Η Συνωμοσία της διγλωσσίας.

Μπορεί κανείς με σχετική ευκολία να διαγνώσει ότι ανάμεσα στην ε/κ κοινωνία υπάρχει μια συμπαγής τάση που επιθυμεί τη μη λύση στο κυπριακό. Απορρίπτει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για ομοσπονδιακή λύση και προτιμά τη «λύση» του τύπου να μείνουμε όπως είμαστε. Δεν διαθέτει-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- τη δύναμη να το πει δημόσια, γι’ αυτό και επέλεξε την πολιτική διγλωσσία: προβάλλει μια ουτοπική, ιδανική για τους ε/κ λύση, περίπου να επιστρέψουμε σε μια βελτιωμένη Ζυρίχη. Επειδή αυτή δεν βρίσκει απήχηση στο διεθνές πεδίο, η τάση αυτή στην πράξη επιστρέφει στην πραγματική της προσέγγιση. Μένει στην ιδανική λύση και εφόσον αυτή δεν γίνεται αποδεκτή, τότε προτιμά το «όπως είμαστε». Η συνέχεια είναι πολύ ενδιαφέρουσα: δεν μένει στην άποψή της, αλλά επιχειρεί να καταστρέψει, να ακυρώσει, να οδηγήσει σε αποτυχία τη σημερινή προσπάθεια που επιχειρούν οι Χριστόφιας-Ταλάτ. Δεν περιμένει, δεν κάνει λίγη υπομονή μέχρι την ολοκλήρωση του κύκλου. Πίσω από τη διγλωσσία αυτή, βρίσκεται η επιθυμία για διατήρηση του σημερινού status quo γιατί τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν εδώ και δεκαετίες αναπτύξει τη δική τους λογική, προτιμούν τη συντήρηση μιας κατάστασης πραγμάτων που πιστεύουν ότι προωθεί τα οικονομικά κεκτημένα τους. Πάνω σε αυτή την πίστη επιχειρούν να διαμορφώσουν μια λαϊκή βάση, ένα τμήμα πολιτών που εν ονόματι της ιδανικής λύσης, να παραμείνει δίπλα στο μέρος εκείνων των δυνάμεων του οικονομικού κατεστημένου που συνειδητά θέλει διχοτόμηση. Αυτή η προσπάθεια παίρνει διαρκώς και πιο επιθετικές θέσεις: από την άρνηση του ρόλου του ΟΗΕ στο κυπριακό μέχρι την επιθετική ρητορεία, από την διαρκή πίεση στον διαπραγματευτή της ε/κ πλευράς μέχρι την συστηματική διαστρέβλωση θέσεων της ε/κ πλευράς ή εγγράφων του ΟΗΕ. Πίσω από την κατασκευασμένη θεωρία συνομωσίας (ότι η Κύπρος έπεσε ή είναι θύμα ξένων εχθρών), βρίσκεται η προσπάθεια να προσελκύσουν πολίτες που πιθανό να προσέξουν περισσότερο αυτή την συνθηματολογία. Κανένας κράτος-μέλος της ΕΕ δεν βρίσκεται υπό διωγμό: κάθε κράτος δημιουργεί ή αποτυχαίνει ανάλογα με τις ικανότητες της πολιτικής του ηγεσίας να δημιουργήσει πλειοψηφίες υπέρ του, να μένει θεατής ή να κινητοποιήσει την ΕΕ για να επιτύχει μεγάλους ευρωπαϊκούς στόχους. Γι’ αυτό είμαστε μέλη: για να προωθούμε τις δικές μας υποθέσεις μέσα σε ένα πλαίσιο ανάπτυξης κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων. Αλληλεγγύη, ούριος άνεμος υπάρχει μόνο σε πλοία που γνωρίζουν τον προορισμό τους…