Κύπρος και Ισπανία
Η παρατήρηση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Α. Ορφανίδη «ότι η δημοσιονομική πορεία της Κύπρου δεν είναι διατηρήσιμη αυτή τη στιγμή, είναι πολύ καλύτερο για όλους να γίνουν διορθωτικές κινήσεις σύντομα» έγινε στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής στις 25 Οκτωβρίου ενόψει της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού. Στο ίδιο πλαίσιο συνέχισε λέγοντας ότι «η κυπριακή οικονομία παρουσιάζει σημάδια ανάκαμψης, δυστυχώς, όμως η ανάκαμψη αυτή δεν είναι ακόμα αρκετή για να περιορίσει σε ουσιαστικό βαθμό την ανεργία που θα παραμείνει μάλλον, δυστυχώς, σε ψηλά επίπεδα τους επόμενους αρκετούς μήνες. Επίσης, έθιξα στην Επιτροπή Οικονομικών τον προβληματισμό ότι οι αυξήσεις των τιμών και ιδιαίτερα η ανοδική απόκλιση του πληθωρισμού στην Κύπρο από τη ζώνη του ευρώ πρέπει να μας προβληματίζει. Κατά την άποψη μου θα πρέπει άμεσα να καταρτιστεί ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης με έμφαση στον περιορισμό των δημοσίων δαπανών».
Η οικονομική προοπτική της Κύπρου είναι πιο κοντά, μάλλον, στην προειδοποιητική αναφορά Α. Ορφανίδη, παρά τις αισιόδοξες δηλώσεις του Χ. Σταυράκη. Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία στις 22 Οκτωβρίου παρατήρησε ότι οι δημόσιες δαπάνες στην Κύπρο το 2009 έφτασαν στο 45.8% του ΑΕΠ, ενώ το 2008 ήταν 42.5%.Με αυτούς τους αριθμούς η άποψη Ορφανίδης ότι «θα πρέπει άμεσα να καταρτιστεί ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης με έμφαση στον περιορισμό των δημοσίων δαπανών» ηχεί ως μια ρεαλιστική έκκληση για όσους θέλουν να δουν την πραγματικότητα όπως αυτή εξελίσσεται με βάση τις στατιστικές της ΕΕ.
Δεν είμαι βέβαιος ότι ο νυν Υπουργός Οικονομικών μπορεί να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγιανσης, αφού σε κάθε του δήλωση βλέπει διαρκώς προόδους και βελτιώσεις. Οι αριθμοί της ΕΣΥ, συν το συνταξιοδοτικό, συν το ΓΕΣΥ δείχνουν το «τριπλό στοίχημα» της κυπριακής οικονομίας στο άμεσο μέλλον. Ένα συνδυασμένο πρόγραμμα σταθεροποίησης και ανάπτυξης, είναι μια αναγκαία πολιτική συνθήκη για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τη σημερινή κρίση. Οι διαρθρωτικές αλλαγές, η πολιτική που θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα από τις ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις, με άλλα λόγια η αντιμετώπιση των ελλειμμάτων δείχνει το δρόμο για να μην φτάσουμε σε περιπέτειες που αντιμετωπίζει σήμερα η Ισπανία.