Η Νέα συλλογικότητα

Είναι γενική διαπίστωση ότι η μέγιστη δυνατή κοινότητα στόχων και η συλλογική δράση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις αποτελούν κύριους παράγοντες  για τη θετική έκβαση του αγώνα του κυπριακού ελληνισμού  για βιώσιμη  λύση. Η συλλογική δράση βασίζεται πάνω σε ένα ικανοποιητικό βαθμό ενότητας ανάμεσα στις δυνάμεις και κατ’ επέκταση στους πολίτες. Μια απλή ματιά οδηγεί στην εύκολη διαπίστωση ότι ένας βασικός κανόνας δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Το κλίμα παραμένει διαιρετικό. Ορισμένες  δυνάμεις  πιστεύουν ότι μόνες τους θα λύσουν το κυπριακό.  Κανένα, όμως,  στοιχείο δεν επιβεβαιώνει  αυτή την πίστη. Ούτε τα μεγέθη της Κύπρου, ούτε τα βασικά χαρακτηριστικά  της στρατιωτικής  κατοχής επιτρέπουν  μια τέτοια πίστη.

Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι η αμετροέπεια, η απουσία ήρεμου κλίματος -με παραλλαγές – συναντά κανείς και σε άλλες περιόδους εντάσεων στην νεοελληνική  ιστορία: σε περιόδους που προηγήθηκαν  μιας περιπέτειας ή μιας πολιτικής που οδήγησε σε απώλειας εθνικής ισχύος. Η παραγωγή μιας διχαστικής πολιτικής αδικεί τις ευαισθησίες της μεγάλης πλειοψηφίας των ελληνοκυπρίων.

Οι πρακτικές του ρουσφετιού, η μετατροπή  του κράτους σε χώρο διανομής  λαφύρων για τους εκάστοτε νικητές ωφελεί τις κατεστημένες δυνάμεις  αλλά δεν ωφελεί τον αγώνα των ε/κ για την ισχυρότερη κοινωνία.  Είναι χαρακτηριστικό  ότι οι μεγαλοι  οργανωτές της σχολής του ρουσφετιού είναι και οι εκ συστήματος  ηχηροί ρήτορες  στον αγώνα κατά της κατοχής. Η κοινωνική  συνοχή, η αξιοκρατία και η συμμετοχή είναι τρεις βασικές υποδομές πάνω στις οποίες ο αγώνας μπορεί να εξελιχθεί καλύτερα. Χωρίς κοινωνική  συνοχή  η πολιτική  ισχύς είναι αδύναμη. Συνεπώς η ηχηρή ρητορεία  είναι συχνά μια προσχηματική πολιτική.

Εάν το κυπριακό  γίνεται αντικείμενο εκκαθάρισης εσωκομματικών λογαριασμών ή και προσωπικών  αντεκδικήσεων, τότε το εσωτερικό  μέτωπο θα ζει στον αστερισμό της σύγχυσης. Εάν το κυπριακό  χρησιμοποιείται ως όχημα για ρεβανσισμούς πάσης φύσεως τότε η εικόνα των ε/κ στο διεθνή χώρο θα παραμένει αδύναμη.

Εάν το κυπριακό  είναι εργαλείο μικροκομματικής  διαχείρισης,  αυτό αποτελεί το καλύτερο δώρο για την ακινησία γιατί η κοινωνία μας γίνεται δέσμια του καταγγελτικού  λόγου-όχι του σχεδιασμένου  αγώνα για να βγάλουμε την Κύπρο  από τον έλεγχο του Αττίλα

Οι διαφορικές  γνώμες είναι δύναμη. Η πολυφωνία  είναι πηγή ισχύος εάν η πολιτική  ηγεσία ενδιαφέρεται  για να επιτύχει  υψηλούς συνταγματικούς  στόχους. Εντέλει όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων: τι ζητάμε από την πολιτική, τι στόχους θέτουμε και γιατί συμμετέχουμε  στη δημόσια  συζήτηση.