Η Συρία σε μετάβαση

Η άρνηση Ρωσίας και Κίνας να ψηφίσουν στο ΣΑ του ΟΗΕ μέτρα κατά του καθεστώτος Άσσαντ στη Συρία, περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην αραβική αυτή χώρα. Είναι ολοφάνερο ότι ο μπααθικός αυταρχισμός είναι μια ακόμα αντιδημοκρατική εκδοχή διακυβέρνησης στην εποχή μας. Οι διαδηλώσεις χιλιάδων πολιτών είναι χρήσιμες, είναι σημαντικές μέχρι να αλλάξει σελίδα η Συρία και στη θέση της να έρθει ο πολυκομματισμός, οι ελεύθερες εκλογές, η ελευθερία της έκφρασης. Η διεθνής πίεση για να τερματιστεί η εξουσία του ενός στη Συρία είναι ένα ώριμο αίτημα.

Οι διπλωματικές πιέσεις σε διάφορα επίπεδα είναι αναγκαίες και η ΕΕ μπορεί να κάνει περισσότερα στην κατεύθυνση της πίεσης ώστε ο Άσσαντ να υποβάλει την παραίτησή του. Η στάση Ρωσίας και Κίνας δείχνει ότι η αντίληψή τους παραμένει ριζωμένη σε παρωχημένες καταστάσεις, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν βοηθά παρά στη διαιώνιση μιας θνησιγενούς κατάστασης πραγμάτων. Βοηθούν –χωρίς επαρκή εξήγηση- ένα καθεστώς με σαφή ημερομηνία λήξης.

Στην Κύπρο, δυστυχώς, το συριακό ζήτημα -δηλαδή η μετάβαση από τον απολυταρχισμό στην πολυφωνία- δεν φαίνεται να αποτελεί γεγονός άξιο λόγου στη δημόσια σφαίρα. Μια χώρα πολύ δίπλα μας, θα μπορούσε να ήταν προδήλως στην κυπριακή δημόσια ατζέντα. Αν η στάση αυτή αφορά πιθανές επιπτώσεις στο κυπριακό, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μια συζήτησης της Κύπρου με την ΕΕ, ώστε το πλάτος της ΕΕ να καλύψει πιθανές αρνητικές κινήσεις της Δαμασκού. Είναι άξιον υπογράμμισης ότι η Τουρκία συμμετέχει στις διεθνείς διπλωματικές προσπάθειες για την αλλαγή στη Συρία και αυτό προσθέτει πόντους στην διπλωματική μηχανή της. Ήδη ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μ. Σουλτς εξέφρασε την ικανοποίησή του για τις τουρκικές δραστηριότητες.

Η «αραβική άνοιξη» έχει νόημα ως μια συνεχής προσπάθεια, βήμα-βήμα για να κλείσει ο φαύλος κύκλος του αυταρχισμού στον αραβικό κόσμο. Στο συριακό ζήτημα η καθαρή λύση είναι η δημοκρατική λύση