Η Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων στην Ελλάδα

Η Ομοσπονδία και πάλιν στην επικαιρότητα. Οι Κυπριακές Οργανώσεις στον Ελλαδικό χώρο σε «στρογγυλή τράπεζα». Το επίκεντρο της συζήτησης αφορά το γεγονός ότι τα  Κυπριακά Σωματεία, οργανωμένα κατά νομαρχιακό κύκλο, αδυνατούν να συντονίσουν τη δράση τους σε ένα ενιαίο πανελλαδικό επίπεδο.

Οι προσπάθειες του παρελθόντος δεν κατάφεραν να φτάσουν σε αίσιο πέρας. Ενώ τα σημεία της αφετηρίας έμοιαζαν να χαμογελούν φιλικά προς την Ομοσπονδία, εν τούτοις ο επίλογος δεν ήταν καρποφόρος. Λόγοι μικροί, απέκλειαν στόχους μεγάλους.

Ωστόσο, τα τωρινά δεδομένα φαίνεται να δίνουν κάτι καινούργιο. Σε συνάντηση εκπροσώπων Κυπριακών Σωματείων το καλοκαίρι του 1986 (Αθήνα, 12 Ιουλίου 1986) τέθηκαν για πρώτη φορά κάποιες προϋποθέσεις βάσης που επιτρέπουν την έκφραση αισιοδοξίας για τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας.

Στη Σύσκεψη της 12^ης Ιουλίου ήταν παρόντες: Ο Πρεσβευτής της Κύπρου στην Ελλάδα Δ .Χ’’Μιλτής. Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Πέτρος Βοσκαρίδης. Ο Σύμβουλος Τύπου της Κυπριακής Πρεσβείας Κώστας Γεννάρης. Εκπρόσωπος Διοικήσεων από Σωματεία Κυπρίων. Ας σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή οι οργανώσεις Κυπρίων στην Ελλάδα έχουν φτάσει τις 14 (δεν υπολογίζονται τα φοιτητικά σωματεία). Είναι διεσπαρμένες σε 11 διαφορετικούς νομούς του Ελληνικού κράτους.

Οι μετέχουσες στη Σύσκεψη Οργανώσεις αποφάσισαν ΟΜΟΦΩΝΑ, τη συγκρότηση «Επιτροπή Επαφής», που θα είναι επιφορτισμένη με το καθήκον της καλλιέργειας του εδάφους και της τεχνικής προετοιμασίας της ίδρυσης Ομοσπονδίας. Η Πενταμελής «Επιτροπή Επαφής» αποτελείται από ειδικά εξουσιοδοτημένους Συνδικαλιστές που προέρχονται από τους εξής Συλλόγους: (α) Σύλλογος Κυπρίων Ρόδου, (β) Ένωση Κυπρίων Βορείου Ελλάδας, (γ) Κυπριακή Εστία Βορείου Ελλάδας, (δ) Σύλλογος Κυπρίων Επιστημόνων, (ε) Ένωση Κυπρίων Ελλάδας.

Η ομόφωνη απόφαση των Αντιπροσώπων αυξάνει από κάθε άποψη το ειδικό βάρος των εργασιών της Πενταμελούς «Επιτροπής Επαφής». Αλλά και πέρα από το είδος των αποφάσεων, το πιο σημαντικό του πράγματος βρίσκεται αλλού: Ο Ελλαδικός χώρος από κάθε άποψη βρίσκεται σε ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΡΩΤΗ. Άποψη πρώτιστα Εθνική, με ότι αυτό συνεπάγεται ως πολυδιάστατη έννοια. Αυτός και μόνο ο λόγος θα ήταν αρκετός για να οδηγήσει τα πράγματα προς νηφάλιες σκέψεις: Η Ελλάδα είναι (σχεδόν) η τελευταία χώρα, όπου στα πλαίσια της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Αποδήμων Κυπρίων ΔΕΝ λειτουργεί Ομοσπονδία. Είναι γι’ αυτό που η Ελλάδα (οι Κυπριακές Οργανώσεις στην Ελλάδα) συμμετέχει στα Συνέδρια Αποδήμων Κυπρίων μόνο με την ιδιότητα του παρατηρητή – χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Άρα, πέρα από το «ειδικό βάρος» της Ελλάδας, το ζήτημα αφορά άμεσα και για την ομαλοποίηση στη λειτουργία της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Αποδήμων Κυπρίων, μια και η διεύρυνση της θα επιφέρει πιο ισορροπημένες εκπροσωπήσεις – ίσως δε και να προσθέσει μια πιο δυναμική πολυφωνία στο χώρο.

ΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ» ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ

Η δημιουργία της Ομοσπονδίας αποτελεί από πολλές απόψεις μια ΟΡΓΑΝΙΚΗ αναγκαιότητα για τους Κύπριους που ζουν στην Ελλάδα. Το «Πρέπει» της σύστασης της περνά μέσα από ΤΡΕΙΣ Προγραμματικούς Άξονες λειτουργίας της. Πιο ειδικά:

(Α) Η Ομοσπονδία και το Κυπριακό: Ο χώρος κίνησης των Κυπρίων τείνει να τους παρουσιάζει σαν μια πολυάριθμη ΠΡΕΣΒΕΥΤΙΚΗ ύπαρξη στον Ελλαδικό χώρο. Πρεσβευτές βέβαια, της Κυπριακής υπόθεσης σ’ όλες τις διαστάσεις της: Να παρουσιάσει στο δικό της χώρο κίνησης πρώτα και κύρια στον Ομφάλιο χώρο που δένει το Κυπριακό με το Αιγιακό ζήτημα. Να τονώσει τις μνήμες, να προκαλέσει τις ευαισθησίες. Να αναβαθμίσει το ενδιαφέρον. Να εξηγήσει πως το Κυπριακό είναι θέμα όλων των Ελλήνων, σε αντίθεση με ορισμένες «εκδοχές» που υπάρχουν σε ορισμένους σύγχρονους φιλέλληνες – έστω κι αν αυτοί κατοικούν την ίδια την Ελλάδα…

Μέσα στο ίδιο πλαίσιο, μπορεί και πρέπει να μελετήσει τρόπους που θα βοηθήσουν σε μια ουσιαστική επαφή ανάμεσα στους Ελλαδίτες και τους Κυπρίους. Από τα πιο απλά θέματα (π.χ. η «δωρεάν» μετακίνηση των Κυπρίων φοιτητών στις αστικές συγκοινωνίες με τις σχετικές παρενέργειες της), μέχρι τα πιο σύνθετα (π.χ. προτάσεις προς τους εδώ «αρμόδιους» για το ίδιο το Κυπριακό θέμα).

Κι αν ακόμα η γνωστή φιλολογία (ή κάποτε και «φιλοσοφία») που θέλει το Κυπριακό συνώνυμο του «μπελά», βρίσκει οπαδούς και στην Ελλάδα, ιδού, γιατί η πρόκληση των καιρών περνά μέσα – από απόψεις διπλά προκλητικές: Η «απογοήτευση» να γίνει στοιχείο ενεργητικής πολιτικής παρέμβασης^. Στοιχείο που θα κεντρίζει κατευθείαν στην ίδια την ουσία.

Η Κύπρος, ένας από τους κρίκους της πολιτικής της Άγκυρας, στόχος της οποίας είναι η δημιουργία «πολλών Κυπριακών προβλημάτων» στην περίμετρο της. Ένα απ’ αυτά και το Αιγιακό ζήτημα…

