Η Παγκοσμιοποίηση και εμείς

Είναι βαθιά πεποίθηση πολλών συματριωτών μας πως για ότι δεν πάει καλά στην οικομική μας δραστηριότητα ευθύνεται η παγκοσμιοποίηση. Έτσι με την πέποίθηση ότι βρήκαμε τον ένοχο, τον καταγγέλλουμε με πάθος και ολοκληρώνουμε τον αγώνα μας κατά των δυνάμεων του κακού. Η προσπάθεια να αναλύσουμε τα πραγματικά δεδομένα είναι εκείνη που δημιουργεί μια καλύτερη εικόνα απέναντι στα πράγματα. Μας βοηθά να αποφύγουμε την παγίδευση σε μια συζήτηση χωρίς αρχή και τέλος.

Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί φοβίες, πραγματικές ή και φανταστικές. Είναι βέβαιο ότι οι ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς πιέζουν την παγκόσμια αγορά, είναι ένα πρόβλημα για τους πολλούς και ως τέτοιο χρειάζεται πλανητική συμμαχία και συνεργασία για τον περιορισμό την αρνητικών επιπτώσεων από τη δράση τους. Δεν χωράει αμφιβολία ότι στις προηγμένες βιομηχανικά χώρες της δύσης σχηματοποιήθηκε η προηγμένη τεχνολογία. Η επόχή του ηλεκτρονικού υπολογιστή δεν μπορούσε να προκύψει στη Γκάνα ή το Περού. Αυτό που μετράει σήμερα είναι πως αυτό το εργαλείο της επαναστάσης στο χώρο της επικοινωνίας και του εμπορίου μπορεί να το αξιοιήσει και η Γκάνα και το Περού. Οι δημιουργοί της εποχής του internet μπορεί να «ηττηθούν» από το δημιούργημά τους. Η παγκόσμια εμπορική του εκμετάλλευση δίνει σήμερα την ευκαιρία σε χώρες όπως οι Ινδίες, η Μαλαισία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία να μπουν στο παιχνίδι με ηγετικούς ρόλους. Συνεπώς το ζήτημα είναι πολύ συγκεκριμένο: η καταγγελία δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Είτε αποκτάς το δημιούργημα και συμμετέχεις στο παιχνίδι, είτε μένεις πίσω επειδή οι άλλοι αποφασίζουν διαφορετικά. Η καταγγελία γύρω από τις επιπτώσεις της ανοικτής αγοράς είναι η «λύση» που ταιριάζει στις συντηρητικές και κλειστοφοβικές πολιτικές. Η επεξεργασία εφικτών προτάσεων είναι η η λύση που ταιριάζει στις δυνάμεις με προοδευτική κατεύθυνση. Σήμερα είναι ανέφικτη κάθε πρόταση με εθνικά χαρακτηριστικά. Χρειάζονται προτάσεις με υπερεθνικά χαρακτηριστικά και ο χώρος της ΕΕ προσφέρει αυτό τη δυνατότητα. Υπάρχουν δυνατότητες στους τομείς της φορολογίας, στις πολιτικές απέναντι στις χώρες του «Τρίτου Κόσμου», στην άσκηση συλλογικής, ευρωπαϊκής πολιτικής πίεσης που θα φέρει στοχευμένα αποτελέσματα.

Η οικονομία της γνώσης αποτελεί το κλειδί της αναπτυξιακής προσπάθειας για κάθε χώρα, συνεπώς η Κύπρος έχει την ευθύνη να συντονίσει τις προσπάθειές της προς την κατεύθυνση αυτή. Να ανταγωνιστεί τις άλλες χώρες από θέση ισχύος. Για να το πετύχει χρειάζεται μια σειρά από πολιτικές δράσεις στο χώρο της επιχειρηματικής/οικονομικής ανάπτυξης, της παιδείας, της έρευνας, της τεχνολογίας, της καινοτομίας. Είναι επιτακτική ανάγκη για την Κύπρο να μπει με πιο γρήγορους ρυθμούς στο δρόμο της νέας οικονομίας με παράλληλες υπερεθνικές προσπάθειες για περιορισμό των αρνητικών επιπτώσεων από την παγκόσμια κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς.