Ισραήλ: το σκηνικό της εσωστρέφειας
Η ΕΕ εξέφρασε την αντίθεσή της στα σχέδια του Ισραήλ να κτίσει νέους οικισμούς στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη μέσω των συμπερασμάτων που υιοθετήθηκαν στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων οι ΥΠΕΞ στις 12 Δεκεμβρίου ζητώντας «άμεσες και ουσιαστικές διαπραγματεύσεις χωρίς προϋποθέσεις, προκειμένου να επιτευχθεί μια βιώσιμη λύση στη Μέση Ανατολή».
Οι ΥΠΕΞ της ΕΕ θεωρούν ότι η απόφαση του Ισραήλ για νέους οικισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, ιδιαίτερα στην περιοχή Ε1 «υπονομεύουν τη βιωσιμότητα ενός παλαιστινιακού κράτους». Κάλεσαν ταυτόχρονα την ηγεσία των Παλαιστινίων «να χρησιμοποιήσει με εποικοδομητικό τρόπο το νέο καθεστώς του παρατηρητή κράτους-μη μέλους στα Ηνωμένα Έθνη και να μην λαμβάνουν μέτρα που θα μπορούσαν να επιδεινώσουν την έλλειψη εμπιστοσύνης με το Ισραήλ», ενώ κατάγγειλαν ως «απαράδεκτες» δηλώσεις των ηγετών της Χαμάς που αρνούνται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ.
Στις 19 Δεκεμβρίου ο Ντανιέλ Ζάιντεμαν, επικεφαλής της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Terrestrial Jerusalem» δήλωσε ότι «ο αναπληρωτής δήμαρχος της Ιερουσαλήμ με ενημέρωσε για την έγκριση των 2.610 κατοικιών στον Γκιβάτ Χαματός», το πρώτο εποικιστικό σχέδιο που εγκρίνεται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ από το 1997 ( ο Φιλελεύθερος, 19/12/12.
Σε λίγες ημέρες οι ισραηλινοί θα πάνε στις κάλπες για πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Τα προγνωστικά ευνοούν τον σημερινό πρωθυπουργό Β. Νετανιάχου καθώς ο σημερινός συνασπισμός φαίνεται να κερδίζει την πλεοψηφία στην Κνεσσέτ. Η αστυνομική έρευνα για σκάνδαλα κατά του ΥΠΕΞ, και στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού, Α. Λίμπερμαν δεν φαίνεται να διαφοροποιεί το σκηνικό. Το δίπολο, όπως έχει σχηματιστεί την τελευταια διετία φαίνεται να ευνοεί τον Β. Νετανιάχου. Οσο η ηγεσία της Χαμάς διατηρεί την τυφλή ρητορική της για μη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ, άλλο τόσο ευνοεί την ισχυρή παρουσία Νετανιάχου, καθώς η αλληλεπίδραση είναι σχεδόν αυτόματη. Δυστυχώς, η απουσία πραγματικών συνομιλών, ευνοεί δύο πόλους που αγωνίζονται σε λάθος κατεύθυνση. Έτσι αδικούνται οι μετριοπαθεί φωνές όπως ο ηγέτης της παλαιστινιακής Φατάχ Α. Αμπάς και ταυτόχρονα οπισθοχωρεί η πιο μετριοπαθής ηγεσία των ισραηλινών που ακολουθεί τα βήματα του Γ. Ράμπιν. Το ίδιο συμβαίνει και με την τυχοδιωκτική πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του Ιράν: απειλεί με πόλεμο το Ισραήλ, άρα στρώνει το χαλί στην εσωστρέφεια των ισραηλινών και στην επιδοκιμασία όσων θεωρούνται ισχυρά χαρτιά για τη σύγκρουση, και όχι όσων θεωρούνται ισχυρά χαρτιά για την ειρηνευτική διαδικασία της επίλυσης του μεσανατολικού.
Το Λικούντ του Β. Νετανιάχου προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Η επιστροφή της Τ. Λίβνι στην πολιτική αρένα δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη ώθηση στην Καντίμα, ενώ το Εργατικό Κόμμα χάνει διαρκώς το ρυθμιστικό του ρόλο, καθώς αγωνίζεται για τη διατήρησή του στην εκλογική σκηνή χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες όπως στα σημαντικά χρόνια των Γ. Ράμπιν και Σ. Πέρεζ- η αποχώρηση Ε. Μπάρακ περνά πρακτικά απαρατήρητη. Η πτώση των Εργατικών και η διάσπασή τους έδωσε ισχύ στο Λικούντ και στην πολιτική της επιβολής. Δεν γεννιούνται κάθε μέρα Γ. Ράμπινς!