(Β) Η Ομοσπονδία και τα Συνδικαλιστικά Αιτήματα: Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Κύπριοι στην Ελλάδα προβάλλονται συνήθως με μια παραδοσιακή συνταγή. Κάθε Σύλλογος με τρόπους που εκείνος επιλέγει προβάλλει το πρόβλημα, προτείνει τη λύση τους. Ο χρόνος όμως έδειξε πως αυτή η συνδικαλιστική μεθοδολογία έχει μικρά περιθώρια επιτυχίας. Απαιτεί μια πιο μαζική διεκδίκηση μια πραγματικά διευρυμένη άσκηση των πλεονεκτημάτων από εκείνα που παρέχει ο Σωματειακός Συνδικαλισμός. Να γιατί και εδώ η δημιουργία της Ομοσπονδίας έχει να παίξει το δικό της καθοριστικό ρόλο. Όταν η φωνή γίνεται πιο μαζική, τότε και οι πιθανότητες επιτυχίας είναι πιο αυξημένες. Δεν μπορεί λ.χ. να παραμένει στα ύψη το κόστος των αεροπορικών ναύλων στις γραμμές Αθήνας – Λάρνακας… Ούτε μπορεί επ’ άπειρον να αντιμετωπίζεται το θέμα μέσα από το πρίσμα της στενής λογικής των αριθμών. Με (μόνο) κέρδος από τη μια, και (μόνο) ζημιές από την άλλη.

(Γ) Η Ομοσπονδία, ΒΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Ο Τρίτος Άξονας, το κλειδί της επιτυχίας για όσους βλέπουν το Συνδικαλιστικό Κίνημα (Σ.Κ.) μέσα από πρίσμα αναθεωρητισμού – τουλάχιστον με βάση τα τωρινά δεδομένα του χώρου. Αναλυτικά:

• Η ενοποίηση του Σ.Κ. των Κυπρίων στην Ελλάδα, το οποίο βρίσκεται σε φάση ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗΣ. Η Αθήνα λ.χ. παρουσιάζεται να έχει ΤΕΣΣΕΡΑ (τουλάχιστον) Σωματεία στο μεταφοιτητικό χώρο. Η ενοποίηση του Σ.Κ. μπορεί να απαντήσει στους τεχνητούς διαχωρισμούς και στις αδιέξοδες πορείες ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ (συνδικαλιστικών) δρόμων. Η ενοποίηση ωστόσο μπορεί να επιτευχθεί με την αποδοχή από τα ενδιαφερόμενα μέρη ενός άξονα πορείας: ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ φοιτητών ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ, ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ εργαζομένων ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ. Κατάληξη και επιστέγασμα των πιο πάνω η λειτουργία ΜΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ σε Πανελλαδική Κλίμακα. ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ, ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, το τρίπτυχο πάνω στο οποίο η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ του Σ.Κ. μπορεί να βαδίσει με πιθανότητες αυξημένης επιτυχίας.
• Η Ενοποίηση του Σ.Κ. θα είναι το απαραίτητο πρώτο βήμα για να ανοίξει η πόρτα του Συνδικαλισμού στις χιλιάδες των Κυπρίων που για διάφορους λόγους ζουν σήμερα στο «περιθώριο» της συνδικαλιστικής πράξης. Βέβαια το δικό τους περιθώριο δεν είναι τυχαία ή στιγμιαία επιλογή. Είναι σε πολλές περιπτώσεις μια κίνηση φυγής ή και καταγγελιών για όλα εκείνα που συμβαίνουν εντός των συνδικαλιστικών τειχών. Και κυρίως είναι πράξη διαμαρτυρίας προς εκείνες τις προτάσεις που θέλουν μετατροπή του Σ.Κ. σε χώρο στενοκομματικής αντιπαράθεσης, σε χώρους όπου η καταμέτρηση των κομματικών δυνάμεων είναι η πρώτη έγνοια, σε χώρους κομματικής γυμναστικής.
  Η απάντηση στη στενοκομματική λογική είναι ανάγκη πρώτου μεγέθους. Είναι γι’ αυτό που η πρόταση περί ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ του Σ.Κ. απέναντι στο (όποιο) ΚΟΜΜΑ μπορεί να γίνει μια ριζοσπαστική επιλογή με άμεσες και ορατές τις συνέπειες της. Οι πόρτες του Συνδικαλισμού θα ανοίξουν σε κόσμο που έχει και κλίσεις και ενδιαφέροντα και προτάσεις. Τότε – ίσως – πολλοί εκπλαγούν. Το Σ.Κ. θα μπει σε δρόμους ακμής και θα μαζικοποιηθεί πραγματικά. Το (όποιο) Κόμμα θα χάσει ίσως κάποια προνόμια, μα ο κερδισμένος – πράγμα οξύμωρο; – θα είναι ο ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ  ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ.
•  Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ και Η ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του Σ.Κ. θα αποτελέσουν το στέρεο βάθρο, πάνω στο οποίο θα βαδίσει η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ των πολιτικοσυνδικαλιστικών απόψεων. Όλων, χωρίς αποκλεισμούς ή διακρίσεις. Το σημερινό είδος του Συνδικαλισμού όπου «εμείς και ο εαυτός μας» κάνουμε διάλογο στο «δικό» μας Σωματείο μπορεί να βοηθά στη διατήρηση του Συνδικαλιστικού μας «είδους», μα δύσκολα κρύβει το πρόσωπο του φόβου: Όποιος έχει εμπιστοσύνη στις δικές του απόψεις, επιδιώκει το ΔΙΑΛΟΓΟ, θέτει τις σκέψεις του στην ΚΡΙΤΙΚΗ των άλλων, δέχεται σε κάθε επίπεδο πως ΟΛΕΣ οι τάσεις δικαιούνται να υπάρχουν και πως η αρχή της πλειοψηφίας είναι απαραβίαστη. Άρα και εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για μια ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ του Σ.Κ. των Κυπρίων στην Ελλάδα.
  Ο Διάλογος, η σύγκρουση των απόψεων, η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ, η απάντηση στη στασιμότητα του σήμερα. Έτσι ή κάπως έτσι οι θεατές των εξελίξεων (οι πολίτες της σημερινής αδράνειας) μπορεί να γίνουν αύριο οι πρωταγωνιστές ενός αναγεννημένου συνδικαλιστικού οράματος. Με τους ίδιους στο προσκήνιο. Με τα κόμματα σε φάση επαναπροσδιορισμού του ρόλου και της αποστολής τους…
• Η δημιουργία κλίματος ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ανάμεσα σε παρατάξεις με ανόμοιες πολιτικές φιλοδοξίες. Συνεργασία με βάση την αρχή ότι ο Συνδικαλισμός δεν είναι ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ. Να λειτουργούν συνδικαλιστικές κινήσεις και όχι πολιτικά κόμματα.

Στο συνδικαλιστικό χώρο η αρχή της συνεργασίας θα ενδυναμώσει την αποτελεσματικότητα και τη φερεγγυότητα του συνδικαλιστικού  αγαθού. Θα ρίξει ποσότητες νερού στο κρασί του «παραταξιακού πατριωτισμού». Θα ενδυναμώσει τις τάσεις εκείνες που θεωρούν πως και οι ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ είναι μέσα στη συνδικαλιστική πρακτική. Να επιδιώκει ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ γνωρίζοντας πως, όσο περισσότεροι στηρίζουν μια προσπάθεια, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται ολοένα οι πιθανότητες επιτυχίας στην τελική ώρα.

Αυτή η νέα προσέγγιση  κι αν ακόμα δεν μπορεί να γίνει πράξη με γρήγορους ρυθμούς είναι πάντως μια πρόταση που συνειδητά θα αποδυναμώσει τις θεωρίες εκείνες που βλέπουν την Συνεργασία ισοδύναμη με «προδοσία» της καθαρότητας της «συνδικαλιστικής ιδεολογίας». Και βέβαια Συνεργασία δεν σημαίνει ισοπέδωση των όποιων διαφορών. Συνεργαζόμαστε σε ότι συμφωνούμε, διαφωνούμε σε ότι διαφωνούμε…

Το Σ.Κ. των Κυπρίων στην Ελλάδα, θα υποστήριζε κανείς πως αντιμετωπίζει σε ορισμένα επίπεδα τις αναγκαίες – ίσως – παιδικές του ασθένειες. Αν και ήδη διανύει το 13ο έτος της ηλικίας του (αν δεχτούμε το 1974 ως συμβατική χρονολογία έναρξης της δράσης του σε πανελλήνια ένταση).

