Η «Τέχνη» του Μιθριδάτη

Κλείνουμε ένα χρόνο χωρίς συνομιλίες στο κυπριακό. Το τελευταίο διάστημα βγαίνουν στην επιφάνεια πρωτοβουλίες οι οποίες επιβαρύνουν το ήδη χαμηλό επίπεδο επαφής ανάμεσα στις δύο κοινότητες.

Πρώτη: οργανωμένη προσπάθεια να μην ανοίξει σημείο διέλευσης στη Δερύνεια γιατί θα «πληγεί» ο τουρισμός στην Αγία Νάπα. Ο Π.  Πέτρου, πρόεδρος της διοίκησης της τουριστικής, εμπορικής και βιομηχανικής κοινότητας της Αμμοχώστου, «εξέφρασε την ανησυχία του για επισκέψεις τουριστών στο βορρά μέσω του σημείου διέλευσης στη Δερύνεια που είναι τόσο κοντά στα τουριστικά ζεστά σημεία της Αγίας Νάπας και του Πρωταρά…» ( Cyprus Mail 18/5)».

2. Δεύτερη: η Έφορος Αρχαιοτήτων με τη στήριξη μηχανισμού στο Υπουργείο Εξωτερικών αποστέλλει στις 4 Ιουνίου στις πρεσβείες ρηματική διακοίνωση αναφορικά με την «παράνομη χρήση μνημείων στις κατεχόμενες περιοχές…ενημερώνει όλες τις διπλωματικές αποστολές αλλά και τους διεθνείς οργανισμούς ότι όλα τα μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι στις κατεχόμενες περιοχές είναι κλειστοί και, άρα, όχι ανοιχτοί σε επισκέπτες». (εφ/δα Πολίτης, 9/6)

 

3.  Εγκύκλιος του Τμήματος Τελωνείων λέει τα εξής: «Το Τμήμα Τελωνείων…σε περίπτωση εντοπισμού υποθέσεων παράνομης μεταφοράς πετρελαιοειδών και καυσίμων από τις κατεχόμενες περιοχές, ανεξάρτητα αν βρίσκονται σε ξεχωριστά δοχεία (αυτοτελώς μεταφερόμενα), ή στη δεξαμενή καυσίμων (ντεπόζιτο) του ίδιου μεταφορικού μέσου, αυτά θα κατάσχονται και οι εμπλεκόμενοι θα υπόκεινται στις ποινές που προβλέπονται από τους πιο πάνω νόμους» (εφ/δα Πολίτης 28/6). Σημειώνω ότι επ’ αυτού του σημείου ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Π. Προδρόμου δήλωσε ότι «τυχόν έλεγχοι (για τα καύσιμα) θα αφορούν μόνο στην αποτροπή της παράνομης εμπορίας».

 

Στην άσκηση πολιτικής για το κυπριακό ασφαλώς η διαχείρηση της ουσίας των πραγμάτων παίζει τον κύριο ρόλο (τερματισμός της κατοχής, ασφάλεια, ελευθερίες, εδαφικό κλπ). Σημαντικό, ωστόσο, ρόλο παίζουν οι εντυπώσεις, οι εικόνες, η διαχείριση που παράγουν οι συμβολισμοί στην καθημερινή άσκηση της πολιτικής. Συνεπώς έχει μεγάλη σημασία το μήνυμα που στέλλει κάθε κοινότητα στην άλλη, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις της.

Έτσι:

Τι μήνυμα στέλλουν οι πρωτοβουλίες για τις αρχαιότητες και τα καύσιμα 15 χρόνια μετά τη διάνοιξη σημείων διέλευσης; Τι μήνυμα στέλλει η πρωτοβουλία να μην ανοίξει σημείο διέλευσης στη Δερύνεια πέντε χρόνια μετά την απόφαση σε επίπεδο κορυφής για τη διάνοιξή του;

Τι μήνυμα στέλλουν οι πιο πάνω πρωτοβουλίες στη διεθνή κοινότητα, ειδικότερα σε όσους είναι παίκτες στη διαδικασία επίλυσης; Τι καταλαβαίνει η ΕΕ, ο ΟΗΕ και άλλοι παράγοντες που δείχνουν ενδιαφέρον για την ουσία του κυπριακού;

Ποιος κερδίζει, ποιος χάνει; Κερδίζουν έδαφος οι απορίες και τα ερωτηματικά. Χάνουν έδαφος οι αναγκαίες συμμαχίες και η απολύτως χρήσιμη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Τι μήνυμα στέλλουν οι πιο πάνω πρωτοβουλίες στην τ/κ κοινότητα; Ποιος κερδίζει, ποιος χάνει; Κερδίζουν οι δυνάμεις που έχουν ως πρότυπό τους τον  Ρ. Ντενκτάς. Χάνουν οι δυνάμεις που ενδιαφέρονται για την επίλυση όπως εκφράζονται από τον Μ. Ακιντζί.

