Με όρους Γκουτέρες!

Χωρίς αμφιβολία, ο ΓΓ του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες δεν θα μπορούσε να ήταν πιο σαφής. Ο εκπρόσωπός του στις 23 Σεπτεμβρίου «επανέλαβε τη δέσμευση των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης της διαθεσιμότητας των καλών υπηρεσιών του ΓΓ για να επαναλάβουν οι πλευρές τις συνομιλίες, αμέσως μόλις αυτές δείξουν την ετοιμότητά τους να εμπλακούν εκ νέου. Ο Εκπρόσωπος του ΓΓ αναφερόταν στη δεκάλεπτη συνάντηση του Α. Γκουτέρες με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη  λέγοντας ότι «ο ΓΓ συναντήθηκε με τον κύριο Νίκο Αναστασιάδη, Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Γενικός Γραμματέας χαιρέτισε τη δέσμευση της Κύπρου προς τα Ηνωμένα Έθνη και την υποστήριξη της Κυβέρνησης στις τρέχουσες προσπάθειες για τη μεταρρύθμιση του Οργανισμού. Ο Γενικός Γραμματέας επανέλαβε τη δέσμευση των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης της διαθεσιμότητας των καλών του υπηρεσιών για να επαναλάβουν οι πλευρές τις συνομιλίες αμέσως μόλις αυτές δείξουν την ετοιμότητά τους να επανεμπλακούν».

Η δήλωση ομιλεί αφεαυτής. Η στασιμότητα μπορεί να ξεπεραστεί μόνο εφόσον «οι πλευρές δείξουν την ετοιμότητά τους να επανεμπλακούν σε συνομιλίες». Τι σημαίνει αυτό; Πολύ καθαρά σημαίνει ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ έχοντας προσωπική εμπειρία από τη συμμετοχή του σε δύο διασκέψεις για την Κύπρο, δεν επιθυμεί συμμετοχή σε παρόμοιες μορφές συνομιλιών.

Πιθανόν,

Πρώτο, να έμαθε από την εμπειρία που απέκτησαν προηγούμενοι ΓΓ του ΟΗΕ και να μην θέλει να έχει την τύχη τους διαχειριζόμενος την μίζερη παραπολιτική πτυχή του κυπριακού με στόχο την εσωτερική κατανάλωση ή προεκλογικές σκοπιμότητες.

Δεύτερο, να ζητά διαφορετική συμπεριφορά, να θέλει πρώτα δείγματα γραφής ότι θα πράγματα θα είναι διαφορετικά και μετά να ηγηθεί μιας νέας προσπάθειας. Πλέον γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, έχει λάβει αποφάσεις και για να δείξει τις προθέσεις του επέλεξε 10λεπτη συνάντηση.

Τρίτο, να απαιτεί όπως τυχόν συγκλίσεις να φτάσουν σε ακτίνα συμφωνίας και αν φτάσουν τότε ως εκεί θα σκεφτεί να λάβει τις δικές του αποφάσεις. Ο ειδικός αντιπρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ Έσπεν Έιντε με τη στήριξη Γκουτέρες δοκίμασε κάτι ανάλογο πριν το Κρανς Μοντάνα με την ετοιμασία κειμένου για την ασφάλεια και γι’ αυτό διεβλήθη ως «λομπίστας» της Τουρκίας. Αποτέλεσμα; Το κείμενο που ετοίμασε ο Έιντε δεν άρεσε και το ίδιο κείμενο που παρουσίασε ο Γκουτέρες αφού άκουσε τα μέρη σε κατ’ ιδίαν επαφές άρεσε, αλλά δύο μήνες μετά τη Διάσκεψη!

Συνολικά εκτιμώ ότι αυτή τη φορά θέλει να έχει εκείνος τον έλεγχο των κινήσεων, θέτει όρους ώστε να ηγείται της διαδικασίας και δεν φαίνεται πρόθυμος να επαναλάβει πρακτικές του Ιανουαρίου και Ιουλίου 2017.

Έτσι τα πράγμα γίνονται ολοένα και πιο σαφή για την ε/κ πλευρά: καθαρές πολιτικές, με καθαρές πρωτοβουλίες, ανασύνταξη του σκηνικού αλλιώς όλα θα μείνουν στον αέρα και η μακρόσυρτη διχοτόμηση  η μόνη λύση!

Ο πολυπράγμων Τ. Ερτογρούλογλου (είτε ως «υπεξ» στην «κυβέρνηση» Οζκιουργκούν, είτε ως μαχητικός υπερασπιστής της κληρονομιάς Ρ. Ντενκτάς) ομιλεί στις 23 Σεπτεμβρίου στην ετήσια συντονιστική συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙΔ):

«Με την στήριξη της διεθνούς κοινότητας, οι δύο πλευρές στο νησί μπορούν να έχουν σχέσεις καλής γειτονίας και να εξετάσουν διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις για να ζουν πλάι πλάι σε συνθήκες ειρήνης και σταθερότητας». Ο Τ. Ερτουργούλογλου κάλεσε τα κράτη μέλη του ΟΙΔ να πραγματοποιήσουν βήματα για τερματισμό της «απομόνωσης των Τ/κ», προσθέτοντας ότι οι Τ/κ επιθυμούν να συζητήσουν ένα οδικό χάρτη για αυτό το θέμα. Συνέχισε λέγοντας ότι «είναι άδικο και απάνθρωπο να είναι οι Τ/κ σκλάβοι, ενός προβλήματος για τη συνέχιση του οποίου δεν είναι υπαίτιοι. Οι διαπραγματεύσεις με στόχο την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, οι οποίες διήρκησαν για πενήντα χρόνια τερματίστηκαν στο Κραν Μοντανά παρά την «τις εποικοδομητικές προσπάθειες της τ/κ πλευράς και της Τουρκίας».

Μέρος της τ/κ ηγεσίας ομιλεί με απόλυτη σαφήνεια αλλά φαίνεται ότι τα αυτιά των ακουόντων στην ε/κ κοινωνία ολοένα και λιγοστεύουν. Είναι απολύτως ανησυχητικό το ότι το θύμα της εισβολής, η ε/κ κοινωνία, απέκτησε μερική ανοσία απέναντι στη τρομακτική απειλή που συνιστά το υπάρχον status quo. Ο υφέρπων «μιθριδατισμός» δεν προκαλεί, όπως θα έπρεπε,  κύματα αντιδράσεων κατά των θέσεων αυτών αλλά και συναγερμό δράσεων για να οικοδομήσουμε ξανά δυναμική επίλυσης.

Δυστυχώς, οι προειδοποιήσεις Τ. Ερτουργούλογλου δεν συγκινούν ιδιαιτέρως αφού εκπαιδεύσαμε την κοινωνία μας στην αντίληψη ότι αντί να αλλάζουμε τα δεδομένα με δράσεις, καταγγέλουμε με λέξεις για να είμαστε ήσυχοι ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.

Λάρκος Λάρκου