Τα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζει κυρίως επικεντρώνονται στα εξής τρία:

(1) Θέμα «Φιλοσοφικής προσέγγισης» του θέματος: Επειδή διάφοροι κομματικοί σχηματισμοί εκτιμούν πως δημιουργία ΣΗΜΕΡΑ της Ομοσπονδίας δεν προσφέρεται σε κομματικό (αποκλειστικά) έλεγχο, τότε καλύτερα ας το αναβάλουμε!
Προβάλλεται και εδώ η πασίγνωστη εκείνη άποψη πως ότι ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ, ας το κάνουμε. Αν δεν ελέγχεται, ας καθυστερήσει, μέχρι που οι συσχετισμοί να είναι πιο ευνοϊκοί…

Το «στίγμα» της υπόθεσης: Μια και φαίνεται πως κανένα κυπριακό κόμμα δεν μπορεί να διασφαλίσει πλειοψηφία ΚΑΤΑ και ΜΕΤΑ τη δημιουργία της Ομοσπονδίας, τότε μπορεί εύκολα να υποθέσει κανένας πως εδώ βρίσκεται και το αίτιο της πολύχρονης καθυστέρησης.

Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί εδώ πως οι διαβουλεύσεις του 86 έφεραν καρπούς . Κι αν ακόμα δεν καταφέρουν να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια είναι σημαντικό να τονιστεί πως το τελευταίο χρονικό διάστημα αναπτύσσεται ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ανάμεσα σ’ όλες σχεδόν τις παρατάξεις με επίκεντρο την Αθήνα. Η συμβολή της Κυπριακής Πρεσβείας προς την κατεύθυνση αυτή φαίνεται πως ήταν παραγωγική.

(2) Πέρα από το «φιλοσοφικό» ζήτημα του ελέγχου της Ομοσπονδίας, υπάρχουν πάντοτε τα γνωστά σημεία τριβής σε πολιτικό – συνδικαλιστικό επίπεδο. Στη Θεσσαλονίκη η ύπαρξη δυο «χωριστών» Σωματείων Εργαζομένων: Η Ένωση Κυπρίων Βορείου Ελλάδας και η Κυπριακή Εστία Βορείου Ελλάδας. Στην Αθήνα  τα ζητήματα γύρω από τη ζωή και τη λειτουργία της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας, τα οποία έχουν οδηγήσει κατά το παρελθόν σε δικαστικές προσφυγές και σε εκκρεμότητα γύρω από τις διαδικασίες εγγραφής, αλλά και την ίδια τη διεξαγωγή των τελευταίων εκλογών στο Σωματείο (1984).

Ασφαλώς η «ομαλοποίηση» της κατάστασης στην ΕΚΕ θα συμβάλει σταδιακά σε μια αλματώδη πρόοδο προς την κατεύθυνση δημιουργίας μιας πολυφωνικής ομοσπονδίας. Στη σημερινή (μετά το 1984) φάση, η νέα Διοίκηση της Ε.Κ.Ε. είναι επιφορτισμένη με επιλογές άμεσης προτεραιότητας. Οι καταστατικές αλλαγές οφείλουν να κινηθούν μια και εδώ βρίσκεται το πιο κρίσιμο σημείο τριβής. Για να επιτραπεί σ’ όλους η απρόσκοπτη συμμετοχή και η δραστηριότητα σε ανοικτές θύρες. Τα γεγονότα του 84 δεν πρέπει να επαναληφθούν.

(3) Το Σ.Κ. των Κυπρίων στην Ελλάδα φέρει την σφραγίδα του «προπατορικού αμαρτήματος» που το χρέωσε το ίδιο το Κυπριακό ΣΚ λειτουργεί εν πολλοίς σαν αντανάκλαση προς την Κυπριακή εμπειρία. Είτε ως λογική της χωρίς άγχος πολυδιάσπασης, είτε ως κομματικό «φέουδο». Ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις ως Σωματείο – Σφραγίδα, φτάνει να καταγράφονται καλά οι εκάστοτε κομματικοί υπολογισμοί – και συσχετισμοί.