Θυμίζω ότι η προηγούμενη τ/κ διοίκηση υπό τον ηγέτη του ΚΕΕ Χ. Οζκιουργκούν επέβαλε δασμούς σε προϊόντα που είχαν ως προορισμό τούς εγκλωβισμένους στην Καρπασία. Η διάδοχη διοίκηση υπό τον νυν ηγέτη του ΡΤΚ, τον Τ. Ερχουρμάν, την ακύρωσε.

Μερικοί αποδίδουν τις πιο πάνω πρωτοβουλίες σε μια προσπάθεια υπεράσπισης της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι πρωτοβουλίες αυτές πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Πρακτικά την μικραίνουν γιατί βαθαίνουν το κλίμα δυσπιστίας, προσθέτουν νέες ποσότητες αποξένωσης ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Στο όνομα της υπεράσπισης της Κυπριακής Δημοκρατίας προσθέτουν νέα τείχη στα ήδη υπάρχοντα: την κατοχή, τη διαίρεση, την  αμφιβολία για το μέλλον.

Οι πρωτοβουλίες που προσθέτουν νέα εμπόδια στην επικοινωνία ανάμεσα στις δύο κοινότητες, ή που περιπλέκουν την εφαρμογή του κανονισμού της «Πράσινης Γραμμής» οδηγούν στο δικό τους επίπεδο στη σταδιακή αφομοίωση της επιλογής του Μιθριδάτη -πίνοντας σταγόνες από δηλητήριο πίστευε ότι ο οργανισμός του θα αποκτήσει ανοσία απέναντι σε κάθε απόπειρα δηλητηρίασής του. Το τέλος ήρθε, έστω αργότερα, με άλλο τρόπο.

Η ευθύνη για να μην έχουμε το τύχη του Μιθριδάτη, πέφτει στους ώμους του προέδρου και των δυνάμεων που ενδιαφέρονται για την επίλυση, καθώς το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τα ερωτήματα σχετικά με το ποια πρέπει να είναι η σωστή πολιτική στο κυπριακό. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος κρίνει ότι «όσοι είναι κάτω των πενήντα ετών δεν πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί βιώσιμη λύση ομοσπονδίας στο Κυπριακό και θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών» (εφ/δα «Πολίτης», 28/11/17).

Η στρατηγική της περιχαράκωσης στο κέλυφος της ε/κ «καθαρότητας», οδηγεί στην μακρόσυρτη ήττα. Λοιπόν, πατριωτική πολιτική δεν είναι να συναντήσουμε την πολιτική Ντενκτάς με διαφορετικά μέσα. Οι δισταγμοί, οι ταλαντεύσεις, το διαρκές παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, η διαχρονική και εφ’ όλης της ύλης αυτοδικαίωση της ε/κ ηγεσίας, οδηγούν με αποφασιστικά βήματα στη συνάντηση με το αδιανόητο- σταδιακή διολίσθηση στην ιδέα των «δύο κρατών», ουσιαστικά εκχώρηση του 37% της κατεχόμενης Κύπρου στην Τουρκία.

Είναι ευθύνη μας να αλλάξουμε τα πράγματα. Να μην αφήσουμε την «ανυποχώρητη» στάση στα μικρά (λ.χ. καύσιμα) να κρύβει τη σιωπή και την απουσία στα μεγάλα ( λ.χ. στασιμότητα, μη συνομιλίες). Το επόμενο χρονικό διάστημα έχει ειδικό βάρος για όλους. Αν το επιδιώξουμε, μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Με πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα. Με αξιοποίηση της ισχύος από τη συμμετοχή μας στην ΕΕ. Με αξιοποίηση του πλαισίου Γκουτέρες, ως της μεγάλης ευκαιρίας να συναντήσουμε την κανονική Κύπρο.

Λάρκος Λάρκου