Η παρέλαση και τα “ασήμαντα”

Η παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου για να εορταστεί η επέτειος της Ανεξαρτησίας της Κύπρου απέδειξε για μιαν ακόμα φορά την πολιτική σύγχυση που παρατηρείται ενίοτε στην πατρίδα μας. Κάθε προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να δει τις αντιφάσεις που κυοφορεί αυτή η νοοτροπία στις επετειακές εκδηλώσεις. Ακούσαμε τις μεγάλες διακηρύξεις και τα μεγάλα λόγια να βρίσκονται σε αναστιστοιχία με τις κεντρικές επιδιώξεις της εκλεγμένης πολιτικής ηγεσίας, μια ρητορία που βασίζεται σε αδυναμία κατανόησης της συγκυρίας, σε υπερβολές. Κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει ότι «αυτά συμβαίνουν στις ένοπλες δυνάμεις, μια τέτοια διάθεση ανεβάζει το ηθικό». Αυτό μερικώς είναι βάσιμο. Αλλά από αυτό μέχρι τις περιγραφές για «επιθετική διάταξη» της ΕΦ, ή μέχρι (κυρίως) την πλήρη αγνόηση της κεντρικής κατεύθυνσης της πολιτικής ηγεσίας στην περιγραφή της παρέλασης στο κυπριακό, η απόσταση είναι μεγάλη.

Η Εθνική Φρουρά επιτελεί ένα σημαντικό ρόλο στην κυπριακή υπόθεση, οι δυνάμεις και οι δυνατότητες για την πρόοδό της είναι μια σοβαρή υπόθεση. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά του εξηγήθηκε δημοσίως από τον πιο αρμόδιο, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη ο οποίος, με το τέλος της παρέλασης, μεταξύ άλλων είπε: «εύχομαι ότι καλύτερο σε όλο τον κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Θα ήταν παράλειψη, βεβαίως, αν δεν συνέχαιρα την άψογη παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, σε αμυντική διάταξη και όχι σε επιθετική διατεταγμένη, προκειμένου μέσα από τη διπλωματία, αλλά και στο ενδεχόμενο κινδύνου, απευκταίου και οπωσδήποτε ενός κινδύνου που ουδέποτε και ουδείς θα επεδίωκε, να σταθούν να υπεραμυνθούν της Κυπριακής Δημοκρατίας, του κυπριακού κράτους, όπως έπραξαν και στο παρελθόν».

Η πολιτική ηγεσία, έχοντας τη λαϊκή εντολή να λαμβάνει αποφάσεις, λέει: α. αμυντική διάταξη και «όχι σε επιθετική διατεταγμένη διάταξη», β. υπεράσπιση του κυπριακού κράτους από «ενδεχόμενο κίνδυνο», και, γ. αξιοποίηση της διπλωματίας για την επίλυση στο κυπριακό.

Οι υπερβολές δεν ωφελούν. Χρειάζεται να είμαστε πιο σωστοί απέναντι στον εαυτό μας, σε συμφωνία με τις κεντρικές επιδιώξεις που η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχει επιλέξει να ακολουθήσουμε. Ίσως, κάποιος να θεωρήσει ότι «αυτά δεν είναι σημαντικά, δεν πειράζει, λίγη υπερβολή δεν βλάπτει» Η απάντηση σε αυτό το καλόπιστο σχόλιο είναι απλή: κάθε ζήτημα, μικρό ή μεγάλο έχει την αξία του. Τίποτα δεν είναι αμελητέο, τίποτα δεν μπορούμε να αγνοούμε λέγοντας «ασήμαντο είναι, ας το να πάει». Η κατάρρευση της οικονομίας της Κύπρου βασίστηκε και σε έναν «ασήμαντο» λόγο που απεδείχθη τόσο «σημαντικός»: στη σιωπή και στη συγκάλυψη μικρών ζητημάτων που είχαν την ειδική σημασία τους! Όσοι μπορούσαν να βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε έγκαιρα στρεβλώσεις και κενά, απέφευγαν να μιλήσουν, έτσι η κρίση άνθισε και το τσουνάμι μεγάλωσε.

Τα απλά και τα σύνθετα πράγματα έχουν τη σημασία τους. Κάθε τι που κάνουμε έχει τη σημασία του, κάθε τι που παραλείπουμε, επίσης. Συνολικά μετρούν ως προς το πού θέλουμε να οδηγήσουμε την πατρίδα μας στα χρόνια που έρχονται!