Είναι απορίας άξιον πως ακόμα και τώρα, κλαδικά σωματεία Κυπρίων (καθηγητών, ή γιατρών), έχουν ανοίξει τα γραφεία τους, αλλά έχουν κλείσει έξω από την πόρτα τους τη δυναμική που προσδίδει στο Σ.Κ. η ενότητα και η μαζικοποίησή του.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Στην όλη προβληματική του θέματος, οι απόψεις δεν συμπίπτουν ακόμα. Διάφορες θεωρήσεις υπάρχουν – κι είναι επόμενο. Άλλωστε δεν περίμενε κανείς το αντίθετο. Ωστόσο όλοι φαίνεται να συμφωνούν σε κάτι: Τώρα είναι η πιο ώριμη ώρα για να μπει το θέμα επί τάπητος. Και έτσι γίνεται.

Τουλάχιστον ξεκίνησε η πορεία. Στην όλη αυτή διαδικασία και προβλήματα θα υπάρξουν και καθυστερήσεις. Κι είναι προτιμότερη μια μικρή καθυστέρηση, παρά ένας «πρόωρος τοκετός». Στο γενικό επίπεδο, κάθε Σωματείο που θέλει να μετέχει στις διαδικασίες της Ομοσπονδίας θα πρέπει ενδεχομένως να έχει κατοχυρωμένες κάποιες «κοινές ελάχιστες» διαδικασίες έτσι που η συμμετοχή του να είναι από κάθε άποψη μη αμφισβητήσιμη.

Ένα ενδεικτικό σημείο: Σε κάθε σωματείο μπορεί να καθιερωθεί ως σύστημα εκλογών το σύστημα της Απλής Αναλογικής. Μια και στο όλο οικοδόμημα της Ομοσπονδίας θα υπάρχουν τάσεις και φωνές διαφορετικές, το σύστημα της απλής αναλογικής και θα τις κατοχυρώνει και θα εξασφαλίζει σ’ αυτές δίκαιη εκπροσώπηση.

Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί πως τα «σημεία τριβής» (Αθήνα) δεν θα πρέπει να είναι στο τωρινό στάδιο και σημεία αναστολής της προσπάθειας.

Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Σ’ αυτό το προπαρασκευαστικό στάδιο μπορούν όλοι – έστω και ανισότιμα – να κάνουν τις προτάσεις τους. Ενδεχομένως να γίνουν και κάποιες εισηγήσεις που θα κατοχυρώνουν ένα συγκεκριμένο πλάνο λειτουργίας:

Πλήρης ανάπτυξη της συμμετοχής κάθε Σωματείου στην Ομοσπονδία επέρχεται με την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως καθολικού συστήματος εκπροσώπησης σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό επίπεδο – Ελλάδα. Και βέβαια στο τριτοβάθμιο, Παγκόσμια Συνομοσπονδία Αποδήμων Κυπρίων – Κύπρος.

Αυτή  η διαδικασία θα προσδώσει μια χωρίς προστριβές και αμφισβητήσεις εικόνα λειτουργίας, έτσι ώστε κάθε Σωματείο να κρατεί ανά χείρας το κλειδί της ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΣ στο εσωτερικό του.

Ίσως όλα αυτά για κάποιους άλλους να φαντάζουν σαν είδη συνδικαλιστικής πολυτέλειας. Για τους Κύπριους όμως, για την Κύπρο ειδικά, το ζήτημα μένει και περιμένει. Σήμερα μπορούν να γίνουν βήματα προς τα εμπρός.

Είναι κι αυτά ένα κίνημα προσφοράς. Για ότι πιο πολύτιμο έχουμε στην καρδιά μας: Την Κύπρο και το Λαό της.

Άρθρο στην εφημερίδα ο Φιλελεύθερος, 21-1-1987