Κόντρα για την δωρεάν περίθαλψη των τουρκοκυπρίων
Ένα ακόμα σύμπτωμα ενός καιρού με ακατανόητες προσεγγίσεις. Σύμφωνα με ρεπορτάζ στο ΚΥΠΕ στις 17 Απριλίου 2013 «κατά της αλλαγής στο καθεστώς των τ/κ στα κρατικά νοσηλευτήρια στις ελεύθερες περοχές τάσσονται οι τ/κ δάσκαλοι». Σύμφωνα με το πιο πάνω «ο ΓΓ της συντεχνίας των τ/κ δασκάλων Σενέρ Ελτσίλ είπε ότι η οικονομική κρίση προβάλλεται ως μια δικαιολογία» και πρόσθεσε ότι «η δωρεάν πρόσβαση στο σύστημα υγείας και παιδείας είναι απαραίτητο στοιχείο ενός κράτους». Η κυβέρνηση Τ. Παπαδόπουλου το 2004 θεώρησε ότι η δωρεάν πρόσβαση των τ/κ στα νοσοκομεία που είναι υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα συνιστούσε μια πολιτική ανοίγματος των ε/κ στους τ/κ και ένα δείγμα καλής πρόθεσης στην τ/κ κοινότητα. Εξ αυτού προκύπτουν τα εξής ως κριτικές παρατηρήσεις στο θέμα:
1.Θεωρώ ότι εξαρχής θα έπρεπε να υπάρχει ένα μίνιμουμ ποσό για τους τ/κ, ένα ειδικό τέλος καθώς τα πιστοποιητικά του ψευδοκράτους δεν αναγνωρίζονται. Ένα μίνιμουμ ποσό, κάτι που και οι ε/κ επισκέπτες πληρώνουν κατά τη διαδικασία εισόδου τους στα κρατικά νοσηλευτήρια
2.Η γενικευμένη παροχή συνιστά εν μέρει μια γενικευμένη αδικία. Όλοι δεν μπορούν το ίδιο, συνεπώς το ειδικό τέλος θα μείωνε τις επιπτώσεις από μια γενικευμένη πρακτική.
3.Το μέτρο δεν ήταν ωφέλιμο, αντίθετα, προκάλεσε δυσαρέσκεια σε πολλούς ε/κ, οι οποίοι δυσανασχετούσαν για τον τρόπο της απόλυτης δωρεάν περίθαλψης στους τ/κ, συνεπώς η αρχική ιδέα μάλλον έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα.
4.Σήμερα κάθε τι που θεωρείται «κεκτημένο» δύσκολα ακυρώνεται, γι’ αυτό και οι δηλώσεις Ελτζίλ. Θα ήταν κάτι, μάλλον, απροσδόκητο οι ίδιες οι τ/κ οργανώσεις να ζητήσουν πρώτες τον τερματισμό της πλήρους και γενικευμένης δωρεάν περίθαλψης, ως μια μικρή χειρονομία αλληλεγγύης σε πολλούς ε/κ που υποφέρουν από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην ε/κ κοινωνία αλλά και ως ένα διαφορετικό δείγμα γραφής για την άσκηση της δικαιοσύνης που βασίζεται πάνω σε αμιγώς κοινωνικά κριτήρια!
5.Ατυχώς, αυτά συμβαίνουν όταν λαμβάνονται αποφάσεις χωρίς πλήρη στάθμιση των πραγμάτων, χωρίς ισοζυγισμένο πολιτικό τρόπο. Όταν διαπιστώνεται κάτι που δεν είναι τεκμηριωμένο, ή όταν κάτι δεν αποδεικνύεται με έργα ως αποτελεσματικό, είναι σημαντικό να έχουμε το θάρρος και τις αναγκαίες κεραίες ώστε έγκαιρα να λαμβάνουμε νέες αποφάσεις και να αλλάζουμε ότι έχει αποδειχθεί μη ωφέλιμο.
6.Σήμερα, εκ των πραγμάτων, θα έχουμε διπλή συζήτηση: οι ε/κ ζητούσαν «τέρμα στο δωρεάν», τώρα βρίσκουν μια νέα απόφαση πιο κοντά στο αίτημά τους και οι τ/κ που λένε, μη αλλάξετε τίποτα, είναι «κεκτημένο» και ότι «η δωρεάν πρόσβαση στο σύστημα υγείας και παιδείας είναι απαραίτητο στοιχείο ενός κράτους»!
7.Σε άρθρο μου με τίτλο «Η σιωπή και τα οδοφράγματα» στις 4 Φεβρουαρίου 2007, έγραψα και τα εξής: «πρώτο, χιλιάδες τ/κ εργάζονται στις ελεύθερες περιοχές. Είναι ακατανόητο να εργάζονται χωρίς να πληρώνουν πουθενά και τίποτα. Κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να πληρώνουν ένα ειδικό εφάπαξ ποσό σε ετήσια βάση στην Κυπριακή Δημοκρατία, αντί της σημερινής κατάστασης. Δεύτερο, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που παρέχεται σε τ/κ στα νοσηλευτήρια στις ελεύθερες περιοχές να μπει σε νέα βάση. Κάθε τ/κ να πληρώνει ένα μίνιμουμ ποσό, να πληρώνει με ένα τρόπο στα ταμεία των νοσοκομείων, αντί της σημερινής κατάστασης. Η πολιτική ασκείται με βάση μια ανάλυση η οποία χρειάζεται να υπηρετεί ένα σκοπό. Η σημερινή κατάσταση είναι κατά την κρίση μου ακατανόητη. Αντί να βελτιώνει ένα κλίμα το χειροτερεύει και ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη να αλλάξει κάτι, να διαπιστώσει κάτι και εν τέλει να πάρει αποφάσεις. Θεωρώ ότι σε εξελίξεις που από τη φύση τους είναι «εν κινήσει», χρειάζεται να τις προσαρμόζουμε για να υπηρετούμε μείζονος σημασίας επιδιώξεις».