Η βία στα γήπεδα και η πολιτεία.

Πάμε σαν άλλοτε; Μάλλον αυτό λένε τα στοιχεία. Μετά τα θλιβερά επεισόδια στον ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στον ΑΠΟΕΛ και την ΟΜΟΝΟΙΑ στις 10 Μαίου, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Λ. Λουκά δήλωσε ότι «τα χθεσινά γεγονότα επιτάσσουν τάχιστα την εφαρμογή των προνοιών του περί της Αντιμετώπισης της Βίας, της Ανάρμοστης Συμπεριφοράς και Συναφών Αδικημάτων στους Αθλητικούς Χώρους. Πρέπει να συμμορφωθούν όλοι, πολιτεία, πιο πολύ τα σωματεία, η ΚΟΠ. Πρέπει να ξεκινήσουμε να εφαρμόζουμε επιτέλους αυτό το νόμο έτσι ώστε να μπει μια τάξη».

Όλα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα έχει ποικίλες διαστάσεις, αφορά θέματα παιδείας, κοινωνικής βίας που μεταφέρεται εντός των γηπέδων, οπαδικής βίας, κάποτε και συγκρούσεις με γεωγραφικά χαρακτηριστικά. Το εντός των γηπέδων ζήτημα της βίας όπως αυτό στον αγώνα ΑΠΟΕΛ-ΟΜΟΝΟΙΑ, εξακολουθεί να βασανίζει τον κυπριακό αθλητισμό για δεκαετίες. Γίνονται επεισόδια, ακολουθούν οι καταδίκες από την πολιτεία και τα σωματεία και μετά σιωπή… μέχρι τα επόμενα. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης στις 11 Μαίου δήλωσε επί του συγκεκριμένου ότι «πρέπει να συνεργαστούμε όλοι για να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο, δεν πρέπει να ληφθούν μόνο κατασταλτικά μέτρα εκ μέρους της Αστυνομίας αλλά και προληπτικά μέτρα, τα οποία δυστυχώς δεν εξαρτώνται μόνο από την Αστυνομία, αλλά από όλους τους φορείς και παράγοντες, σωματεία, αθλητικές ομοσπονδίες». Έφερε δε ως παράδειγμα «την αρίθμηση των θέσεων, τα εσωτερικά κυκλώματα και η έκδοση αθλητικής ταυτότητας είναι μέτρα τα οποία μολονότι προβλέπονται από τη νομοθεσία, εντούτοις κανένας δεν τα έχει εφαρμόσει».

Μέσα από τις δηλώσεις αυτές αναδεικνύεται το πραγματικό πρόβλημα σε σχέση με τη βία στους αθλητικούς χώρους. Εάν ο νόμος προβλέπει αυτά, και εάν αυτά δεν εφαρμόζονται τότε, είναι η πολιτεία που είχε και έχει την ευθύνη να προβλέψει την εποπτεία, τα χρονοδιαγράμματα και τις τυχόν κυρώσεις για όσα σωματεία δεν εφαρμόζουν τις πρόνοιες του νόμου. Εάν λ.χ. ένα σωματείο δεν εφαρμόζει την πρόνοια περί αρίθμησης θέσεων ή τοποθέτησης εσωτερικών κυκλωμάτων, πώς συμμετέχει στις αθλητικές διοργανώσεις έτσι χωρίς να τρέχει τίποτα; Ποιο χρονοδιάγραμμα ακολούθησε; Ποιος ελέγχει το ρυθμό υλοποίησης ψηφισμένων νόμων; Ποιος εκ του νόμου είναι ο «συντονιστής» για τους φορείς που εμπλέκονται στην εφαρμογή της νομοθεσίας κατά της βίας στους αθλητικούς χώρους; Είναι, δυστυχώς, μέρος του προβλήματος αυτή η προχειρότητα η οποία με τη σειρά της εκτρέφει τον φαύλο κύκλο της βίας. Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά όταν θυμόμαστε το πρόβλημα σήμερα και το ξεχνάμε την επομένη;