύνδεση με το Internet.
- B. Μέχρι το 2002 καθηγητές και δάσκαλοι να έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών
Γ. Ενίσχυση ανταλλαγών, κινητικότητας ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς στα κράτη – μέλη.
Δ. Αναζήτηση νέας φόρμουλας για «απελευθέρωση» και του τομέα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Ε. Απλούστερες διαδικασίες στην πιστοποίηση στις γνώσεις από το ένα κράτος στο άλλο.
Είναι σε όλους γνωστό πως ο χώρος της παιδείας δεν έχει μια ευρωπαϊκή κατεύθυνση, τα κράτη – μέλη έχουν τις εθνικές πολιτικές τους και αυτές κυριαρχούν. Ωστόσο δεν είναι άσκοπο να εμβαθύνει κανείς στις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για την εκπαίδευση. Είναι σημαντικές, και το πιο σημαντικό ορισμένες χώρες τις παίρνουν στα σοβαρά, τις αξιοποιούν, επομένως βρίσκονται σε πιο πλεονεκτική θέση από κάποιες άλλες.
Οι πέντε κατευθύνσεις της Λισσαβόνας αφορούν πλήρως την Κύπρο και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.Αυτές έπρεπε να ήταν μερικές από τις βασικές προτεραιότητες στο χώρο της παιδείας, το ίδιο το Υπουργείο έπρεπε να τις είχε αναδείξει ως βασικές πολιτικές για την παιδεία μέσα στην Ε.Ε.
Ασφαλώς, όχι μόνο αυτές αλλά αυτές οι πέντε είναι απαραίτητα μέσα στην κορυφή των αλλαγών. Κάθε εκπαιδευτική αλλαγή ή μεταρρύθμιση χρειάζεται πολιτική και πολιτικούς με όραμα, ικανούς να εμπνεύσουν, ικανούς να κινητοποιήσουν δυνάμεις (συνδικάτα, γονείς, μαθητές, κοινωνία) πάνω σε μεγάλους στόχους.
Κοιτάξτε τις σημερινές προτεραιότητες στο χώρο της παιδείας. Ρουτίνα, πεπατημένη, βήματα στη συνήθεια. Είναι χρήσιμη από κάθε άποψη τη συμβολή της «Επιτροπής των Σοφών» γύρω από το ζήτημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Το κύριο ζήτημα είναι ποιες πολιτικές θα επιλεγούν, πως θα υλοποιηθούν, με ποια πολιτικά κριτήρια / ιεραρχήσεις / κατευθύνσεις θα προχωρήσουμε. Άρα ποιος πολιτικός ορίζοντας θα σφραγίσει, μια νέα εποχή.