Η λύση που επιθυμούμε

Με την την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του ο Τ. Παπαδόπουλος εξέθεσε ένα περίγραμμα της  πολιτικής του σκέψης (23/07/07). Ένα κείμενο που παρουσίασε -ομιλίας/διακήρυξη- ήταν  γεμάτο από γενικολογία. Εκτιμώ ότι από τις ομιλίες και τα κείμενα Παπαδόπουλου απουσιάζει μια βασική συνιστώσα που συνδέεται με τον σύγχρονο πολιτικό λόγο. Εάν ομιλούσε λ.χ. πριν δέκα  χρόνια όλα θα ήταν αλλιώς. Σήμερα, ωστόσο,  κρίνεται με τα μέτρα του συγκεκριμένου επειδή κάθε διακήρυξη συνδέεται με τη δυνατότητα ή τη θέληση που έχει κάθε πολιτικός να την εφαρμόσει.

Πρώτα απ’ όλα στην παρουσίαση κάθε  πολιτικής  πρότασης από τον Τ. Παπαδόπουλο απουσιάζει ο παράγοντας χρόνος. Με άλλα λόγια επιβάλλεται να παρουσιάσει την άποψή του για το πότε περίπου εκτιμά ο ίδιος ότι θα υλοποιήσει την πρότασή του ( αυτήν που ο ίδιος ονόμασε «λύση που επιθυμούμε»). Να παρουσιάσει την πρότασή του και τα μέσα με τα οποία θα την υλοποιήσει. Ασφαλώς το ζήτημα του  χρόνου συνδέεται με την πολιτική των συμμαχιών: με ποιους συμμάχους στο διεθνή στίβο θα επιτύχουμε «τη λύση που επιθυμούμε;». Με ποιες συμμαχίες; Έχουν όνομα αυτές και, εάν ναι, ποιες είναι;

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι πρόεδρος κράτους-μέλους της ΕΕ δεν έχει να παρουσιάσει καμία σκέψη, κανένα σχέδιο ή πρόταση για το πώς η ΕΕ θα συμβάλει στην επίλυση του κυπριακού. Εάν έλεγε κάποιες σκέψεις θα έπρεπε να απαντήσει και στο αυτονόητο ερώτημα. Σε  ποια Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ έθεσε το κυπριακό, τι ζήτησε και ποια απόφαση λήφθηκε.

Σήμερα όταν κανείς λέει για την «λύση που επιθυμούμε»  οφείλει να απαντά στο κεφαλαιώδους σημασίας ερώτημα που αφορά το ποιες πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο θα υλοποιήσουν την κατά Παπαδόπουλου «λύση που επιθυμούμε». Είναι κρίσιμο το ερώτημα γιατί εάν δεν έχεις καλλιεργήσει και τη δυνατότητα της υλοποίησής της λύσης που επιθυμούμε από πολιτικές δυνάμεις, τότε μας μένει μια γενικόλογη πολιτική διακήρυξη που δεν έχει δώσει πειστική απάντηση σε ένα  μεγάλο θέμα.

Ο πολιτικός λόγος δεν είναι άσκηση ασάφειας  που ικανοποιεί τους πάντες αλλά αφήνει τα πάντα στην ακινησία. Αντίθετα ο τεκμηριωμένος πολιτικός λόγος οφείλει να είναι καθαρός, να είναι συγκεκριμένος, να βοηθά τους πολίτες να κατανοήσουν τις δυνατότητες και τις δυσκολίες, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας πολιτικής διαδικασίας-πρότασης. Εάν η πολιτική είναι και παιδεία τότε εκτιμώ ότι κάθε  διακήρυξη ή πολιτική πρόταση χρειάζεται να συμβάλλει στην κατανόηση της βαθύτερης επιδίωξης- πώς θα φθάνουμε στη λύση που επιθυμούμε…