Η μετανάστευση και οι εντάσεις

Δεν χωράει αμφιβολία ότι το ζήτημα της μετανάστευσης ή και σε συνδυασμό με το ζήτημα της παρουσίας εκατομμυρίων μουσουλμάνων σε χώρες μέλη της ΕΕ,  προκαλεί συζητήσεις, ενίοτε και εντάσεις. Σε μερικές χώρες παίρνει πιο έντονες διαστάσεις. Υπάρχει ένα κλίμα και οι εξελίξεις σχετικά με την διεθνή τρομοκρατία (απειλές Αλ Κάιντα, παρακλάδια της, σχεδιασμοί με βόμβες μέσω ταχυδρομείων) επέτειναν τα αδιέξοδα. Ακραίες αντιδράσεις μουσουλμανικών ομάδων όπως εκείνες για τα σκίτσα για τον Μωάμεθ προκαλούν συγχύσεις. Ο Ν. Σαρκοζί έκανε απελάσεις τσιγγάνων, ενώ στην Αθήνα κάτω από την πίεση της Εκκλησίας δεν ανεγείρεται τζαμί και οι μουσουλμάνοι της πόλης προσεύχονται σε πολυκατοικίες και σε καταλύμματα. Στην Κύπρο τα γεγονότα στην παραλία των Φοινικούδων στη Λάρνακα πήραν μεγάλη έκταση: περιθωριακές δυνάμεις επιτέθηκαν σε βάρος μεταναστών και πολιτικών προσφύγων γεγονός που αποτελεί μια πολύ αρνητική εξέλιξη σε μια χώρα με παραδοσιακή ανοχή στους διαφορετικούς.

Εμφανώς η ΕΕ δείχνει κοπωση στο ζήτημα αυτό, χώρες- μέλη κάνουν άλλα από όσα προβλέπουν ο συνθήκες και η σύγκρουση Σαρκοζί –Μπαρόσο γύρω από το ζήτημα της μαζικής απέλασης τσιγγάνων είναι χαρακτηριστική.  Οι αξίες της ανεκτικότητας, ο αλληλοσεβασμός και η καταπολέμιση των διακρίσεων αποτελούν κατευθυντήριες βάσεις πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η αρχή της «ενότητας μέσα από τη διαφορετικότητα» στην ΕΕ. Σήμερα ορισμένοι συντηρητικοί πολιτικοί όπως ο Ν. Σαρκοζί ερμηνεύουν κατα το δοκούν τις συνθήκες -δηλαδή ακολουθούν το «ρεύμα» για λόγους ψηφοθηρικούς. Μια βασική δέσμευση για όλα τα κράτη μέλη αφορά την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Μετανάστευσης και Ασύλου χωρίς διακρίσεις. Δυστυχώς κι η Κύπρος, μια χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες δικούς της μετανάστες ανά τον κόσμο, αντί να αποτελεί ένα θετικό παράδειγμα ενσωμάτωσης του νόμιμου μετανάστη, δίνει λανθασμένες απαντήσεις σε ένα πολύπλοκο ζήτημα.

Είναι σημαντικό να ανατρέξει κανείς στα αίτια που δημιουργούν αυτό το χάσμα: η ψευδής εικόνα ότι οι μετανάστες «φταίνε» για την οικονομική κρίση ή ότι η ανεργία είναι «παιδί» της μετανάστευσης, αποτελούν στρεβλές απαντήσεις στα συμπώματα και όχι στις αιτίες που οδήγησαν στο άνοιγμα των συνόρων και την εκούσια ή ακούσια  μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων από τη χώρα προέλευσής τους. Οι δυσκολίες για την αντιμετώπιση τόσο σημαντικών κοινωνικών μεταβολών είναι τεράστιες και όποιος τις υποτιμά, διαπράττει σοβαρό λάθος. Η απάντηση στις δυσκολίες βρίσκεται στην ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές αρχές, τις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές και με την αναζήτηση κοινών λύσεων μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.