Κυρώσεις και ακυρώσεις.

Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη Διεύρυνση στις 25 Νοεμβρίου, προκάλεσε τις οργισμένες αντιδράσεις κυπρίων ευρωβουλευτών. Η έκπληξη ήρθε γιατί στο σχέδιο δεν υπήρχε πρόβλεψη για κυρώσεις κατά της Τουρκίας εξαιτίας της άρνησής της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ το ψήφισμα ζήτησε άνοιγμα του κεφαλαίου της Ενέργειας στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Η έκπληξη προκάλεσε καταγγελίες και θυμό. Για τους άλλους. Καμία αναφορά στη μέθοδο ή την προσέγγιση των ιδίων, ή την πιθανή απουσία προεργασίας. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά δείχνει την αυξανόμενη αδυναμία μας να επηρεάσουμε εξελίξεις. Προφανώς η μέθοδος της οργής δεν οδηγεί πουθενά: πρώτο, γιατί το ίδιο σώμα κάποτε ήταν στην πρωτοπορία υπέρ των δικαίων της Κύπρου, δεύτερο, γιατί η Τουρκία έχει αρκετές καχυποψίες στο χώρο αυτό, και τρίτο, γιατί η Κύπρος είναι μέλος για πέντε και μισό χρόνια.

Εκτιμώ ότι το απογοητευτικό σχέδιο ψηφίσματος σχετίζεται ως ένα βαθμό και με τον τρόπο προσέγγισης κυπρίων ευρωβουλευτών. Η πολιτική της καταγγελίας στην οποία επιδιδόμαστε στην Κύπρο δεν φαίνεται να αποδίδει στις Βρυξέλλες. Χρειάζεται αξιοποίηση της κοινοτικής μεθόδου. Η πολιτική που βλέπει το κυπριακό ερήμην του ευρωπαϊκού συμφέροντος, δεν φαίνεται να αποδίδει. Χρειάζεται αξιοποίηση της κοινοτικής μεθόδου. Η πολιτική που δεν βλέπει ευρύτερες ισορροπίες συμφερόντων, δεν φαίνεται να αποδίδει. Χρειάζεται αξιοποίηση της κοινοτικής μεθόδου. Γι΄ αυτό δεν νομίζω ότι τα επόμενα σχέδια θα είναι διαφορετικά αν επιμένουμε στις πρακτικές που προκαλούν την δυσφορία ή την αποχή των εταίρων μας. Η εμπειρία από το προσχέδιο ίσως λειτουργήσει ως κίνητρο για διαφορετικές προσεγγίσεις.